«ادموند گانگلیون و پسر» روزمرگی‌ها و کسادی بازار مرگ

به گزارش خبرنگار ایلنا، رمان «ادموند گانگلیون و پسر» نخستین رمان ژوئل اگلوف است که سال ۱۹۹۹ منتشر شد و جایزه الن فورنیه را گرفت. از همین رمان اول، اگلوف دنیایی عجیب به نمایش گذاشت که در آن طنز و موقعیت ابسورد شانه به شانه‌ی هم حرکت می‌کنند و به شاعرانگی می‌رسند. این کتاب با ترجمه اصغر نوری از سوی نشر افق در قالب ۱۱۶ صفحه و با قیمت ۳۵ هزار تومان منتشر شده است.

رمان «ادموند گانگلیون و پسر» داستان زندگی ادموند گانگلیون را روایت می‌کند که به همراه پسرش و دو کامند، کار مرده‌شویی و کفن و دفن روستایی به نام سن‌ژان را به عهده دارد؛ این روستای دورافتاده جایی است که نه کسی به آنجا می‌آید و نه کسی از آنجا می‌رود. درواقع هر کس در آن روستا هست همانجا می‌ماند.

اگلوف در این رمان در کنار توصیف زندگی روزمره یک روستای کوچک به تنها بنگاه کفن و دفن روستا می‌پردازد که بازارش کساد شده. او در این کتاب به سراغ زندگی روزمره آدم‌های عادی در فضای شهری می‌رود و نشان می‌دهد که چطور یک اتفاق کوچک می‌تواند با به هم زدن همان روزمرگی فاجعه به بار بیاورد. در یک متن، کسوف باعث می‌شود قرار ملاقات کوچکی ازبین برود و زندگی کوچک آدمی معمولی زیررو رو شود و در متن دیگری، عادت حمام آفتاب یک نفر دیگر مختلف می‌شود و زندگی‌اش به همی می‌ریزد.

این کتاب علاوه بر معرفی بیشتر شاعرانگی خاص دنیای اگلوف که در آن انگار کلمه‌ها با وسواس کنار هم چیده می‌شوند و به قول خودش موسیقی جمله در کتاب طنین می‌اندازد، دو عنصر دیگر را هم در دنیای او تثبیت می‌کند. اول روایت روزمره‌ی آدم‌های عادی و دوم طنزی که همیشه نمی‌توان به راحتی ویژگی آنرا مشخص کرد.

در پشت جلد کتاب آمده است:

وقتی از مولر می‌پرسیدند که در زندگی چه کار می‌کند، جواب می‌داد: «تو کار پیراپزشکی‌ام» و وانمود می‌کرد از کارش راضی است. ژرژ مسائل مربوط به هویتش را از خیلی وقت پیش حل کرده بود و وقتی همین سوال را ازش می‌پرسیدند، صادقانه جواب می‌داد: «من تو زندگی هیچ کاری نمی‌کنم؛ تو بخش مرگ مشغولم.»