منصور تیرگر در گفت‌وگو با ایلنا مطرح کرد:
صنعت مد را با نخود و لوبیا یکی می‌دانستند
تولید پوشاک ایرانی همواره با چالش‌های متعدد روبه‌رو بوده و هست. در این میان رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک معتقد است: در گذشته سرمایه‌گذاری در عرصه نساجی ضرر ده شد این درحالی است که صنعت مد و لباس دارای ارزش افزوده است اما مسئولان آن را با نخود و لوبیا یکی می‌دانستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ششمین نمایشگاه بین‌المللی پوشاک ایران (ایران مد ۲۰۱۸) درحالی در اواخر سال ۲۰۱۸ در سالن‌های۳۸A ، ۳۸B و ۳۵ محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران آماده بازدید علاقه‌مندان است که ده‌ها شرکت و واحد تولیدی، برترین تولیدات پوشاک، شامل انواع پوشاک مردانه، زنانه و بچگانه تولیدات خود را در قالب طرح‌ها و رنگ‌های گوناگون در آن ارائه کرده‌اند.
در این میان یکی از گله‌مندی‌های تولیدکنندگان پوشاک در خصوص عدم تامین مواد اولیه از نخ گرفته تا پارچه و... را شامل می‌شود که سبب گران شدن قیمت تمام شده پوشاک می‌شود. فعال بودن دست‌های پشت پرده در قاچاق مواد اولیه پوشاک و تحریم‌های حال حاضر؛ این مشکلات را دوچندان کرده است که نارضایتی مخاطبان را به دنبال دارد. در این راستا با منصور تیرگر (رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک) به گفتگو نشستیم تا از چالش‌های پیش روی تولیدکنندگان پوشاک برایمان بگوید و از راهکارهای ارائه شده خبر دهد.
ششمین نمایشگاه بین‌المللی پوشاک ایران (ایران مد ۲۰۱۸) سبب شد تا نگاهی به چالش‌های پیش روی پوشاک ایرانی داشته باشیم. از این نمایشگاه و کم و کیف برگزاری آن بگویید.
نمایشگاه امسال با همکاری سه اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران، اتحادیه تولید و پوشاک و انجمن صنایع پوشاک ایران برگزار شد و همکاری کارگروه ساماندهی مد لباس ایران را دربرداشت. درحال حاضر حدود ۷۰ غرفه این نمایشگاه به پوشاک اختصاص یافته و می‌توان گفت نسبت به سال‌های گذشته از استقبال بیشتری چه در حوزه بازدیدکنندگان چه مشارکت‌کنندگان برخوردار است.
سال‌هاست تولیدکنندگان پوشاک ایرانی در حوزه تامین مواد اولیه از نخ گرفته تا پارچه با مشکلات بسیار روبه‌رو هستند. مهمترین چالش‌ها و مسائل حوزه پوشاک چست؟
می‌توان گفت بعد از آنکه ارزش پول ملی کاهش یافت تنخواه تولیدکنندگان نیز به تبع این تغییرات به یک سوم و حتی یک چهارم کاهش یافت چنانچه تولیدکنندگانی که در گذشته می‌توانستند به صورت اعتباری و با ارائه چک‌های هشت یا نه ماهه، محصول خود را تامین کنند امروزه مجبور شده‌اند با پیش پرداخت‌های دو یا سه ماه جلوتر خرید کنند؛ این یکی از دلایلی است که چرخه تولید پوشاک را با شوک خیلی بدی روبرو ساخته است حتی تولیدکنندگان بسیار خوب نیز به دلیل سختی‌های چند سال اخیر آسیب دیده‌اند.
با آغاز تحریم‌ها، وزارت صنعت، معدن و تجارت به منظور جلوگیری از کمبود مواد اولیه پوشاک جلسه‌ای را در وزارتخانه برگزار کرد و تامین مواد اولیه پوشاک و صنعت نساجی را در دستور کار خود قرار داد. در این راستا، وزارت صنعت، معدن و تجارت کارگروهی به نام «بررسی و پیگیری، تامین مواد اولیه پوشاک» راه‌اندازی کرد که با همکاری پنج تشکل همگن اتحادیه پوشاک و اتاق بازرگانی تهران فعال شد. در این کارگروه که به پیشنهاد وزیر صنعت و معدن وقت محقق شد، تمامی مشکلاتی که در خصوص صدور کارت بازرگانی و ارتباط با تخصیص ارز متوجه تولیدکنندگان پوشاک بود مورد بررسی قرار گرفت؛ چراکه این بخش در ردیف سوم قرار می‌گرفت اما با نگاه کارشناسی که به آن شد دارای اولویت شد همچنین در استفاده از مسیر سبز، تسهیل شد تا تولیدکنندگان بتوانند کالاهای خود را بدون توقف از گمرک خارج کنند.
