چرا مردم نگران ارتباط با ژاپن نبودند؟

با بررسی فضای رسانه‌ای کشور کاملأ معلوم است که مردم و بسیاری از کارشناسان از بابت سند همکاری با چین که به قرارداد ۲۵ساله مشهور شده است، نگرانی‌ها و دغدغه‌هایی دارند. معلوم نیست چرا رسانه‌ها، شبکه‌های ملی، دانشکده‌ها و پژوهشکده‌ها در این مدت نتوانستند زوایای پنهان این تفاهم‌نامه را تا حد امکان برای اکثریت و عموم جامعه، روشن کنند.

در این خصوص این سؤال پیش می‌آید که چرا مردم از بابت برقراری ارتباط با ژاپن تا این حد نگرانی نداشتند که در آن مقطع حتی حضور «شینزو آبه» نخست‌وزیر ژاپن در تهران باعث سقوط ارزش دلار در برابر ریال شد؟

آیا ما از نظر فرهنگی به ژاپنی‌ها نزدیک‌تر هستیم و از چینی‌ها فاصله‌ی زیادی داریم؟

چرا مردم و حتی بازار و اقتصاد ایران به داشتن ارتباط و تفاهم با ژاپن نگاه منفی خاصی نشان نداد اما در خصوص ارتباط با چین نوعی ترس و نگرانی شدیدی در جامعه حاکم شده است؟

آیا چینی‌ها در مقایسه با ژاپنی‌ها آدم‌های مرموزتری هستند که مردم ما حتی نگران تبدیل کشور به مستعمره‌ی چینی هستند؟!

اگر در این مطلب به نام کشور ژاپن اشاره می‌شود، به این جهت است که برخی می‌گویند؛ ایران در شرایط فعلی از روی اجبار و ناامیدی با چین وارد رابطه‌ی ۲۵ساله شده است در حالی‌که همه مطلع هستیم ایران قبلأ با آگاهی کامل، برخی گزینه‌ها مثل ژاپن یا حتی برخی کشورهای اروپایی مثل فرانسه را هم پس زده است و فراموش نکرده‌ایم که در آن مقطع حتی معلوم نشد چرا به کشتی‌های ژاپنی در خیلج‌فارس هم حمله شد و…

همه می‌دانیم بحث مخالفان نظام در مواجهه با هرگونه پیشرفت و آینده‌نگری در کشور جداست اما این‌روزها مردم وطن‌دوست و دلسوز واقعأ در جامعه و فضای رسانه‌ای کشور نگرانی‌های زیادی در خصوص ارتباط با چین ابراز می‌کنند و برخی نگرانند این کشور پرجمعیت تمام منابع سرزمین‌مان را مثل بستر خلیج‌فارس جارو کند و ببرد تا جایی‌که حتی یک ماهی‌گیر بومی نیز برای گذران زندگی دچار مشکل شود!

آیا در قرارداد ۲۵ساله، این‌قبیل زباده‌خواهی‌های چینی‌ها پیش‌بینی شده است؟

آیا متن قرارداد و واژه‌های مبهم به‌خوبی ترجمه شده تا نسل بعدی ایران عزیز سرخورده نباشد و حسرت عملکرد ضعیف ما را نخورد و ما را به کم‌کاری و وطن‌فروشی متهم نکند؟!

آیا در این ۲۵ سال بخش خصوصی ما می‌توانند با شرکت‌های قوی و معتبر دنیا همکاری داشته باشند یا فقط مجبوریم تحت نظر چینی‌ها فعالیت داشته باشیم؟

آیا نمونه‌های کامبوج و جیبوتی به‌خوبی مورد ارزیابی مسئولان امر قرار گرفته‌اند و مواردی که در خصوص نابودی منابع و جنگل‌های کامبوج مطرح می‌شود، تا چه‌حد صحت دارد. یا نه، این دروغ‌پردازی‌ها کار دشمنان اسلام است؟!

متأسفانه اطلاع‌رسانی‌ها در این زمینه ضعیف است و حتی خود دکتر لاریجانی هم در خصوص محتوای قرارداد روشنگری نمی‌کند و مشاور او گاهی حرف‌هایی مطرح می‌کند که همین مسائل باعث نگرانی‌های بیشتر مردم می‌شود. امیدواریم مسئولان امر هر تصمیمی می‌گیرند دقیق و کارشناسی‌شده باشد که ضعف و اشتباه در چنین مسائل مهمی فقط پشیمانی در پی خواهد داشت و به گواه تاریخ چنین پشیمانی‌هایی نیز فقط با افسوس و حسرت به نسل‌های بعدی منتقل می‌شود و عزت و اقتدار ایرانیان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.