سالاری در هفتمین کنگره حزب همبستگی:
جریان خالص‌ساز، کوچک‌ترین زاویه با افکار و عقاید خود را برنمی‌تابد
رئیس کمیته برنامه ریزی و راهبردهای جبهه اصلاحات ایران گفت:جریان خالص ساز، کوچک‌ترین زاویه با افکار و عقاید خود را برنمی‌تابد.
به گزارش ایلنا، محمد سالاری در سخنرانی خود در هفتمین کنگره سراسری این حزب گفت: در شرایطی که احزاب و جریانات سیاسی اصلاح‌طلب و تحول خواه، برای فعالیت آزادانه با انواع فشارها و محدودیت‌ها مواجه هستند و بسیاری از مردم نیز به دلیل مشکلات روزافزون، از گروه‌های سیاسی عبور کرده‌اند، فعالیت و کنشگری سیاسی و اجتماعی به مراتب سخت‌تر از گذشته و وظیفه فعالان سیاسی و اعضای احزابِ منتقدِ وضع موجود، سنگین‌تر و البته ارزشمندتر از قبل شده است.
وی ادامه داد: امروز با توجه به قدرت گرفتن جریانی که رای مردم را تزئینی می‌داند و در اندیشه استقرار دولت به ظاهر اسلامی است، نه از جمهوریت اثر قابل اعتنایی باقی مانده و نه از اسلام رحمانی، جلوه های قابل اعتنا دیده می شود.
عضو جبهه اصلاحات ایران اضافه کرد: سیاست یکدست سازی، هم اکنون به مرحله خالص سازی رسیده و جریان پرنفوذ خالص ساز، کوچک ترین زاویه با افکار و عقاید خود را بر نمی تابد و هر گونه صدای منتقد و مخالفی را ذبح می کند.
عضو سابق شورای اسلامی شهر تهران اظهار داشت: برخورد خشن با معترضان، صدور احکام سنگین برای بانوان، منتقدان، اصحاب رسانه و فعالان سیاسی، اخراج اساتید دانشگاه، محدودیت زایی برای نهادهای مدنی، تحمیل سبک زندگی و گسترش نگاه قیم مآبانه به مردم، سوءاستفاده از اصل ۸۵ قانون اساسی برای تصمیم سازی در پستوهای تاریک و غیرشفاف، تمایل به مشارکت حداقلی برای انتخاب قطعی گزینه مطلوب، فیلترینگ شبکه های اجتماعی پرمخاطب، قدرت گرفتن هسته های گزینش همچون دهه اول انقلاب، و موارد بسیارِ دیگر، اقداماتی ضدمردمی است که پس از یکدست شدن قدرت و سودای خالص سازی، با شدتی روزافزون دنبال می شود.
وی افزود: شاید به جرات بتوان گفت که در صورت نهایی شدن خالص سازی، بزرگترین و خطرناکترین بحران آتی کشور، حول این پروژه شکل خواهد گرفت.
رئیس کمیته برنامه ریزی و راهبردهای جبهه اصلاحات ایران ادامه داد: اما سوال مهم این است که در این فضای ملتهب، که با یکه تازیِ اقتدارگرایان و نفوذ آنان در ارکان تصمیم گیری و قدرت همراه شده، و در شرایطی که هرگونه کنشگری سیاسی با کمترین اقبال از سوی مردم همراه می شود، چه باید کرد؟ آیا باید نظاره گر سقوط ارزش ها و نابودی کشور بود؟ آیا برای در امان ماندن از سرزنش ها و به دلیل قِلت همراهان، باید به بازی انحصارطلبان و خالص سازان تن داد تا وطن را همچون زمین سوخته تحویل دهند و زندگی نسل جوان و فردای آیندگان را تباه سازند؟ آیا باید تمام داشته های ارزشمند اصلاحات را، به دلیل سخت شدن امکان کنشگری، به تیغِ تحجر و تمامیت خواهی انحصارطلبان سپرد؟
وی در پایان گفت: امروز کسانی در میدان کنگشری های سیاسی و اجتماعی و نقد وضع موجود حضور پیدا می کنند، که نجات ایران و ایجاد روزنه امید در جامعه و تلاش برای متوقف کردن قطار هیچ انگاری مردم، برایشان هدفی مقدس و ارزشمند است.