این کارگروه به تاجران پوشاک امکان واردات مواد اولیه را می‌دهد مشروط به آنکه محصولات وارداتی خود را تحت نظارت کارگروه به تولیدکنندگانی که دارای پروانه بهره برداری یا جواز کسب هستند، بدهند.
به این معنا که کارگروه هم برای تولیدکنندگان این مزیت را قائل شده است، هم تاجرانی که در این عرصه فعال هستند را شامل می‌شود. کار آغاز شده و نخستین محموله با حضور وزیر و معاونان او افتتاح شد و در اختیار مصرف‌کنندگان قرار گرفت.
آیا ارائه چنین خدماتی به عرصه پوشاک می‌تواند شرایط بهتری را برای تولیدکنندگان پوشاک به همراه داشته باشد و شاهد کاهش قیمت در این حوزه باشیم؟
در بدو آغاز فعالیت این کارگروه حتی قبل از آنکه فعالیت آغاز شود فقط با اعلام فعال شدن این کارگروه شاهد کاهش قیمت ۱۰ هزار تومانی در هر متر پارچه بودیم که با عرضه این تسهیلات، هر متر پارچه ۲۰ هزار تومان زیر قیمت بازار به فروش رسید. اکنون نیز از تمام تولیدکنندگانی که در عرصه پوشاک فعالیت دارند دعوت کرده‌ایم تا به این عرصه وارد شوند.
نباید فراموش کرد که در گذشته مواد اولیه پوشاک به صورت قانونی وارد کشور نمی‌شد و افراد خاص در این حوزه دست داشتند که سبب به وجود آمدن رانت در این عرصه می‌شد و به نوعی قانون را دور می‌زدند و شفافیتی در عرصه ورود کالاهای اولیه تولید پوشاک وجود نداشت. در واقع می‌توان گفت قیمتی که آنها وارد می‌کردند کمتر از قیمتی بود که تاجران به صورت قانونی وارد می‌کردند. بنابراین چرخ تولید مواد اولیه پوشاک آسیب دیده بود. امروزه آن افراد دیگر خودشان را به این حوزه نزدیک نمی‌کنند و نیاز است تا در شرایط کنونی به تولیدکنندگان پوشاک کمک شود و محصولات ارائه شده از شفافیت کافی برخوردار باشد.
درحالی که طراحی لباس همسو با فرهنگ و تمدن ایرانی- اسلامی یکی از مهمترین بخش‌های تولید پوشاک است اما همچنان در عرصه طراحی با چالش‌ها و نقصان روبه رو هستیم.
ساختار و سازماندهی درستی در عرصه پوشاک نداریم. این مهم چه در حوزه طراحی و چه در حوزه تولید توزیع دارای اشکالات متعدد است. در کشور ما متاسفانه به نساجی بیشتر توجه شده است چراکه نساجی قبل از انقلاب برای کشور ما مزیت بود و صادرات داشتیم. اما بعد از انقلاب به دلیل آنکه مزیت صادرات در این حوزه را از دست دادیم، باید به سمت تولید پوشاک می‌رفتیم که این امر محقق نشد و سرمایه‌گذاری‌ها همچنان در عرصه نساجی اتفاق افتاد. وقتی موتور متحرک نساجی از کار افتاد، شاهد تعطیلی یک به یک واحدهای نساجی در سراسر کشور بودیم.
ماشین‌آلات این کارخانه‌ها هر ۱۰ سال از رده خارج می‌شد و از آنجا که به‌روز رسانی نشد، این حوزه در دهه ۸۰ که با انفجار اطلاعات در کشورمان همراه بود، نتوانست با حوزه برندینگ که در دنیا در حال شکل گیری بود، همسو شود. برندسازی در حوزه مد و لباس شکل دیگری به خود گرفت و بسیار قوی عمل کرد در این میان ایران نتوانست خود را به این چرخه برساند و از حوزه برندینگ لباس نیز جا ماند. درنهایت سرمایه‌گذاری در این حوزه نشد و بخش طراحی لباس نیز یکی از مهمترین بخش‌های عرصه برندینگ است.
وقتی درعرصه مد و لباس برندسازی نداریم، طراحی نیز جایگاهی نخواهد داشت. از آنجایی که قوانین ما ثبات ندارند، نمی‌توانیم در این عرصه ورود کنیم. این عرصه چالش‌های متعددی دارد. این درحالی است که صنعت مد دارای ارزش افزوده صد در صدی است اما آن را با نخود و لوبیا که می‌تواند حدود شصت درصد ارزش افزوده داشته باشد، یکی می‌دانستند.
