مرحوم نخعی در مقابله با تهاجم برخی گروه‌های سیاسی نقش موثری داشت
سردار محسن رشید گفت: نخعی در مقابله با تهاجم برخی گروه‌های سیاسی در سال‌های ابتدای جنگ نقش موثری داشت.
به گزارش خبرنگار سیاسی ایلنا، سردار محسن رشید در مراسم یادبود دکتر هادی نخعی عنوان کرد: نمی‌دانم چگونه می‌توانم در مورد دکتر نخعی ادای دین کنم این کار در توان من نیست. مرحوم نخعی در حوزه خود انسان بزرگی بود و از این بابت هم من قصد اغراق ندارم.
او افزود: از آقای نخعی به دلیل صمیمیت ۳۴ ساله خودم با ایشان به عنوان هادی یاد می‌کنم چراکه ما یکدیگر را به اسم کوچک صدا می‌کردیم. آشنایی من با آقای نخعی از فروردین ۵۹ و فرود ایشان به دفتر سیاسی سپاه آغاز شد و آخرین خداحافظی با پیکر او نیز قسمت من بود.
سردار رشید گفت: از سال ۵۹ تا ۸۴ در همکاری تنگاتنگ با هادی نخعی بودم از ۸۴ به بعد هر چند او در حوزه تحقیقات جنگ می‌کرد ارتباط سازمانی نداشتیم و ارتباط ما رفاقتی بود.
این سردار سپاه یادآور شد: شاید شما آقای نخعی را به عنوان دکتر بشناسید اما ما او را به عنوان راوی جنگ می‌شناسیم. ارتباط هیاتی و خانوادگی با او داشتیم. تاسیس دفتر سیاسی در نیروی نظامی و آن هم سپاه از سال ۵۹ موضوع مهمی است. اینکه این دفتر چه ساختاری داشت، بحث مهمی است. کاربردی‌ترین سوژه دفتر سیاسی از سال ۵۹ تا ۶۱ موضوع گروه‌ها بود. آن سال‌ها قصه مشاجره‌های ایدئولوژیک و درگیری‌های خیابانی مطرح بود.
او افزود: دفتر سیاسی در آن زمان گروه‌های مختلفی داشت؛ از جمله گروه سیاست خارجی و اقتصاد و احزاب و شخصیت‌ها و تاریخ جنگ. موضوع مدیریت گروه‌ها با آقای نخعی هویت پیدا می‌کرد و جنس مدیریت مجموعه آن زمان از جنس مدیریت‌های مرسوم این دوره نبود. وقتی می‌گوییم نخعی، به معنای این نیست که فرد دیگری جای او نبود. ولی اگر آقای نخعی نبود این دستاورد‌ها به بار نمی‌نشست.
سردار رشید با بیان اینکه موضوع گروه‌ها با واردشدن آن‌ها به فاز نظامی و مساله ترور‌ها افول کرد، گفت: در این زمان بحث امنیتی مطرح بود، دیگر موضوع سیاسی مطرح نبود. در این میان کارنامه نخعی هم با دو خروجی اصلی همراه بود؛ سپاه آن زمان مخاطب فراوانی داشت و بیانیه‌ای ۱۰۰ صفحه‌ای در آن زمان تحت عنوان منافقان خلق در اواخر شهریور ۱۳۶۰ منتشر شد. این اولین خروجی منسجم دفتر سیاسی بود که همه در آن نقش داشتند اما کسی که نخ تسبیح بود و پازل‌ها را کنار هم قرار می‌داد نخعی بود.
او ادامه داد: بعد از افول فاز نظامی تقریبا داستان گروه‌ها فروکش کرد و بحث سیاسی به آن معنا در این مورد دیگر نداشتیم. در این زمینه هم آقای نخعی با کتاب سیصد صفحه‌ای خود به نام «تروریسم ضدمردمی» کارنامه خود را بست. این دوره اول آشنایی من با آقای نخعی بود. ما نخعی را تنها با جنگ نمی‌شناسیم بلکه اولین دوره شناخت ما در رابطه با گروه‌ها بود.
این سردار سپاه گفت: نخعی در مقابله با تهاجم برخی گروه‌های سیاسی در سال‌های ابتدای جنگ نقش موثری داشت. از سال ۶۱ تا ۶۳ چون تازه وارد جنگ شده بودیم، موضوع مدیریت جنگ را تازه تجربه می‌کردیم. در این دوره معلوم شد زحمات دوستان تاریخ جنگ در فرآوری نیاز به افزایش کیفیت و جهت‌دهی راویان دارد. در اینجا ما نیاز به عنصر موثری داشتیم. برای همین نخعی از گروه‌ها جدا و وارد مبحث مدیریت تاریخ جنگ شد.
او یادآور شد: اولین موضوعی که به نظر من جاذبه داشت، این بود که با ورود نخعی مشخص شد واژه‌ای به نام راوی نداشتیم. این واژه، خلق آقای نخعی بود تا آن زمان ما را به عنوان سیاسیون می‌شناختند. اولین دستاورد وجود نخعی در مدیریت جنگ این بود که این مجموعه روایتگر جنگ شناخته شد. او استناد به دوره‌های اول تاریخ اسلام می‌کرد، هر چند ممکن است از نگاه ارزشی برخی در مقابل این نگاه باشند.
سردار رسید تاکید کرد: نخعی وقتی وارد روایت جنگ شد که اگرچه خطر ایدئولوژیک گروه‌ها کاهش یافته بود، اما از سوی دیگر ما دوره پیروزی‌مان به اوج رسیده بود و عملیات‌های موفقی را در جنگ پشت سر گذاشته بودیم و جمهوری اسلامی سرش را در منطقه بلند کرده بود. از ما خواستند در آن زمان برای کنفرانس غیرمتعهد‌ها کتابی منتشر کنیم. این اولین کتابی بود که در مورد جنگ منتشر شد و به زبان‌های عربی و انگلیسی هم ترجمه شد. بخشی از این کتاب مربوط به عملیات‌های جنگ بود که جان این کتاب همین بخش بود. آقای نخعی این بار را بر دوش کشید.