فشار‌ها بر خط ساحلی اروپا همچنان ادامه دارد
تغییرات آب و هوای این مناطق و جوامع آن‌ها را آسیب پذیر‌تر می‌کند. در حال حاضر دریا‌ها و سواحل به عنوان محرک‌های اقتصاد اروپا به شمار می‌روند که پتانسیل زیادی برای نوآوری و پیشرفت دارند.
ایلنا: آژانس محیط زیست اروپا - نواحی ساحلی اروپا برای اقتصاد آن بسیار حیاتی است، البته سرمایه‌های طبیعی که اقتصاد به آن‌ها وابسته است، در حال کاهش هستند. طبق گزارشی جدید، آژانس محیط زیست اروپا برای ایجاد تعادل در نیازهای متعدد بر محیط زیست ساحلی به دنبال اطلاعات، برنامه ریزی و تصمیمات مدیریتی بیشتر است.
به گزارش ایلنا، براساس گزارش جدیدی از آژانس محیط زیست اروپا به نام " تعادل در آینده سواحل اروپا "، نیاز اروپا به افزایش اطلاعات برای درک بهتر تاثیرات طولانی مدت ویرانی‌های ناشی از فشارهای کنونی انسانی و اقتصادی بر محیط زیست ساحلی، نگهداری ضروری از سرمایه طبیعی را به خطر می‌اندازد.
سهم نواحی ساحلی از تولید ناخالص داخلی اتحادیه اروپا حدود ۴۰ ٪ است. اروپا نقش مهمی در بسیاری از صنایع دریایی از جمله بنادر و کشتیرانی، شیلات، انرژی و گردشگری ساحلی دارد. اگرچه این صنایع باعثتخریب زیستگاه‌ها، صید بی‌رویه، آلودگی، فرسایش ساحلی شده و افزایش ساختمان سازی اکوسیستم‌های ساحلی را از بین می‌برد.
علاوه بر این، براساس گزارش‌ها، تغییرات آب و هوای این مناطق و جوامع آن‌ها را آسیب پذیر‌تر می‌کند. در حال حاضر دریا‌ها و سواحل به عنوان محرک‌های اقتصاد اروپا به شمار می‌روند که پتانسیل زیادی برای نوآوری و پیشرفت دارند.
تقریبا ۴۰٪ از جمعیت اتحادیه اروپا در شعاع ۵۰ کیلومتری دریا زندگی می‌کنند و در برخی نقاط ساحل دریای مدیترانه در اسپانیا و فرانسه رو به افزایش است. جمعیت بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۱۱،۵۰ ٪ افزایش یافته است. این گزارش می‌گوید که این وضعیت در حال رشد است، افزایش تقاضا برای فضا و نیازهای دیگر زندگی بدین معنی است که مناطق غیر قابل نفوذ مانند بتن بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۹، نزدیک به ۵ ٪ افزایش یافته است و زیستگاه‌های ساحلی را از بین برده است. این توسعه در مناطق ساحلی قبرس، نروژ، مالت و اسپانیا سریع‌تر بوده و مناطق با خاک‌های محکم بیش از ۱۰ ٪ افزایش یافته است.
هانس برونینکس مدیر اجرایی آژانس محیط زیست اروپا گفته است: «خط ساحلی اروپا برای اقتصاد آن بسیار حیاتی است اما در بیشتر مناطق، منابع در معرض خطر هستند چرا که منافع کوتاه مدت نسبت به مدیریت پایدار بلندمدت اولویت دارد. به عنوان مثال، برخی از زیستگاه‌های ساحلی در معرض خطر عملا به عنوان محافظان طبیعی در برابر موج‌های توفان عمل می‌کنند. چیزی که به حفاظت از این زیستگاه‌ها کمک می‌کند افزایش اطلاعات و دانش است، به خصوص زمانی که یک نیاز مبرم برای سازگاری با اثرات تغییر آب و هوا وجود دارد».
فشارهای متعدد بر اکوسیستم‌های ساحلی
• براساس گزارش‌ها، زیستگاه‌ها با سرعت زیاد ازبین می‌روند یا تفکیک می‌شوند و باعثکاهش نگران کننده ′خدمات اکوسیستم′ هستند. نمونه‌ای از " خدمات اکوسیستم " یک گیاه دریایی به نام گیاه سمی اقیانوسیه(posidonia oceania) است که میلیون‌ها تن دی اکسید کربن منتشر شده را به دام می‌اندازد، از فرسایش جلوگیری می‌کند و خانه صد‌ها گونه از موجودات دریایی است. این زیستگاه در دریای مدیترانه سالانه ۵% کاهش می‌یابد وآن را بیشتر در معرض خطر قرار می‌دهد.
