اجحاف دولت قبل در حق کتاب در تاریخ بی‌سابقه است

آرش آذرپناه (داستان‌نویس) با اشاره به آثار گذشته‌اش به خبرنگار ایلنا گفت: رمانی به نام «کسی گلدان‌ها را آب نمی‌دهد» توسط نشر چشمه منتشر شد. رمان دیگری به نام «جرم زمانه ساز» را در چند ماه آینده نشر چشمه منتشر می‌کند و رمان دیگری به نام «زوال» توسط نشر نیماژ در حال گرفتن مجوز دارم که همگی با فاصله کمی از هم منتشر می‌شوند.

او ادامه داد: مجموعه داستانی هم سال ۸۳ توسط نشر نگاه منتشر کرده بودم که به اعتقاد خودم این مجموعه جزء کارهای اصلی من نیست از این منظر که جزء کارهای اولیه است و من به عنوان مشق به این مجموعه نگاه می‌کنم.

این نویسنده در اشاره به مجموعه داستان «شماره نا‌شناس» که به تازگی توسط نشر نیماژ منتشر شده؛ گفت: ژانر این مجموعه که دارای ۱۰ داستان است را می‌توان اجتماعی- شهری دانست. اکثر فضاهای داستان در فضای شهری می‌گذرد و دارای تم معمایی هستند و به ژانر پلیسی نزدیک هستند. سعی کردم تنوع فضایی در داستان وجود داشته باشد. در این مجموعه داستان‌هایی در استادیوم آزادی، اکباتان، یزد و استامبول و... وجود دارد که تنوع فضایی را بالا می‌برد.

آذرپناه با بیان اینکه لزوما نباید داستان‌های یک مجموعه در یک ژانر و به هم نزدیک باشند؛ ادامه داد: مجموعه داستان باید تنوع باشد و‌‌ همان تنوع است که داستان را از رمان متمایز می‌کند و اگر قرار باشد که نویسنده تنها در یک ژانر و فضاهایی هم شکل به خلق داستان بپردازد؛ چه بهتر است که رمان بنویسد که اقبال بیشتری هم دارد.

او با در رابطه با وضعیت چاپ و نشر در دولت روحانی گفت: اجحافی که در حق کتاب و نشر در دولت احمدی‌نژاد شد در تاریخ بی‌سابقه است. اما در دولت جدید وضعیت خیلی بهتر شده. مجموعه داستان «شماره نا‌شناس» حدود ۶ سال غیرمجاز بود یعنی از ۱۰ داستان ۷ داستان را حذف کرده بودند اما در این دوره با اصلاحاتی بسیار جزئی مجوز گرفت. در مجموع خروجی کتاب‌های دوستان را هم که می‌بینم خیلی بهتر شده.

آذرپناه با بیان اینکه وضعیت ادبیات داستانی در دهه ۸۰ خوب نبود؛ اظهار داشت: دهه ۹۰ شاهد صورت گرفتن حرکت‌هایی هستیم که ادبیات داستانی را از فضای خشک و محدود به فضای شهری که در کافه‌ها و آپارتمان‌ها شکل می‌گرفت؛ جدا می‌کند و به‌سوی فضاهای جدید‌تر و پویاتری می‌رود. به عنوان مثال «نگهبان» نوشته پیمان اسماعیلی و «تاریک ماه» نوشته منصور علیمرادی.

نویسنده کتاب «شماره نا‌شناس» با اشاره به اینکه با نمایشگاه کتاب مخالف هستم؛ گفت: کتاب باید رده‌بندی موضوعی شود و رده‌بندی بر مبنای ناشر بی‌محتواست. در نمایشگاه فرصت دیده شدن کتاب نیست. اگر هزینه‌ای که برای نمایشگاه می‌شود در قسمت‌های دیگر نشر خرج کنند؛ شاهد اتفاقات بهتری خواهیم بود.

او در اشاره به جایزه‌های ادبی بیان کرد: با برگزاری جوایز ادبی به شکل مشروط آن موافق هستم. باید جو سالمی بر آن حکفرما باشد و در واقع به تبلیغ یک سلیقه خاص نپردازند. هر طیفی سلیقه خود را اعمال می‌کنند و این اتفاقات به جایی رسید که جایزه گلشیری تعطیل شد و کتاب‌هایی که در جوایز ادبی برنده می‌شوند عموما به چاپ دوم نمی‌رسند چراکه خواننده اعتماد خود را به جوایز ادبی از دست داده.

مجموعه داستان «شماره نا‌شناس» شامل ۱۰ داستان با عناوین «به هیچ باختن»، «خوف خانه»، «سفر کویری»، «شاعرانه شیر‌ها»، «شب سرد سردار جنگل»، «شماره‌ نا‌شناس»، «فراموشی فردا»، «قدم زدن در تمام شهرهای جهان»، «گمشده در گرما» و «نقطه‌های تاریک آدم‌ها» است که اغلب آن‌ها در فضاهای شهری و در ده سال اخیر می‌گذرند.

این کتاب را نشر ایماژ در ۱۱۰۰ نسخه به چاپ رسانده است.