بلینکن:
بدترین تصمیم سیاست خارجه آمریکا، خروج ترامپ از برجام بود
وزیر خارجه آمریکا تاکید کرد که خروج از برجام، بدترین تصمیم سیاست خارجه آمریکا بوده است.
به گزارش ایلنا به نقل از پایگاه اینترنتی وزارت خارجه آمریکا، آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا گفت: خیلی مهم است که کمی به عقب برویم و ببینیم و به خود یادآوری کنیم که چرا توافق اولیه در وهله اول حاصل شد، چرا دولت اوباما آن را دنبال کرد و آن را تضمین کرد. دلیل آن به بیان ساده، تمام فعالیت‌هایی که ایران در سراسر منطقه و فراتر از آن انجام می‌دهد، است.
وی افزود: ایرانی با یک سلاح هسته‌ای یا با توانمندی تولید یکی از آن تسلیحات هسته‌ای در مدتی بسیار کوتاه، ایرانی که بتواند خیلی سریع به چنین سلاحی دست پیدا کند، ایرانی خواهد بود که با مصونیت بیشتری در تمامی این عرصه‌ها عمل می‌کند و ایران با سلاح هسته‌ای، یک تهدید وجودی برای اسرائیل، برای سایر کشورهای منطقه و به طور بالقوه یک تهدید بسیار جدی برای ما است، نه فقط در منطقه، بلکه حتی در اینجا هم تهدیدی برای ما است. بنابراین دولت روی اطمینان از اینکه ما می‌توانیم هر کاری که لازم است برای جلوگیری از دستیابی ایران به چنین سلاحی انجام دهیم، متمرکز شد و همه راه‌های ممکن برای انجام آن را بررسی کرد و نتیجه این بود که مؤثرترین و پایدارترین راه انجام آن از طریق توافق است و به توافقی دست یافت که شامل سخت‌ترین مقررات بازرسی در هرگونه توافق کنترل تسلیحاتی بود، بندهای غروب طولانی برای توافق و البته توان انجام دادن کاری در صورت خروج ایران از توافق در آن وجود داشت، زیرا در قلب توافق، پیشنهاد اساسی بود که در نتیجه محدودیت‌هایی که برای برنامه ایران ایجاد شد، اگر ایران تصمیم به شکستن توافق و تلاش برای تولید مواد شکافت‌پذیر برای سلاح هسته‌ای داشته باشد، انجام دادنش حداقل یک سال طول می‌کشید تا این کار را انجام دهد. ما هم زمان زیادی برای مقابله با آن داشتیم. ما روی قسمت تولید مواد شکافت‌پذیر تمرکز کردیم چون برای استخراج مواد خام، ساختن سانتریفیوژها، پردازش تمامی اینها در تاسیسات اتمی بسیار بزرگ لازم است و تمامی اینها تا حد معقولی قابل رؤیت هستند و می‌توانیم اگر مجبور شدیم، کاری برایش بکنیم.
وزیر خارجه آمریکا گفت: همانطور که می‌دانید قطعه دیگری در برنامه وجود دارد که بسیار مهم است و آن سلاح واقعی است. شما مواد شکافت‌پذیر را دریافت می‌کنید، اما باید سلاحی داشته باشید که قابلیت انفجار داشته باشد تا آن را در آن قرار دهید. در این زمینه، با توجه به گزارش‌های علنی، ارزیابی‌ها این بوده که ایران با کسب توانمندی دستیابی به یک سلاح فاصله دارد.
وی در ادامه گفت: بنابراین توافقی که در برجام حاصل شد، بر مواد شکافت‌پذیر متمرکز شد و برنامه هسته‌ای ایران را در یک جعبه قرار داد و باید بگویم که از بین تمام تصمیمات اخیر اتخاذ شده در سیاست خارجی آمریکا در پنج یا ده سال گذشته، به نظر من احتمالاً بدترین آنها خروج از آن توافق بوده است. به ما قول داده شد که با توافق قوی‌تری جایگزین شود. این اتفاق نیفتاد برعکس، ایران سپس از آن به عنوان بهانه‌ای برای از سرگیری خطرناک‌ترین جنبه‌های برنامه‌اش استفاده کرد، به شروع غنی‌سازی مواد شکافت‌پذیر پرداخت. یعنی آغاز تولید مواد شکافت‌پذیر تا ۲۰ درصد، ۶۰ درصد، و تهدید کرد تا ۹۰ درصد هم انجامش خواهد داد، در حالی که توافق آن را تا ۳.۶۷ درصد محدود کرده بود که به این معنی است که شما می‌توانید مواد شکافت‌پذیری را تولید کنید که دارای درجه تسلیحاتی هستند، شروع به استفاده از سانتریفیوژهای پیچیده‌تری کرد که همه آنها در توافقنامه ممنوع بودند و شروع به ایجاد اختلال در فعالیت بازرسان بین‌المللی کرد که به ما دید فوق‌العاده‌ای در هر جنبه از برنامه می‌دادند.
