خسرو سینایی:
مسئولان باید به فیلمسازان ایرانی اعتماد کنند
از چند هزار شهر در کشور فقط ۶۰ شهر سینما دارد / بازار تلویزیون پشتیبان خوبی برای سینما نیست / شبکه نمایش خانگی با خطر تکثیر غیرمجاز مواجه است / انوار به عنوان یکی از معاونان سینمایی در آن دوره نقش بسزایی در رشد سینما داشت.
علیرضا داودنژاد معتقد است: خطر امنیت سرمایه امروز سینما را در تمام بخش‌ها تهدید می‌کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ این کارگردان سینمای ایران؛ در پنجمین جشن کانون کارگردانان با اشاره به اینکه امروز اگر سینمای ایران افتخاری دارد مدیون تلاش‌های چند ساله‌ی اهالی سینماست؛ گفت: باز شدن چشم سینمای ایران امروز مرهون تلاش تعداد زیادی از کارگردانان است که با قریحه‌ی خود فیلم‌هایی را در حوزه‌ی مستند، داستانی و نیمه‌داستانی پایه‌گذاری کردند و طی ده سال جریان سینما را در ایران راه‌اندازی کردند.
وی ادامه داد: امروز ما از این سینما می‌توانیم به عنوان یک سینمای ملی یاد کنیم زیرا سینمایی است که باعثافتخارات بسیاری شده است.
داوود‌نژاد که برای تجلیل از خسرو سینایی روی سن آمده بود؛ گفت: سینایی ازجمله کارگردان‌هایی بود که نقش تعیین‌کننده‌ای نه تنها در سینمای داستانی بلکه در سینمای مستند داشت و وی باید همچنان به این نقش خود ادامه دهد.
وی ادامه داد: متاسفانه گروهی که در حوزه فرهنگ نیز نفوذ دارند از آدم‌های خلاق و کسانی که گوش‌های بازدارند؛ خوش‌شان نمی‌آید به همین دلیل می‌خواهند آن‌ها رازود‌تر بازنشسته کنند اما سینما باید از وجود این افراد بهره ببرد هرچند یکی از آن‌ها سینایی است که سالهاست از کار کردن محروم شده است.
وی با اشاره به وضعیت سرمایه در سینما گفت: متاسفانه نمی‌توان برای سرمایه در سینما امنیت فراهم کنیم از طرف دیگر سیستم توزیع نیز همچنان نا‌بسامان است و این وضعیت خوب نیست.
وی ادامه داد: از چند هزار شهر در کشور فقط ۶۰ شهر سینما دارد که این امر خوب نیست. بازار تلویزیون نیز پشتیبان خوبی برای سینما نیست. گاهی وجود دارد و گاهی وجود ندارد. شبکه نمایش خانگی نیز با خطر تکثیر غیرمجاز مواجه است.
داوود‌نژاد ادامه داد: همه این عوامل دست به دست هم داده‌اند تا ده‌ها میلیون مخاطب ایرانی از سینمای واقعی محروم شوند و به سمت بازار سیاه و سریال‌های ماهواره‌ای بروند.
وی ادامه داد: باید تلاش کنیم با احترام به کسانی که برای این سینما زحمت کشیده‌اند فضا را برای ورود جوان‌ها و توجه به آن‌ها باز و فراهم کنیم.
خسرو سینایینیز با تشکر از کانون کارگردانان گفت: اگر ما خود را سینماگر می‌دانیم باید خوشبخت باشیم. من در سال‌های گذشته به دلایل مختلف که یکی از آن‌ها شرایط بدنی هم بود؛ نتوانسنتم فیلمی بسازم و به همین دلیل به سمت شعر رفتم.
وی ادامه داد: ما اگر خود را سینماگر می‌دانیم نباید هیچ لحظه خالی برای خود تصور کنیم زیرا همیشه در انتظار این هستیم که فیلمی را بسازیم یا روی فیلمنامه‌ای کار کنیم یا فکر کنیم فیلمی ساخته‌ایم چه سرنوشتی پیدا می‌کند.
کارگردان فیلم عروس آتش افزود: هنرمند خوشبخت است زیرا همیشه با وجود کارهایی که انجام داده به این فکر می‌کند که هنوز شاهکارش را نساخته و همین فکر عاملی می‌شود برای آنکه به زندگی‌اش ادامه دهد. طبیعت سینما این است و تنها مختص ایران نیست. من سینما را حرفه نمی‌دانم بلکه نوعی زندگی می‌دانم. ما با سینمای‌مان زندگی می‌کنیم تا فیلم‌هایی بسازیم که برای نسل آینده باقی بماند.
سینایی با اشاره به اینکه باید به سینمای خود افتخار کنیم و آنرا کوچک ندانیم؛ گفت: نباید به گونه‌ای باشد که سینمای ایران وابسته به تک تک افراد باشد زیرا ما در کشور افراد با استعدادی داریم که با دنیا برابری می‌کنند هرچند شاید از لحاظ صنعت و سیستم حرفه‌ای‌تر از آمریکا و اروپا نباشیم.
وی ادامه داد: مسئولان باید به فیلمسازان ایرانی اعتماد کنند زیرا اعتماد متقابل بین فیلمسازان و مسئولان بسیار کارساز و راهگشاست.
علی ژکاننیز گفت: دستاوردی که امروز بعداز انقلاب داشتیم این بود کارگردان‌ها توانستند علاوه بر هویت خود به عنوان تهیه‌کننده نیز شناخته شوند و این کار بسیار مهم است.
وی ادامه داد: تهیه کننده و کارگردان شدن فیلمسازان ضمن آنکه باعثمی‌شود تولید محصولات فرهنگی بیشتر شود از دولتی شدن آثار جلوگیری می‌کند و باعثمی‌شود کارگردان فیلم خودش را بسازد.
ژکان افزود: بعداز انقلاب فیلمهای جریان‌سازی ساخته شدند که مرهون همین تهیه‌کننده و کارگردان‌ها بودند اما امروز متاسفانه در بعضی حوزه‌ها همچون صدا وسیما می‌بینیم که قرار است فقط با یک نفر یا به عنوان کارگردان یا تهیه‌کننده قرارداد بسته شود درحالیکه حفظ و حراست تهیه‌کننده کارگردان برای سینمای ملی لازم است.
وی با اشاره به اینکه خانه سینما می‌تواند به محلی برای تبیین نظرات و آثار تبدیل شود؛ گفت: برای رشد سینمای ملی لازم است که آرای متضاد و نظرات مختلف گفته و شنیده شود لذا خانه سینما می‌تواند به عنوان یک تشکل واحد فضایی را به وجود آورد که آرای متضاد در آن شنیده و دیده شود.
کامبوزیا پرتوینیز با اشاره به وضعیت سینما در سال‌های گذشته گفت: در طول سال‌های بعداز انقلاب دهه شصت به عنوان یکی از بهترین دهه‌های سینمایی شناخته می‌شود زیرا این دهه زمانی بود که فکرهای خوب گفته شد و فیلمهای خوبی ساخته شد.
وی ادامه داد: فیلم‌هایی همچون بدوک و پدر در این سال‌ها ساخته شد و فیلمسازان جسارت زیادی داشتند که فیلم‌هایی را در حوزه کودک بسازند و همه نیز آن‌ها را دوست داشته باشند.
وی باتقدیر از انوار گفت: انوار به عنوان یکی از معاونان سینمایی در آن دوره نقش بسزایی در رشد سینما داشت.
