رحیم‌پور در گفت‌وگو با ایلنا:
همکاری تهران، اسلام‌آباد و پکن می‌تواند از خشونت در افغانستان جلوگیری کند/ طالبان می‌داند که ایران حامی تشکیل یک دولت فراگیر در افغانستان است
معاون اسبق آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه گفت: تعامل و صحبت سه کشور ایران، پاکستان و چین با طالبان و دولت مستعفی افغانستان می‌تواند کمک کننده باشد تا مانع از خشونت و خونریزی شوند و لذا ما هم طی دو هفته گذشته با پاکستان در رایزنی بودیم و فعل و انفعالاتی را دنبال کردیم که به ثبات در افغانستان کمک کنیم.
ابراهیم رحیم‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در ارزیابی سفر وزیر امو خارجه پاکستان به ایران به منظور رایزنی در خصوص مساله افغانستان در پاسخ به سوالی در خصوص نقش تهران در پروسه صلح گفت: آقای شاه محمود قریشی اولین وزیر امور خارجه‌ای بود که پس از رای اعتماد به وزیر جدید امور خارجه به ایران سفر کرد و از این جهت این سفر را می‌توان مهم ارزیابی کرد و البته موضوع مورد بحث دو طرف نیز افغانستانی بود که این روزها مورد بحث همه دنیا است. تحولات بسیار سریع صورت گرفته است و این سفر که محدود به تهران نیز نبود یک ابتکار برای هماهنگی میان کشورهای منطقه بود.
وی ادامه داد: اگر این تحلیل ما باشد که پاکستان روابط ویژه‌ای با چین دارد و در ترکیب کشورهای تاثیرگذار در مساله افغانستان، چین و پاکستان و ایران و البته تاجیکستان و ازبکستان قرار دارند، در مرحله اول تعامل و صحبت سه کشور نخست با طالبان و دولت مستعفی افغانستان می‌تواند کمک‌کننده باشد تا مانع از خشونت و خونریزی شوند، لذا ما هم طی دو هفته گذشته با پاکستان در رایزنی بودیم و فعل و انفعالاتی را دنبال کردیم که به ثبات در افغانستان کمک کنیم لذا این سفر در مرحله نخست می‌تواند برای ایجاد آتش‌بس میان طالبان و مردم و افرادی مانند آقای مسعود که سلاح خود را زمین نگذاشته‌اند، موثر باشد و ما این سابقه همکاری‌های مشابه با پاکستان را داشته‌ایم.
وی افزود: سفر وزیر امور خارچه پاکستان از زاویه‌ای دیگر نیر حائز اهمیت است چراکه اجلاس کشورهای عضو پیمان شانگهای در روزهای ۲۵ و ۲۶ شهریورماه در شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان برگزار می‌شود و مباحث مطرح شده در این سفر قطعا مقدمه‌ای برای آن چیزی خواهد بود که در جمع سران کشورها مطرح می‌شود.
این دیپلمات پیشین در پاسخ به این سوال که پیش از سقوط کابل ایران راهکار تسهیل گفت‌وگوهای بین الافغانی را در دستور کار قرار داده بود و تهران میزبان دو دوره این گفت‌وگوها نیز بود، آیا این ابتکار در برهه کنونی نیز می‌تواند از سوی کشورمان دنبال شود، گفت: موضوع گفت‌وگوهای بین الافغانی ابتکار جدیدی نیست و در کنفرانس اخیر دوحه نیز تلاش شد تا نمایندگانی از طالبان و دولت با یکدیگر گفت‌وگو کنند اما امروز و پس از سقوط کشور، میان رهبران، گسستی صورت گرفته و برخی با طالبان صلح کرده‌اند و برخی دیگر مانند احمد مسعود همچنان در حال مبارزه هستند. بنابراین آنچه در تهران اتفاق افتاد هم‌راستا با تلاش‌هایی بود که از سوی سایر کشورها نیز کلید زده شد و گفت‌وگوی ما با طالبان هم در آنچه امروز در حال وقوع است موثر بوده و طالبان می‌داند که ایران نسبت به سرنوشت برخی اقلیت‌ها در این کشور حساس و حامی تشکیل یک دولت فراگیر است.
معاون اسبق آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه در خصوص بروز برخی نگرانی‌های ناشی از فرض همکاری و هماهنگی طالبان با ایالات متحده برای پیشبرد اهداف این کشور در منطقه در پی توافق صورت گرفته در دوحه نیز گفت: ما این واقعیت‌هایی را که در اطراف‌مان در جریان است، متوجه می‌شویم و رصد می‌کنیم و ممکن است موافق نباشیم اما درک می‌کنیم؛ ۲۰ سال است که ایالات متحده در افغانستان با ما همسایه بوده و امروز بیش از پیش ثابت شده که دولت افغانستان به غیر از برهه‌ای از ریاست جمهوری آقای کرزای اختیاری از خود نداشته است و دولت دوم آقای غنی تنها با ۱۵ درصد آرا تشکیل شد که همان زمان گفتم برنده این انتخابات طالبان است و لذا آنچه آمریکا برای خروج از صحنه افغانستان انجام داد، کار غلطی نبود و باید خیلی زودتر این اقدام را صورت می‌داد که البته خروجی ناشیانه داشت.
وی ادامه داد: ما همواره حامی و خواستار خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان بودیم اما اینکه ۲۰ سال در این کشور حضور داشتند و در نهایت با همان گروهی که ۲۰ سال پیش او را شکست داده بودند، برای خروج‌شان معامله کردند مصداق همان «شیطان بزرگ» است ما مطرح می‌کنیم که برای آن‌ها منافع‌شان بر هر دوستی و دشمنی ارجحیت دارد.