• بسیاری از آب‌های ساحلی و گذار اروپایی وضعیت خوب و یا مناسبی ندارند. بد‌ترین وضعیت از دریای بالتیک، سپس دریای شمال و دریای سیاه گزارش شده است. وضعیت آب‌های ساحلی دریای مدیترانه و سواحل آزاد اقیانوس اطلس بهتر است.
• فقط ۱۰٪ از زیستگاه‌های دریایی وضعیت «مطلوب» دارند و ۳% از گونه‌های دریایی وضعیت حفاظت از منابعشان خوب است. وضعیت بسیاری از گونه‌ها ناشناخته است، اما تحقیقات تایید کرده‌اند که وضعیت حداقل ۵۰٪ از گونه‌های ماهی‌ها نامساعد است. به عنوان مثال، ماهی‌های موجود کتگات در مدخل دریای بالتیک از سال ۱۹۷۱ تقریباً با ۶٪ کاهش روبه رو بوده‌اند.
• بین سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۹، حدود نه نشت عمده نفت و چند حادثه کوچک‌تر در آب‌های اروپا اتفاق افتاده است. با وجود کاهش تعداد لکه‌های نفتی، حجم بیشتری از نفت خام و یا فرآورده‌های نفتی که با کشتی حمل و نقل می‌شوند، خطری قابل توجه است. افزایش مقدار بستر در دریا مستقیماً به ارگانیسم‌های دریایی وقتی قطعه‌های زباله را می‌خورند، یا در آن گرفتار می‌شوند، آسیب می‌رسانند. هنگامی که پلاستیک مصرف شده توسط موجودات دریایی وارد زنجیره غذایی انسان می‌شود سلامت او را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
• اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۲ از مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی(ICZM) خواسته است تا ذی نفعان مختلف و تصمیم گیرندگان برای ارائه دیدگاه طولانی مدت گردهم آورد. اگر چه اصول مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی به طور فزاینده‌ای در مدیریت مناطق ساحلی به تصویب رسید، اما پیشرفت یکنواخت نبوده است. ده سال پس از این درخواست، کمیسیون اروپا تخمین زد که اجرای مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی تنها در حدود ۵۰ ٪ از اتحادیه اروپا اجرا شده است.
مدیریت بهتر خطوط ساحلی اروپا
طبق گزارش‌ها، اگر مناطق ساحلی بخواهند به اقتصاد اروپا قدرت ببخشند، خدمات اکوسیستم ایجاد کنند و محل زندگی میلیون‌ها انسان باقی بمانند، باید یکپارچه‌تر مدیریت شوند. این مدیریت باید براساس سیاست‌های یکپارچه باشد که هدفشان ایجاد تعادل در منافع حاصل از رقابت توسعه انسانی بوده، سلامت اکوسیستم‌های ساحلی را تضمین کرده و آن‌ها را بازگرداند، چرا که بسیاری از این توسعه‌ها به آن‌ها وابسته‌اند. کمیسیون اروپا به تازگی چارچوبی برای مدیریت یکپارچه ساحلی و برای برنامه ریزی فضایی دریایی ارائه کرده است تا تقاضا‌ها و منافع حاصل از رقابت دریایی را بهتر اداره کنند. در این چارچوب، برنامه‌ها و خط مشی‌ها نیازمند اطلاعاتی با کیفیت بالا برای اندازه گیری سلامت محیط زیست ساحلی هستند.
بهبود پایگاه‌های اطلاعاتی
گزارش‌ها حاکی از آن است که کمبود اطلاعات مکانی با کیفیت، مانع از مدیریت موثر می‌شود. بنابراین کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیاز به تلاش بیشتر دارند تا اطلاعات خود را هماهنگ کرده و آن را با اطلاعات گزارش شده توسط دیگر کشور‌ها سازگار کنند. هنگامی که اطلاعات ساحلی در سراسر مرز‌ها به اشتراک گذاشته شده و توسط مجموعه‌ای از شاخص‌ها هماهنگ می‌شوند، می‌توانند تصویری بزرگ‌تر و واضح‌تر از مسائل اکوسیستم‌ها داده و اجرای رویکرد مدیریتی براساس اکوسیستم‌ها را آسان‌تر سازند.
