پیام رییس کتابخانه ملی ایران در پی درگذشت آیت الله حسن زاده آملی
اشرف بروجردی در پیامی، درگذشت آیت الله حسن زاده آملی را تسلیت گفت.
به گزارش ایلنا، در این پیام آمده است:
«به نام هستی بخش جهان»
«إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ»
و اینک آیت حق حضرت آیت الله حسن زاده آملی از جمع دوستداران و خردورزان به جهانی دیگر شتافت. و در زمانه غربت اهل خرد خسته از کج فهمی‌ها و بداندیشی‌ها حیاتی جاودانه را برگزید تا باورش را که در بیانش آمده و بر دل نشسته را بشنویم که می‌گوید: «دنیا شما را شکار نکند. همه می‌گویند خدا کو؟ حسن گوید جز خدا کو؟ اگر سر مویی باورم شود که پیشه‌ام در پیشگاه تو پذیرفته است چون سروی که از وزش صبا به چپ و راست می‌خمد، چنان پای کوبی و دست افشانی کنم که سنگ و گل را از شورم بشورانم و کوه را از سازم برقصانم. الهی از تو شرمنده‌ام که بندگی نکردم و از خودم شرمنده‌ام که زندگی نکردم و از مردم شرمنده‌ام که اثر وجودی‌ام برای ایشان چه بود؟ خوشا آن توانگری که درویش است. الهی آنکه تو را دوست دارد چگونه با خلقت مهربان نیست. الهی در بسته نیست ما دست و پا بسته‌ایم».
او اینک دستهایش را گشود تا معبودش را در آغوش گیرد و عطر وجودش را با جان و دل ببوید. و بدینسان آرامش و استقرار یابد و از خان رحمتش خوشه‌ها چیند. هنیئا له. اما برای این طرف چه زیان و خسرانی است نبودنش و خوشه چین نشدن از علم و معرفتش. الهی از آن دیدگاه معرفتی ما را بچشان تا به جایی رسیم که تبریک آفرینشت بجان نشیند و نشانی دیگر از حسن را جستجوگر باشیم. حسنی که حُسنِ وجودش کاشف رازهای اندکی از عظمت آفرینش بود و ما غافل از درک آن دردانه‌ای که در زمانه ما بدیل و نظیری ندارد و باید به انتظار نشست تا مادر گیتی همچو او را بزاید تا چراغ هدایتگری باشد برای اهل یقین و معرفت. به امید آن روز.
