فلاحت پیشه در گفت‌وگو با ایلنا:
با خیلی از اسناد بین‌المللی برخوردهای غیرکارشناسی صورت گرفته است/ با حق‌شرط می‌توان بخشی از کنواسیون‌هایی که به سود کشور است را اجرایی کرد
یک نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی یادآور شد: با خیلی از اسناد و کنواسیون‌های بین‌المللی برخوردهای غیرکارشناسی صورت گرفت، اما امروز که در حال حاضر این دولت مسئول اجرا است با واقعیاتی مواجه شده است و می‌تواند آن‌ها را با همه ارزش‌هایی که در جامعه وجود دارد تطبیق دهد و آن زمان این امکان وجود دارد با حق شرط آن دسته از کنواسیون‌هایی که به سود کشور است را اجرایی کند.
حشمت‌الله فلاحت پیشه در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درباره اینکه آیا در شرایط فعلی که گفته شده بخشی از سند ۲۰۲۰ با حق تحفظ اجرایی می‌شود، نمی‌توان برخی معاهده‌ها و کنواسیون‌ها مانند CFT، پالرمو و به طور کلی FATF که بخشی از مشکلات اقتصادی کشور به آن‌ها گره خورده است را هم تعیین تکلیف کنیم، گفت: در مناسبات بین‌المللی در قبال اسناد، پروتکل‌ها و کنوانسیون‌ها که کشورها عضو آن‌ها می‌شوند ما چیزی به نام حق تحفظ و حق شرط داریم. اگر یک کنواسیونی حق شرط را بپذیرد یعنی امکان شرط‌گذاری در آن وجود داشته باشد کشورها پیوستن و یا اجرای آن کنواسیون‌ها را مشروط می‌کنند. به عنوان مثال در پالرمو که کنواسیون مقابله با جرائم سازمان یافته است یا CFT که کنواسیون مقابله با تامین مالی تروریسم است، ۵ شرط و یا ۹ شرط وجود دارد، در واقع حق شرط‌هایی است که بعضی را خود دولت در لایحه قبل از اینکه به مجلس بیاید می‌گذارد و بعضی‌ها را هم مجلس اضافه می‌کند و بعد از آن می‌رود برای آن که تصویب شود.
وی افزود: البته در حال حاضر نه CFT و نه پالرمو تصویب نشده است و در مجمع تشخیص هستند.
فلاحت‌پیشه تاکید کرد: ۲۰۳۰ یک سندی بود که اجرایش در دولت روحانی منتقدان جدی داشت، منتقدانی که امروز در دولت کنونی هستند و اعلام می‌کنند با شروطی می‌توانند این سند را اجرایی کنند. یعنی این‌گونه است که یکسری از بندهای سند ۲۰۳۰ را دولت ممکن است شرط‌گذاری کند و بگوید این قسمت‌ها را ما اجرا نکنیم. البته جزئیات را من از مسئولین مربوطه نشنیدم ممکن است برخی از مسائل که با فرهنگ ایران همخوانی نداشته باشد را به عنوان حق شرط مطرح کنند و در کل این امکان وجود دارد.
وی تاکید کرد: در دنیای امروز کشورها روز به روز به هم نزدیک‌تر می‌شوند که بخشی از این کار برای آینده خود بشریت لازم است. به طور مثال از زمانی که همکاری بین کشورها در مورد «لایه اوزن» بسته شد مشاهده می‌کنیم این لایه در حال ترمیم است و همین امر حداقل کاری که می‌کند این است که از سرطان‌ها در سال‌های آینده جلوگیری می‌شود، بخشی از آن تبعی از تبعات قدرت است. قسمت چالش‌آمیزش این است که معمولا کشورهای دیگر زیر بار نمی‌روند و اینجاست که بیشتر حق شرط گذاشته می‌شود.
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی بیان کرد: من معتقدم کاری که در کشور می‌شود انجام داد این است که با حق شرط‌ها بخشی که از معاهدات بین‌المللی و اسناد و کنواسیون‌ها که به سود کشور است را اجرا کرد بقیه قسمت‌ها را می‌شود با همین حق شرط از عمل اجرایی می‌توان خارج کرد.
وی یادآور شد: اما مثلا برجام موضوع جدایی است؛ کنواسیون بین‌المللی نیست، یک رژیم منع اشاعه سلاح هسته‌ای بین چند کشور است که همه چیز ممکن است در آن براساس توافق شکل بگیرد. ولی کنواسیون‌های بین المللی یک متنی دارند که این متن، متنی است که مورد نگارش قرار گرفته است و نماینده‌های سیاسی دولت‌ها به آن می‌پیودند آن را پاراف یا امضا می‌کنند. ولی این امضا اجرایی نیست، تعهدآور و الزام‌آور نیست مگر اینکه مجالس آن کشورها آن را تصویب و تبدیل به قانون کنند.
فلاحت پیشه ادامه داد: معتقدم به هر حال با خیلی از اسناد و کنواسیون‌های بین‌المللی برخوردهای غیرکارشناسی صورت گرفته، اما امروز که در حال حاضر این دولت در محل اجرا یا مسئول اجرا است طبیعتاً با واقعیاتی مواجه شده است که می‌تواند این واقعیت‌ها را با همه ارزش‌هایی که در جامعه وجود دارد تطبیق دهد و آن زمان این امکان وجود دارد که با حق شرط آن دسته از کنواسیون‌هایی که به سود کشور است را اجرایی کند.
وی عنوان کرد: مثلا در موضوع FATF به هر حال حق شرط‌های زیادی گنجانده شد ولی در مجمع تشخیص عملا دچار بی‌تصمیمی شد. در حال حاضر هم برای هر کنواسیونی که برای کشور عایدی داشته باشد، می‌توان بررسی کرد اگر با حق شرط می‌شود آن را اجرا کرد؛ اجرایش کنیم.
