دشواری‌های حضور اعضای CTM در تهران همزمان با افزایش قیمت دلار/نمی‌خواستیم صرفا رویدادی برای دیده شدن هنرمندان آلمانی باشیم

به گزارش خبرنگار ایلنا، شاهین انتظامی (از اعضای گروه موسیقی Temp Illusion) و امیربهادر اشرف‌زاده (ویژوال آرتیست) ازجمله هنرمندانی بودند که در فستیوال مشترکی که از چهارم تا هشتم مرداد 97، توسط SET (مجموعه هنری صِت) و CTM (گروه موسیقی الکترونیک آلمانی) در تهران برگزار شد، روی صحنه رفتند.

اشرف‌زاده در پاسخ به این سوال که همکاری میان SET و CTM چگونه شکل گرفت، گفت: سال 2016 سه نفر از آرتیست‌های فعال در مجموعه هنری صِت (هنر و موسیقی با تمرکز بر صدا و تصویر) که الان هم با ما همکاری می‌کنند؛ عطا ابتکار، سیاوش امینی و گروه t Antiope9 از طریق ارتباطاتی که به وجود آمده بود، در فستیوال CTM (گروه موسیقی الکترونیک آلمانی) روی صحنه رفتند و این شروع همکاری ما با گردانندگان CTM بود. از آنجا به بعد مکالمات مختلفی میان ما به وجود آمد و به این فکر کردیم که چه ایونت‌های مشترکی می‌توانیم با یکدیگر برگزار کنیم و این تعامل فرهنگی را چگونه می‌توانیم به وجود آوریم.

انتظامی در همین مورد توضیح داد: در واقع مهمترین نکته‌اش همان تبادل فرهنگی بود که می‌خواستیم رخ دهد. چون از دید ما آرتیست‌هایی که در طول این سال‌ها با SET همکاری می‌کردند کاملا از این قابلیت برخوردار بودند که کارشان در سطح بین‌المللی دیده شود و یکی از اهداف اصلی SET از ابتدای راه افتادنش تاکنون همین بوده است که پلتفرمی برای رخ دادن چنین اتفاقی باشد. فستیوال CTM برای کسانی که موسیقی اکسپریمنتال (Experimental music -  موسیقی تجربی) را دنبال می‌کنند، در همه جای دنیا کاملا آشناست و ما احساس کردیم فرصت خوبی است که این تبادل اتفاق بیفتد و تلاش کردیم از دستش ندهیم.

او تصریح کرد: ما بسیار احتیاط کردیم و بسیار مراقب بودیم که این تبادل به صورت یکطرفه رخ ندهد. یعنی ما جایگاهی در ایران نباشیم که صرفا آرتیست‌های آلمانی بخواهند از طریق آن خودشان را در ایران پرزنت کنند. برای همین تلاش کردیم کاملا دو طرفه پیش برویم که هنر ایران هم در آنجا دیده شود.

انتظامی در جواب اینکه SET کار خود را از سالن‌های بسیار کوچک آغاز کرد و اکنون به اجرا در برج آزادی رسیده است و او این روند پیشرفت را چطور ارزیابی می‌کند، گفت: ما از روز اول که SET را راه انداختیم برای این پیشرفت برنامه داشتیم و قرار نبود رویدادی صرفا محلی باشیم و به تهران منحصر شویم. دوست داشتیم بتوانیم در شهرهای دیگر، با آرتیست‌هایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، آشنا شویم و در کنارش در عرصه بین‌المللی هم فعالیت کنیم که دومی زودتر از اولی اتفاق افتاد. چیزی که در مورد SET مهم است این است که ما همیشه مراقب بودیم گام خیلی بزرگی برنداریم که نتوانیم از پسش بربیاییم. بنابراین چهار سال زمان برد و در مقاطعی کار را متوقف کردیم چون برایمان مهم بود که در این پیشرفت به کیفیت آسیب نزنیم. یعنی صرفا سایز را بزرگ نکنیم و در ازایش نتوانیم از پسش بربیاییم. بنابراین ارزیابی من این است که با احتیاط انجام شده است.

اشرف‌زاده هم اضافه کرد: من فکر می‌کنم فاندینگ و شیوه تامین سرمایه روی این قضیه بسیار تاثیرگذار است. ما فستیوالی هستیم کاملا مستقل که هیچ وابستگی مالی به جایی نداریم و این در میزان رشدمان موثر است، چون شما برای بزرگ‌تر کردن سایز نیاز به منابع مالی دارید و ما نمی‌خواستیم این کار را بکنیم، هم به عنوان هنرمند و هم به عنوان کسانی که یک فستیوال را می‌گردانند.