بلینکن در ادامه گفت: اکنون جدا از توافق ما یک ایران آزاد داریم که با سرعت زیادی برنامه مواد شکافت‌پذیر خود را به جلو می‌برد و ما را به بدتر از وضعیتی که قبل از رسیدن به توافق چند سال پیش در آن بودیم، بازمی‌گرداند. از طرفی قول داده شد که ایران اقدامات خود را در سراسر منطقه متوقف یا مهار کند. آیا این اتفاق افتاده است؟ نه دقیقا برعکس. در طول مذاکرات توافق اولیه و سپس در طول مدتی که قبل از خروج ما این توافق وجود داشت، کاهش قابل توجهی در حملات ایران یا نیروهای متحد ایران به ما در سراسر منطقه را شاهد بودیم. اکنون یک بار دیگر در سوریه و در عراق افزایش یافته است و اکنون در یمن حملاتی از طریق انصارالله به سعودی‌ها و اماراتی‌ها نیز می‌بینیم همه اینها افزایش یافته است.
بلینکن در ادامه گفت: ما باید تکه‌های تصمیم فاجعه‌بار خروج از توافق را بررسی کنیم. هر توافقی دارای نقص است. هر توافقی، چون محصول مذاکره است، عناصری را در خود دارد که مردم دوست ندارند و در دنیای ایده‌آل ترجیح می‌دهند از آن اجتناب کنند. برای مثال، البته بخشی از طرف دیگر توافق، لغو تحریم‌ها علیه ایران بود، تحریم‌هایی که توسط دولت بوش و سپس دولت اوباما وضع شده بود و به شدت اعمال شده بود، برای ترغیب ایران به مذاکره لغو شده بود. اما عمدتاً تحریم‌هایی که لغو شدند، شامل برداشتن محدودیت‌ها بر کشورها و بانک‌ها بود که مانع آنها از پرداختن مبالغ فروش نفت ایران به این کشورها می‌شدند و به این ترتیب، در واقع، با لغو تحریم‌ها پول خود ایران به واسطه توافق به آن داده شد و مطمئنا، ترجیح داده می‌شد که آنها یک دلار دریافت نکنند. اما زمانی که شما در حال مذاکره هستید، طرف مقابل باید چیزی به دست آورد و این چیزی بود که ایران به دست آورد.
وزیر خارجه آمریکا در ادامه اضافه کرد: امروز، ما به دنبال این هستیم که آیا امکان بازگشت به پایبندی دوجانبه به این توافق، با برجام وجود دارد، زیرا در برآورد ما، از میان همه انتخاب‌های ناقصی که داریم، همچنان بهترین راه برای بازگرداندن برنامه هسته‌ای ایران در یک جعبه است و به ما این امکان را می‌دهد که همزمان با برخی اقدامات در سیاست ایران مقابله کنیم چون هیچ چیزی به هیچ وجه در توافق مانع ما از پیگیری، تحریم و پرداختن به چیزهای دیگری نیست که ایران انجام می‌دهد و ما عمیقا با آنها مخالفیم و به آن اعتراض داریم.
وی در مورد احتمال رسیدن به توافق گفت: ما بسیار بسیار به پایان فرصت برای بازگشت به این توافق نزدیک شده‌ایم، زیرا اتفاقی که افتاده این است که ایران در برنامه خود به جلو حرکت کرده است. دو چیز دیگر هم در اینجا وجود دارد، ایران در حال رسیدن به نقطه‌ای است که زمان گریز آن، یعنی زمان لازم برای تولید مواد شکافت‌پذیر برای یک بمب، در حال کاهش است و به چند هفته کاهش می‌رسد، این دنیایی نیست که ما بخواهیم در آن زندگی کنیم. مورد دوم، ایران به کسب دانش و ایجاد تخصص ادامه می‌دهد، به طوری که در نقطه‌ای در آینده‌ای نزدیک، حتی بازگشتن به تمامی محدودیت‌های برجام موجب به دست آوردن دوباره مزایای عدم اشاعه‌ای کافی نخواهد شد. ایران آموخته است که به آن اجازه می‌دهد حتی با وجود محدودیت‌های برجام، با سرعت بسیار بیشتری از محدودیت‌هایش عبور کند. اکنون نمی‌توانم در حالی که امروز عصر جمع می‌شویم به شما بگویم که آیا به پایبندی متقابل بازمی‌گردیم یا خیر. فکر می‌کنم در چند هفته آینده تصمیم‌گیری می‌شود، زیرا باز هم، با توجه به کارهایی که ایران انجام می‌دهد، ما نمی‌توانیم اجازه دهیم این کار ادامه پیدا کند. متحدان و شرکای ما در اروپا نیز همین احساس را دارند.
