بازیگر فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من»:
فیلمی که تمام شخصیت‌هایش رنگ‌آمیزی شده‌اند
شخصیت‌‌های فیلم " اعترافات ذهن خطرناک من " رنگ‌آمیزی دارند. فیلم فراواقع گرا نیست اما فضای وهم‌آلود و مبهمی حول سیامک صفری وجود دارد و تماشاگران با ابهاماتی که سیامک صفری با آنها روبرو است؛ همذات‌پنداری می‌کنند.
" اعترافات ذهن خطرناک من " دومین فیلم بلند سینمایی هومن سیدی است که با بازی بازیگرانی چون سیامک صفری، نگار جواهریان و عباس غزالی در بخش سودای سیمرغ سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر حضور دارد. خیلی‌ها بازی غزالی را در سریال " وضعیت سفید " به یاد دارند و حال او با بازی در " اعترافات ذهن خطرناک من " اولین تجربه بازیگری در سینما را درکنار هومن سیدی در کارنامه هنری خود رقم زده.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ غزالی درباره شیوه انتخاب نقش‌هایش می‌گوید: بازیگری را به این شکل یاد نگرفته‌ام و حجم نقش اصلا برایم مهم نیست. شاید مشکلی که باعثبه وجود آمدن این مساله شده و موجب می‌شود که گاهی بازیگران به اندازه نقش نگاه کنند؛ فیلمنامه باشد. در سینمای ایران فیلمنامه‌نویس خوب کم داریم یا سوژه خوب و جذاب کم پیدا می‌شود. اکثر فیلم‌ها یکجور و یک‌شکل شده‌اند. بازیگران خوب فراوان داریم اما فیلمنامه‌های خوبی که بتوانند بازیگر را به وجد بیاورند؛ بسیار کم است. چرا پرویز پرستویی کم‌کار شده؟؛ بیشتر دلیلش به خاطر نبود فیلمنامه‌های خوب و جذاب است. تا زمانی که فیلمنامه مناسب و پرکشش کم داشته باشیم؛ بازیگر به اندازه نقش نگاه می‌کند چون این‌بار مردم هستند که باید با آن ارتباط برقرار کنند. بیشتر اوقات فیلم‌هایی می‌بینیم که فقط شخصیت اصلی آن شخصیت‌پردازی شده و رنگ‌آمیزی دارد و بقیه نقش‌ها فاقد شخصیت‌پردازی هستند. در برخورد با چنین فیلمنامه‌ای بازیگر دوست دارد شخصیت اصلی را بازی کند چون روی لایه‌های آن کار شده و جای بروز خلاقیت بیشتری به بازیگر می‌دهد.
او درباره شخصیت‌پردازی فیلم " اعترافات ذهن خطرناک من " نیز می‌گوید: در این فیلم؛ شخصیت‌ها رنگ‌آمیزی دارند و به درستی شخصیت‌پردازی شده‌اند.
او درباره بازی سیامک صفری می‌گوید: سیامک صفری خارج از اینکه یک بازیگر خوب است یک دوست خوب هم هست، وقتی به تماشای تئاترهایی که ایشان بازیگر آن بودند؛ می‌رفتم بسیار لذت می بردم. در بسیاری از لحظات فیلم، سیامک صفری بازیگر نقش مقابل من است و من علاوه بر اینکه از بازی مقابل او لذت می‌بردم. او مانند دانش‌آموزی آمده بود تا همه چیز را یاد بگیرد، با اینکه در تئاتر بسیار بازیگر حرفه‌ای‌ست اما برای بازی در این فیلم مداوم درحال تمرین کردن برای آماده‌سازی نقشش بود.
این بازیگر درباره گریم‌های اغراق‌آمیز این فیلم نیز اعتقاد دارد: فیلم فراواقع گرا نیست اما فضای وهم‌آلود و مبهمی حول سیامک صفری وجود دارد و تماشاگران با ابهاماتی که سیامک صفری با آنها روبرو است؛ همذات‌پنداری می‌کنند.
او اشاره می‌کند که بازی در سریال‌های تلویزیونی برایش فرقی با سینما ندارد: واقعا این دو برای من فرقی نمی‌کنند، در هر صورت این بازی بازیگر در هر نقشی است که با خلاقیت و توانمندی و استعدادش؛ امضای خودش را در آن فیلم یا سریال باقی می‌گذارد و همین است که برای یک بازیگر باید مهم باشد. سالهاست در تلویزیون بازی می‌کنم اما همیشه بودن در سینما و بازی در سینما آرزوی من بود. حالا که توانسته‌ام به سینما راه پیدا کنم دوست دارم بازهم مخاطبان از من راضی باشند چون تماشاگران بسیار برایم مهم هستند.
او در پاسخ به سوال که؛ اگر تماشاچی " اعترافات ذهن خطرناک من " بودید و قرار بود دوستانتان را برای دیدن فیلم ترغیب کنید؛ می‌گفتید؟؛ می‌گوید: به دوستانم می‌گفتم قرار است به دیدن یک فیلم سرگرم کننده و جذاب بروند. در جشنواره فیلم‌های خوب زیاد است و " اعترافات ذهن خطرناک من " یکی از همین خوب‌هاست.
او دوست دارد که داوران جشنواره به بازیگران فیلمی که در آن بازی کرده؛ سیمرغ بدهند. باید منتظر ماند و دید.