انتظامی در ادامه در مورد ریسک بزرگ دعوت از هنرمندان بین‌المللی در اوضاع نابه‌سامان قیمت دلار گفت: ما بسیار سخت این کار را کردیم و بخش زیادی از آن را به خاطر انعطافی که آرتیست‌های بین‌المللی داشتند و انعطافی که فستیوال CTM داشت توانستیم انجام دهیم. نرخ دلار هر روز بیشتر شد ولی آن آرتیست‌ها از ما تقاضای همان مبلغ قبل، پیش از افزایش قیمت دلار را نکردند و شرایط را درک کردند و فهمیدنمان.

او در جواب اینکه مجموعه هنری SET قصد دارد آلبومی روانه بازار کند یا نه، افزود: SET لیبل نیست و قرار هم نیست هیچ وقت لیبل شود. سال گذشته در حاشیه فستیوال  SET در تماشاخانه کنش معاصر، با اجازه خود هنرمندان فلشی را با موزیک‌هایی که مختص همان فلش آماده کرده بودند، با مجوزی که برایش گرفتیم به فروش گذاشتیم ولی صرفا در همین حد و به عنوان چیزی که جلوی در فستیوال فروخته شود نه به عنوان یک لیبل. چون لیبل داشتند کاری جداست که تخصصی جدا و نیروی اجرایی جدا می‌خواهد و ما همین از پس SET بربیاییم کافی است.

انتظامی تصریح کرد: لیبل داشتن در ایران کار دشواری است، نه به خاطر مجوزها، چون یکسری قوانینی وجود دارد که آن قوانین را رعایت می‌کنی و به آن می‌رسی. مهمترین بحث در مورد لیبل داشتن توزیع آن آلبومی است که دارد منتشر می‌شود. پروسه توزیع در ایران، پروسه‌ای است که روی تعداد عمده‌ای از اثر کارایی دارد، یعنی سیستم توزیع و سیستم ریلیز (Release) در ایران یا روی تیراژ هزارتا و دوهزارتاست یا اساسا نیست. چون در غیر این صورت هزینه‌اش سرسام‌آور می‌شود و اصلا توجیه ندارد. 60 درصد لیبل داشتن اقتصادی، بیزینسی و فقط 40 درصدش آرتیستیک است. بنابراین هنوز زیرساخت‌های بیزینسی لیبل داشتن برای چنین نوعی از هنر در ایران وجود ندارد و بنابراین ما سمتش نخواهیم رفت.

او در پایان در مورد اجرای گروه Temp Illusion در فستیوال SET X CTM که پنجم مرداد در برج آزادی روی صحنه رفت و قرار بود در بخش صدای آن Temp Illusion (متشکل از بهرنگ نجفی، شاهین انتظامی) و در بخش تصویرش امیربهادر اشرف‌زاده به اجرا بپردازند اما به دلیل مشکلات فنی اشرف‌زاده نتوانست آن‌چه را می‌خواست انجام دهد، توضیح داد: ما چون می‌دانستیم SET می‌خواهد برنامه متفاوتی را اجرا کند، زمان گذاشتیم و به آن فکر کردیم که می‌خواهیم چه کنیم، از طرفی هر زمان SET برگزار شده، Temp Illusion را دعوت کرده است و مخاطبان SET کاملا Temp Illusion را می‌شناسند و ما باید تفاوت‌هایی با اجراهای قبلی‌مان می‌داشتیم. بنابراین تلاش کردیم از نظر موزیکال متفاوت‌تر باشیم، به عنوان مثال Temp Illusion، متد ساخت موزیکش همیشه براساس شکل‌گیری لوپ‌ها (loop) بود . لوپ شکل می‌گرفت و لول‌آپ می‌شد و به جایی می‌رسید و اتفاقاتی می‌افتد. این بار تلاش کردیم کاملا برعکس باشیم و داینامیک داشته باشیم، فضاهای متعدد داشته باشیم و بین فضاها شیفت کنیم و به فضای قبلی برگردیم و تجربه متفاوتی شد. وقتی هم که روی صحنه اجرایش کردیم با وجود اینکه امیربهادر اشرف‌زاده که ویژوال آرتیست ما بود زحمت خیلی زیادی کشیده بود ولی متاسفانه به دلیل یکسری مشکلات فنی که در لحظه آخر پیش آمد نتوانستیم با ویژوال روی صحنه برویم ولی فیدبک خیلی خوبی از مخاطبان گرفتیم و اجرایمان خیلی بهتر از آن‌چه فکر می‌کردیم پیش رفت و آن ایده‌ای که داشتیم و می‌خواستیم کاری متفاوت انجام دهیم عملی شد و انرژی سالن شاید اساسا در تغییر ادامه مسیرمان موثر باشد.