نمایندۀ جنبش امل در ایران:
با همیاری مؤمنان اسلامی و مسیحی جرثومه فساد رژیم صهیونیستی هرچه زودتر از زمین پاک شود
نماینده جنبش امل در ایران بیان کرد: إن شاءالله با همیاریِ همۀ مؤمنان اسلامی و مسیحی «جرثومۀ فساد» هرچه زودتر از زمین پاک شود.
به گزارش ایلنا، صلاح فحص نماینده جنبش امل در ایران در بیانیه‌ای به مناسبت روز قدس ضمن محکوم کردن جنایات رژیم صهیونیستی بیان کرد:
اکنون در آستانۀ روز جهانی قدس قرار داریم. امام خمینی(ره) در ابتکاری جالب توجه این نامگذاری را مطرح و تثبیت کرد. این تسمیه به یک معنا نماد و رمز است؛ نماد و رمزی برای زنده نگه داشتن نامِ فلسطین و قدس. اما چرا نباید فلسطین را فراموش کرد. ظالم و مظلوم در جهان امروز کم نیست؛ اما به نظر می‌رسد که موضوع فلسطین ویژگی‌هایی دارد که آن را متمایز می‌کند.
اولین ویژگی ناظر به مظلوم است. سرزمینِ فلسطین اشغال شده است و با هر منطقی باید سرزمینِ اشغال‌شده را آزاد کرد. اما فلسطین «هر سرزمین اشغال‌شده‌ای» نیست. فلسطین جایگاه ویژه‌ای نزد ما مسلمانان دارد که هیچ سرزمین دیگری ندارد. اسلام در مکه متولد شد، اما در شب اسراء پیامبر به قدس منتقل شد. این انتقال نماد انتشار و گستردگی اسلام است. به یک معنا از دست دادن قدس و فلسطین به‌معنای توقف اسلام است. به این معناست که اسلام محدود است. نفیِ بعدِ جهانی اسلام است.
اما فلسطین حتی از این هم بالاتر است. به این عبارتِ حضرت مسیح توجه کنید:« قدس را به سگ‌ها و خوک‌ها وامگذارید» یا این عبارتش خطاب به بازرگانان:« این خانۀ پدر من، جایگاه عبارت است که شما آن را تبدیل به لانۀ دزدان کرده‌اید.» از این جملات پیداست که قدس نه فقط برای مسلمانان، بلکه برای مسیحیان نیز جایگاه مهمی دارد.
از این رو، «تهوید» یعنی یهودی‌سازی قدس فقط خطری برای مسلمانان نیست. مسیحیان نیز باید به این موضوع حساس باشند تا به تعبیر حضرت مسیح، از«خانۀ خدا» دفاع کرده باشند. با این بیان، فلسطین و قدس به یک معنا نماد همگرایی ادیان و نماد نزدیکی مؤمنان است. این سرزمین باید بماند تا رمز و نماد همزیستی و گفت‌وگو برقرار باشد. با این رویکرد است که این ژرفای این بیانِ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دریافت می‌شود که فرمود: «محو اسرائیل یعنی مردم فلسطین که صاحبان واقعی آن سرزمین‌اند -چه مسلمانشان، چه مسیحی‌شان، چه یهودی‌شان- خود صاحبان اصلی دولت خودشان را انتخاب بکنند.»
اما ظالم هم ویژگی‌ای دارد که آن را از دیگر ظالمان متمایز می‌کند. یعنی علاوه بر ویژگی‌های عمومی ظالمان مانند تجاوز و آدم‌کشی و زیاده‌خواهی و...اسرائیل خصوصیتی دارد که باید توجهی ویژه و حساسیتی بیشتر به آن داشت. این ویژگی همان بُعدِ نژادپرستیِ رژیم اشغال‌گر است. نژادپرستی جزو ذاتیاتِ صهیونیست‌هاست و ریشه در اعتقاداتِ منحرفِ دینی‌شان دارد. این ویژگیِ رژیم اشغال‌گر هم مسلمانان را تهدید می‌کند و هم مسیحیان را؛ هم مسجد الأقصی را در معرض نابودی قرار می‌دهد و هم کلیسای قیامت را.
اگر آنچه گفته شد را بپذریم، می‌بینیم که مبارزه با اشغال‌گران صهیونیستی و آزادسازی فلسطین و مسجدالأقصی و کلیسای قیامت مبارزه‌ای انسانی است. به یک معنا، صیونیست‌ها دشمنان انسان و صلح و همزیستیِ مؤمنان هستند؛ نه فقط دشمنانِ ساکنان سرزمین فلسطین. به همین علت بود که امام موسی صدر وجود لبنان را با همۀ طوایف و فِرَق آن و با تکثری که این کشور کوچک دارد، ناقضِ رژیم صهیونیستی می‌دانست. إن شاءالله با همیاریِ همۀ مؤمنان اسلامی و مسیحی این «جرثومۀ فساد» هرچه زودتر از زمین پاک شود.
