ایرانی‌ها در لباس، پشت سر چین و ترکیه حرکت می‌کنند

به گزارش خبرنگار ایلنا، گرچه تاکید بر آن است که کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، در راستای وظایف خود به متقاضیان (اشخاص حقیقی، حقوقی، طراحان و تولیدکنندگان، صاحبان برند و سایر فعالان این عرصه)، با اخذ صلاحیت‌های مندرج در ماده ۲ آئین‌نامه اجرایی قانون ساماندهی مد و لباس ایرانی ـ اسلامی، مصوب، ۳۰/۱۰/۱۳۸۵، مجوز اجرای نمایشگاه مد و لباس صادر می‌کند؛ اما یکی از برگزارکنندگان این نمایشگاه‌های مد و لباس، صدور این مجوز را فقط در حد رفع موانع قانونی برگزاری نمایشگاه مد و لباس عنوان کرد و گفت: نه تنها هیچ حمایت مالی از برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی نمی‌شود، بلکه تضمینی برای تولید انبوه و رسیدن این طرح‌ها به بازار نیز وجود ندارد و حمایت دیگری را شامل حال ما نمی‌کند.

مسعود حاجی خانی (مسئول برگزاری نمایشگاه "نیمه شهریور") که مجوز خود را براساس استانداردهای بند "ج" ماده ۴ آئین نامه دبیرخانه ساماندهی مد و لباس دریافت کرده‌است، در این خصوص به ایلنا گفت: فعالیت ما در قالب مزون است و همانند سایر نمایشگاه‌های مد و لباس که سالن همایش‌ها یا جشنواره‌ای از هتل را اجاره می‌کنند، نیستیم بلکه فضای حدود ۷۰ متری داریم که درحال حاضر ۱۷ نفر در آن فعال هستند.

اجاره استند از ۱ تا ۱۷ میلیون تومان

او ادامه داد: هزینه‌ای بابت اجاره یا  استند از طراحان نمی‌گیریم و با دریافت درصد از فروش آنها درصدد ارائه خدمات در حوزه مد و لباس و برگزاری نمایشگاه در این حوزه برآمده‌ایم چراکه این روزها قیمت اجاره استند در نمایشگاه‌های مد و لباس از ۱ میلیون تومان تا ۱۷ میلیون تومان است.

حاجی خانی با اشاره به برگزاری "شو"ی لباس و ورود طرح‌های به نمایش درآمده در آن، به بازار و رسیدن به تولید انبوه گفت: از آنجا که طراحان جوان هستند در بیشتر مواقع، شاهد ارائه آثار آنها در قالب تک دوزی هستیم. البته یکی از دلایل این امر عدم استقبال تولیدکنندگان از طرح‌های جدید است.

او که از سال ۱۳۹۱ تاکنون در عرصه طراحی لباس فعال است، درخصوص چرایی عدم استقبال تولیدکنندگان لباس از طرح‌های جدید گفت: طراحان نیازمند حمایت مالی هستند تا بتوانند طرح‌های خود را به تولید انبوه برسانند. در عین حال، بسیاری از تولیدکنندگان این ریسک را نمی‌کنند تا طرح جدید را وارد پروسه تولید کنند.

سری دوزی از طرح‌های خارجی

حاجی خانی یادآور شد: در بیشتر مواقع، تولیدکنندگان از فعالان عرصه مد و لباس، طرح نمی‌خواهند بلکه تعدادی عکس که در چین و ترکیه تولید شده‌اند را جلوی ما می‌گذارند و الگوی آن را می‌خواهند تا بتوانند سری دوزی را آغاز کنند. این درحالی است که طراحان دوست دارند طرح‌های خودشان وارد عرصه تولید شود نه آنکه درصدد کشیدن الگوی لباسی دیگر که مثلا در ترکیه یا چین دوخته شده است، برآیند.

به گفته این فعال مد و لباس، توجیه تولیدکنندگان درخصوص اصراری که برای تولید محصولات این‌چنینی در بازار وجود دارد، این است که می‌گویند، آنها از تولید چنین لباس‌هایی جواب گرفته‌اند و می‌خواهند تولیدات‌شان فروش برود.

او ادامه داد: درواقع به دلیل اطمینان خاطر از بازار فروش است که تولیدکنندگان درصدد تولید لباس‌ها و مانتوهایی برمی‌آیند که در ژورنال‌های چین و ترکیه منتشر می‌شوند. درچنین شرایطی است که سلیقه بازار داخلی مدنظر قرار نمی‌گیرد و بیشتر مخاطبان برای خرید لباس و مانتوی مناسب، با مشکل روبه رو می‌شوند.

حاجی خانی در پاسخ به این سئوال که نتیجه برگزاری نمایشگاه‌های مد و لباس چیست، گفت: در حوزه مد و لباس شاهد برگزاری دو نوع نمایشگاه هستیم. یکی از این نمایشگاه‌ها در ابعاد وسیع و در کاخ‌ها و تالارهای بزرگ برگزار می‌شود و برخی دیگر در حد نمایشگاه‌های کوچک هستند؛ اما در نهایت نمی‌توانیم آثاری که در نمایشگاه به نمایش گذاشته می‌شود را به تولید انبوه برسانیم چراکه از سوی تولیدکنندگان مورد استقبال قرار نمی‌گیرد. آنها ترجیح می‌دهند محصولاتی را وارد بازار کنند که امتحان خود را پس داده باشد و از فروش آن مطمئن باشند. این درحالی است که تولیدکنندگان گاها در کنار هزینه‌ای که برای حضور طراح می‌کنند، حاضر نیستند طرح‌های جدید را تولید کنند و فقط خواستار الگوکشی از روی عکس و طرح خارجی هستند. درواقع از طراح می‌خواهند تا الگوی یک طرح را کپی کند و تحویل آنها دهد. البته تعداد اندکی از تولیدکنندگان هستند که هزینه‌ برای طراح می‌دهند؛ که تعداد این تولیدکنندگان نیز محدود است. در بیشتر مواقع تولیدکنندگان حاضر هستند از مدل‌های خارجی کپی کنند و در تعداد انبوه وارد بازار کنند. در چنین شرایطی است که مخاطب ایرانی با مدل‌هایی روبه رو می‌شود که نه تنها نیاز او را برآورده نمی‌کند بلکه با خواسته و سلیقه او نیز همسو نیست.