با پایان هفته موسیقی تلفیقی؛
پیتر سلیمانی‌پور از انتشار قطعات اجرا شده گروهش خبر داد
اگرچه از دید برخی دوستان و همکاران، کاستی‌هایی در برگزاری این هفته‌ی موسیقی تلفیقی مشاهده شده ولی معتقدم انجام چنین کارهایی در بخش خصوصی پیشینه‌ی چندانی در کشورمان ندارد و مسلما نیاز به قدم‌ها و تجربه‌های بیشتری هست تا کیفیت مطلوب حاصل بشود.
پیتر سلیمانی‌پور که امسال با دو پروژه در دومین هفته‌ی موسیقی تلفیقی شرکت کرده؛ معتقد است: برگزاری برنامه‌هایی مثل هفته موسیقی تلفیقی، کمک بزرگی به هنرمندان جوانی است که به دنبال نگاهی نو در موسیقی هستند.
پیتر سلیمانی‌پور(آهنگساز و نوازنده ساکسفون) در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ درباره حضورش در دومین هفته موسیقی تلفیقی گفت: خانه هنرهای شهری همانند دو سال پیش امسال نیز از من دعوت کردند تا در دومین هفته‌ی موسیقی تلفیقی شرکت کنم. در این هفته با دو پروژه روی صحنه رفتیم. ابتدا «گروه پیتر سلیمانی‌پور» که ۲ سال پیش با همکاری آرش پژند مقدم، دارا دارایی، نیما رمضان و حمزه یگانه، و به بهانه‌ی شرکت در اولین هفته موسیقی تلفیقی شکل گرفت. و دیگری «دونوازی + ۱» که بعد از حدود یک ماه همکاری و تمرین با شهرام غلامی روی صحنه رفت.
او درباره محتوای موسیقی گروهش اینگونه اظهار داشت: در دهه‌ی ۱۳۷۰ چند قطعه ساخته بودم که در آن زمان امکانات لازم برای اجرایشان فراهم نبود، در طول سال‌های بعد با هنرمندانی آشنا شدم که افتخار همنوازی با آنها را پیدا کردم و از آنها دعوت به همکاری کردم.
وی افزود: با آغاز همکاریمان قطعات دیگری در همان سبک و سیاق قدیم و و مطابق با سلیقه‌ی جمع ساختم تا باتفاق اجرا کنیم. آنچه در این گروه برای من مهم است ایجاد فضا برای بیان شخصی موسیقایی همه اعضای آن است و اتفاق سلیقه و حسن همکاری اعضای گروه با یکدیگر این فضا را در بهترین شکل برای ما فراهم می‌کند.
سلیمانی‌پور درباره برنامه‌های آینده گروهش بیان کرد: فعلا برنامه‌های اجرایی گروه مشخص نیست اما خوشبختانه از زمانی که فعالیت گروه آغاز شد، حدود ۷۰ درصد از کار تولید آلبوم قطعات به اتمام رسیده و احتمالا در ابتدای سال آینده ارائه خواهد شد.
این موسیقیدان با اشاره به همکاری‌اش با شهرام غلامی در هفته موسیقی تلفیقی گفت: شخصا به ساز عود علاقه‌ی ویژه‌ای دارم و شهرام غلامی یکی از بهترین نوازندگان عود در ایران است که من می‌شناسم. بعد از چند تجربه کوچک ولی موفق همنوازی، تصمیم به همکاری جدی‌تری گرفتیم و هفته موسیقی تلفیقی هم این بهانه را به ما داد تا زودتر به یک برنامه‌ی اجرایی برسیم.
او در باره عنوان گروه اینگونه اظهار داشت: قصد داشتیم تا از هنرمندان دیگری دعوت به همکاری کنیم ولی باید نام گروه را زودتر به هفته‌ی موسیقی اعلام می‌کردیم. چون حضور شخص سوم هنوز قطعی نبود، به نام «دونوازی + ۱» اعلام حضور کردیم. در این اجرا محض تنوع رنگی بیشتر در اصوات، از سازهای دیگری هم که می‌نوازم - مثل گیتار - استفاده کردیم و همچنین از ادوات الکترونیکی و تکنیک «لوپینگ» هم بصورت بسیار مینیمال بهره بردیم. به این ترتیب این ادوات نقش «+ ۱» را در «دونوازی + ۱» ایفا کردند!
وی افزود: همکاری با آقای غلامی تجربه‌ای فوق‌العاده مطلوب بود؛ مخصوصا اینکه ما برای این کنسرت ساخته‌های یکدیگر را اجرا کردیم و تبادل نظرهای بسیار آموزنده‌ای هم داشتیم.
سلیمانی‌پور درباره کیفیت دومین هفته موسیقی تلفیقی گفت: خانه‌ی هنرهای شهری به عنوان برگزار کننده‌ی این هفته‌ی موسیقی تلفیقی، در ضمن استفاده از مقرون به صرفه‌ترین امکانات، به مسائل کلیدی همچون صدابرداری مرغوب و انتخاب سالن مناسب اهمیت دادند و با توجه به اینکه از هیچگونه حمایتی برخوردار نبودند، این هفته را به شکل قابل تقدیری برگزار کردند.
او ادامه داد: اگرچه از دید برخی دوستان و همکاران، کاستی‌هایی در برگزاری این هفته‌ی موسیقی تلفیقی مشاهده شده ولی معتقدم انجام چنین کارهایی در بخش خصوصی پیشینه‌ی چندانی در کشورمان ندارد و مسلما نیاز به قدم‌ها و تجربه‌های بیشتری هست تا کیفیت مطلوب حاصل بشود.
این آهنگساز در پایان درباره برگزاری هفته موسیقی تلفیقی گفت: برگزاری چنین برنامه‌هایی کمک بزرگی به هنرمندان جوانی است که به دنبال نگاهی نو در موسیقی هستند و من خوشحال‌تر می‌شدم اگر گروه‌های جوان‌تر نیز با جسارت بیشتر در این هفته موسیقی شرکت می‌کردند. نمی‌شود توقع داشت که نسل جوان‌تر بدون در دست داشتن امکانات آموزشی برای این نوع از موسیقی بتوانند در کوتاه مدت به نتیجه‌ی مطلوب برسند. طبیعتا در این راه افراد و گروه‌ها نیاز به عرصه‌ای برای تجربه، آزمون و خطا دارند تا کیفیت آثارشان بالاتر برود و برگزاری اینگونه هفته‌های موسیقی این امکان را برای علاقه‌مندان به کار در این زمینه می‌دهد تا انگیزه‌ای برای تدوین جدی‌تر برنامه‌ی اجرایی خود داشته باشند، به روی صحنه بیایند، با رویکردهای یکدیگر آشنا بشوند و با اتکا به چنین تجربیاتی، روندی رو به رشد پیدا کنند
