تهدید به استعفای دسته جمعی شهرداران ۷ منطقه تهران روی دست قالیباف

طبقه هفتم ساختمان خیابان بهشت. قدم‌های مضطرب و پیام‌های تهدید آمیز. نقشه از نظرشان نقص ندارد تا به یک هدف معین برسند. شهرداری تهران در هفته‌های اخیر روزهای خوبی را نگذرانده است.

تهدید به استعفا از سوی شهرداران ۷ منطقه تهران و سه سازمان؛ بازداشت یکی از مدیران به «اتهام امنیتی» و یک دردسر جدید برای محمد باقر قالیباف: «نفوذ یک جریان خاص» به داخل دفا‌تر شهرداران مناطق برای سهم خواهی. اتاق جلسات شهردار از مشاورانش پر و خالی می‌شود. بحثیک چیز است و آن سهم خواهی یک جریان از مجموعه شهرداری است. منابع مالی گسترده شهرداری تهران وسوسه‌شان کرده است.

حالا شهردار تهران همانطور که هر روز از پنجره اتاقش به منظره پارک شهر تهران نگاه می‌کند و به یاد حادثه تلخ سال‌ها پیش این پارک می‌افتد به حوادثتلخ این روزهای مجموعه زیر دستش هم فکر می‌کند. دیگر٬ دغدغه‌اش افتتاح به موقع پروژه‌ها نیست و شاید بزرگ‌ترین نگرانی‌اش نفوذ جریان خاص در مجموعه شهرداری تهران باشد.

انتخابات مجلس بهترین بهانه است برای نفوذ تا شاید نتیجه این انتخابات به گونه‌ای دیگر رقم بخورد. با این حال نقشه لو رفته است. هنوز رسانه‌ای نشده است اما بسیاری می‌دانند که روزهای شهردار تهران با آرامش ۹ سال اخیرش به شب نمی‌رسد. می‌دانند که محمد باقر قالیباف بر سر دو راهی است. ایستادن در مقابل تهدید یا کوتاه آمدن در مقابل جریان خاص؟

اپیزود اول، بازداشت یک مدیر

اولین اتفاق غیر منتظره‌ای که در هفته‌های اخیر، آرامش ۹ساله حضور قالیباف را به طوفان کشاند بازداشت یکی از مدیرانش بود. مدیری که هر چند در وهله اول اتهامش مالی به نظر می‌رسید٬ اما در ‌‌نهایت مشخص شد اتهام او کاملا امنیتی بوده است.

(ح. ب) قائم مقام معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران بنا بر گزارش‌های اعلام شده٬ یک اتهام امنیتی مهم داشت. ارائه اطلاعات از دوربین‌های شهرداری تهران به خارج از کشور. موضوعی که عده‌ای حادثه دو ماه پیش متروی تهران و گیر کردن قطار در تونل نزدیک به ایستگاه میدان امام خمینی را نیز یکی از پیامدهای همین به تاراج دادن اطلاعات می‌دانند.

«ح. ب» اما داستان عجیب تری دارد. خبر بازداشت او در یکی از جلسات شورای شهر تهران علنی شد. اعتراض احمد حکیمی‌پور در جلسه علنی شورا بود موضوع را علنی کرد. پاسخ یکی از معاونین شهردار تهران با آنچه که هفته بعدش سخنگوی قوه قضاییه اعلام کرد٬ متفاوت بود.

صلاحی معاون برنامه‌ریزی و توسعه شهری شهرداری تهران در این مورد گفته بود: «مشکل این فرد شخصی بود و هیچ ارتباطی به مسئولیت وی در شهرداری نداشته است.

وی همچنین توضیح داده بود: احضار یکی از مدیران شهرداری به مراجع قضایی هیچ ارتباطی با مسائل کاری وی در شهرداری نداشته و کاملاً شخصی است و از آنجا که پرونده این فرد٬ هم‌چنان در مرحله سؤال و جواب است، ما ترجیح می‌دهیم در این زمینه چیزی نگوییم و منتظر تصمیم مرجع قضایی در باره وی بمانیم.»

درست ۱۳ روز بعد سخنگوی قوه قضاییه اظهارات دیگری را در مورد این پرونده مطرح کرد؛ محسنی اژه‌ای در نشست خود با خبرنگاران در این مورد گفت: «اجمالا اینکه فردی بازداشت شده٬ درست است و اتهام او نیز امنیتی است ولی از بیان جزییات آن معذورم.»

