مدیرکل دیپلماسی عمومی وزارت امور خارجه مطرح کرد:
باید دنبال تصویر درست از حقوق بشر در فیلم‌های ایرانی بود/ وزارت خارجه برای حمایت از فیلمسازان وارد فعالیت اجرایی نمی‌شود
علیرضا دلخوش می‌گوید: ما در وزارت خارجه تصدی‌گری نمی‌کنیم و فعالیت‌های ویژه‌ای برای رساندن پیام یک فیلمساز به لحاظ اجرایی به مخاطب خارج از کشور انجام نمی‌دهیم بلکه تنها از کسانی که درخواست‌هایی دارند، حمایت می‌کنیم تا مخاطبان یکدیگر را پیدا کنند و بشناسند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، علیرضا دلخوش (مدیرکل دیپلماسی عمومی وزارت امور خارجه) درباره فیلم مستند داستانی «خط باریک قرمز» به کارگردانی و نویسندگی فرزاد خوشدست که مدتی‌ست در سینماهای هنروتجربه روی پرده رفته است، عنوان کرد: «خط باریک قرمز» فیلم بسیار خاصی است که به همه سوالاتی که مخاطبان سال‌ها در ذهن داشته‌اند و کسی به آن‌ها جواب نداده است، پاسخ می‌دهد.
وی ادامه داد: «خط باریک قرمز» به لحاظ ساختار فیلم مستند یکی از فیلم‌های ویژه و قابل تامل است و شاید یکی از جنبه‌ها قابل تامل بودن آن این است که این فیلم باتوجه به واقعیت‌های موجود جامعه ساخته شده است. این فیلم ضمن تبیین واقعیت‌های موجود در جامعه، به پرسش‌ها پاسخ داده و فقط در مرحله نشان دادن یک درد نمانده است. هرچند که حتی اگر فیلمی تنها درد را نشان بدهد، ارزشمند است.
دلخوش تاکید کرد: «خط باریک قرمز» در حالی که درد را نشان داده است به طرف درمان نیز رفته است و نتیجه فعالیت‌های افراد را در حوزه کشف یک درد، پیشنهادی برای درمان و حتی یک مرحله بعدتر نتیجه درمان را نیز نشان داده است و به همین دلیل این فیلم بسیار ارزشمند است.
مدیرکل دیپلماسی عمومی وزارت امور خارجه در پاسخ به این پرسش که باتوجه به نگاه انسانی و برخوردی که این فیلم با بزهکاران داشته است چگونه می‌تواند در مجامع بین‌المللی معرفی شود، اظهار کرد: همانگونه که تفاوت بین فیلم با مقاله علمی این است که فیلم مخاطب خود را از بین گروه‌های مختلف جامعه انتخاب می‌کند و مانند یک باران هم بر سنگ و هم بر مزرعه می‌بارد، فیلم خوب نیز مخاطب خود را از خیل مردم، پیدا می‌کند، فقط کافی است برای آن فرصت عرضه را ایجاد کرد.
دلخوش افزود: وزارت امور خارجه مسئولیت وصل کردن فعالان در حوزه دیپلماسی عمومی داخل کشور را با مخاطبان خارج از کشور و بالعکس دارد. در حقیقت ما در وزارت خارجه تصدی‌گری نمی‌کنیم و فعالیت‌های ویژه‌ای برای رساندن پیام یک فیلمساز به لحاظ اجرایی به مخاطب خارج از کشور انجام نمی‌دهیم بلکه تنها از کسانی که درخواست‌هایی دارند، حمایت می‌کنیم تا مخاطبان یکدیگر را پیدا کنند و بشناسند.
وی با اشاره به اینکه این وزارتخانه تنها وظیفه دارد پیام را به گوش مخاطبان برساند، تاکید کرد: بقیه امور برعهده پیام‌رسان، فرد یا سازمانی است که قصد دارد پیامی را به مخاطبان خارجی مخابره کنند و این موضوع بستگی به میزان جذابیت و همه‌گیر بودن قصه فیلم دارد که آیا مخاطب خارجی می‌تواند در این دایره قرار بگیرد یا نه. ما نتیجه را تضمین نمی‌کنیم چراکه شاید یک فیلم با تمام امکاناتی که دارد، پشتیبانی شود اما نتیجه نگیرد.
مدیرکل دیپلماسی عمومی وزارت امور خارجه در جواب به این سوال این فیلم تا چه اندازه می‌تواند تصویر درستی از ایران در خارج از کشور و مجامع بین‌المللی نشان بدهد، خاطرنشان کرد: این فیلم و هر چیز دیگری که این امکان را ایجاد کند که تصویری از داخل کشور، سازمان‌ها و نهادهای انضباطی و قضایی کشور نشان داده بشود که بر اساس این تصویر با پروژه ایران هراسی مقابله شود، اقدامی ارزشمند است.
دلخوش ادامه داد: «خط باریک قرمز» به اعتقاد من در حد و اندازه یک فیلم مستند توانسته است که نشان دهد در کشور ایران باوجود تمام تلاش‌هایی که می‌شود وضعیت حقوق بشری را نامناسب نشان بدهد، وضعیت اینگونه نیست. «خط باریک قرمز» روی دیگری از سکه را نشان داد که بر اساس آن در داخل کشور و ندامتگاه‌ها، برای نوجوانان بزهکار امکانات و فرصت‌هایی فراهم شده است که بتوانند یک بار دیگر به جامعه بازگردند و شانس خود را امتحان کنند. بنابراین «خط باریک قرمز» از این منظر که اقدامی در مبارزه و تقابل با پروژه ایران هراسی انجام داده است کار ارزشمندی است.
وی با اشاره به اینکه به تمامی افرادی که دغدغه وضعیت حقوق بشری در ایران را دارند، توصیه می‌کند «خط باریک قرمز» را ببینند، اظهار کرد: از آنجاکه برخی کشورها و جریانات خاص، تلاشهای زیادی می‌کنند تا از جمهوری اسلامی ایران چهره‌ای نادرست نشان دهند، «خط باریک قرمز» ثابت می‌کند که می‌توان بزهکاران را به دامن جامعه بازگرداند. علاوه بر این موضوع این فیلم دربردارنده یک پیشنهاد مهم است.
مدیرکل دیپلماسی عمومی وزارت امور خارجه افزود: تفاوت یک کار علمی فاخر با یک کار معمولی این است که کار علمی فاخر در پایان ایده‌ای را ارایه می‌کند. این فیلم نیز در پایان دربردارنده یک پیشنهاد و راهکار علمی برای مخاطب خود اعم از ایرانی یا خارجی است و در هر دو حالت این پیشنهاد قابل بهره‌برداری است.
دلخوش در پایان اظهار کرد: مخاطب خارجی نیز اگر این فیلم را ببیند، متوجه می‌شود افرادی را که به دلیل انجام بزه از جامعه طرد شده‌اند و به زندان افتاده‌اند، می‌توانند شانس دیگری داشته باشند تا به دامان جامعه بازگردند. ما در سیستم قضایی کشورمان به زندان ندامتگاه می‌گوییم و منظور از ندامتگاه این است که افراد به ندامت برسند و به جامعه بازگردند و فعالیت کنند. این فیلم به معنای واقعی نشان‌دهنده ندامتگاه‌هایی است که بزهکاران بتوانند در آنجا فعالیت کنند و سپس به جامعه بازگردند.