برچسب «امنیتی» بودن که به این بازداشت خورد٬ سکوت شروع شد. در ‌‌نهایت٬ این بازداشت شاید اولین اتفاقی بود که روزهای آرام شهرداری تهران کمی دستخوش بادهای پرسرعت کرد.

اپیزود دوم، قرارهای پشت پرده برای استعفای دسته جمعی

در این میان اما یک اتفاق مهم دیگر هم افتاده است. اتفاقی که احتمال نفوذ کردن یک جریان جدید در شهرداری تهران را با خود به همراه دارد؛ جریانی که با گروهی که در ۹ سال گذشته در این نهاد حضور داشته‌اند متفاوت هستند.

در اتاق جلسات برخی مناطق شهرداری تهران اتفاقات مهمی صورت می‌گیرد. تلفن‌هایی برای هماهنگی یک حرکت نسبتا دسته جمعی به صدا در می‌آیند. جلسات پشت‌پرده و پیغام‌هایی برای محکم کردن قرار‌ها فرستاده می‌شوند.

هدف پروژه یک چیز است: «تهدید به استعفای دسته جمعی شهرداران ۷ منطقه تهران». شهردارانی که قرار است با هماهنگی‌های صورت گرفته از سوی یک جریان خاص سیاسى و بیرون از شهرداری استعفای دسته جمعی دهند تا به هدفی خاص برسند. مدیران سه سازمان هم موافقت نسبی خود را اعلام کرده‌اند تا در این حرکت دسته جمعی سهیم باشند. پشت پرده این حرکت دسته جمعی اما خبرهای زیادی است.

انتخابات مجلس شورای اسلامی پیش رو است و اصولگرایان دست‌به‌کار تدوین لیست‌های انتخاباتیشان شده‌اند. کمی آنطرف‌تر یک تحلیل دیگر هم وجود دارد. آن هم این است که برخی به دنبال سهم بیشتر از سفره شهرداری تهران هستند تا شرایط٬ کمی برای محمد باقر قالیباف سخت‌تر شود.

تنوع مناطقی که شهرداران آن‌ها تا این لحظه٬ موافقت نسبی خود را برای استعفا از آن اعلام کرده‌اند زیاد است. در این میان یک شخص خاص که در ساماندهی مخالفان دولت نقش ویژه‌ای ایفا می‌کند٬ نقش اصلی را بازی می‌کند تا هماهنگی‌ها به خوبی جلو رود.

اتاق جلسات طبقه هفتم ساختمان شهرداری تهران در این روز‌ها شاهد قدم‌های مضطربی بوده است تا سر و سامانی به این وضعیت داده شود. تصمیم برای اینکه در تله جریان خاص گیر کنند یا آنکه‌‌ همان مسیر سابق را جلو ببرند.

اپیزود سوم، جریان خاص و برنامه‌های گسترده

به هر گوشه٬ خبر از یک «جریان خاص» است. در مجلس یک جریان خاص مشغول مدیریت برنامه‌های خاص است. در دولت یک جریان خاص که یادگاری از سال‌های قبل است٬ اطلاعات طبقه بندی شده را به مخالفان دولت می‌دهد. در شهرداری تهران یک جریان خاص مشغول تحریک شهرداران است.

«جریان خاص» برنامه‌ریزی گسترده‌ای دارد. مدیریت می‌شود و هدف‌گذاری‌های خاصی دارد. مجموعه اتفاقات نشان می‌دهد که مدیریت همه این جریان‌ها واحد است تا به‌‌ همان اهداف مورد نظرشان برسند. حالا نوبت شهرداری تهران است. مجموعه‌ای که با توجه به منابع مالی گسترده‌اش برنامه‌ریزی کامل و هدف‌داری برایش صورت گرفته است.

تهدید به استعفا در شرایط فعلی می‌تواند حربه خوبی برای ترساندن یا تهدید شهرداری باشد که این روز‌ها در میان اصولگرایان دچار سردرگمی شده است.

اما شاید در مورد انتخابات مجلس دهم منابع مالی این نهاد به کمک این بخش از جریان خاص بشتابد. حالا این شهردار تهران است که باید تصمیم نهایی را بگیرد و ببیند که می‌تواند آرامش ۹ سال اخیر را بدون هیچ گونه کار سیاسى به مجموعه تحت مدیریتش بازگرداند یا نه.؟