نیازی به مداخله سوء استفاده گران نمی بینیم

نسترن نعیمی همسر سهیل عربی در نامه ای خطاب به بانکی مون، دبیر کل محترم سازمان ملل متحد نوشت: ما پرونده سهیل را از طریق مراجع قانونی و قضایی تعقیب می کنیم و امید به احقاق حق خود داریم و نیازی به مداخله سوء استفاده گران نمی بینیم.

به نام خداوند رحمان و رحیم

عالیجناب بانکی مون، دبیر کل محترم سازمان ملل متحد

با سلام

احتراماً، به استحضار عالی می رسانم که اینجانب نسترن نعیمی همسر سهیل عربی هستم که در ایران به جرم توهین به پیامبر اسلام محکوم به اعدام شده است. با توجه به اینکه اخیرا مطلع شده ام افرادی تحت عنوان دفاع از همسر من به شما نامه نوشته و درخواست کمک و حتی بسیج جهانی برای نجات جان او را کرده اند لازم دیدم به اطلاع شما برسانم که چندی پیش طی نامه ای که در مطبوعات داخل ایران منتشر شد نسبت به سوء استفاده فرصت طلبان و سیاست بازان درباره پرونده همسرم هشدار دادم و گفتم: «برخی اشخاص معلوم الحال در خارج از کشور و بعضی رسانه های معلوم الحال تر گویی طعمه ای به دست آورده اند و بهانه برای فضا سازی و هتاکی به جمهوری اسلامی ایران و مقدسات به دست آورده اند. بدون شک دغدغه آنها دغدغه ما نیست.

همسر من بارها در دادگاه و همچنین در نامه ای خطاب به ریاست شعبه ۴۱ دیوان نوشته است: «خداوند متعال آگاه است که من مسلمان زاده ای هستم که در تمام زندگی ام مسلمان بوده وبه خداوند یکتا اعتقاد کامل داشته ام و معاد را از اصول دینم می دانم و حضرت محمد(ص) را به عنوان خاتم انبیاء و امامت دوازده امام از خانواده نبوت را اعتقاد دارم» و افزودم «از آنانکه در پی بهانه برای تسویه حساب های سیاسی خود با جمهوری اسلامی به بهای خون دیگران هستند می خواهیم آب را گل آلود نکنند. ما پرونده سهیل را از طریق مراجع قانونی و قضایی تعقیب می کنیم و امید به احقاق حق خود داریم و نیازی به مداخله سوء استفاده گران نمی بینیم». در عدم سلامت این افراد و رسانه ها همین بس که چون نامه من به مذاق شان خوش نیامد همگی آن را بایکوت کردند در حالی که اگر کمترین تعریضی علیه حکومت داشت وسیعا انتشار می دادند و این نشان می دهد در مقام خبر رسانی نیستند بلکه در مقام خبرسازی اند.

متاسفانه علیرغم هشدار قبلی ما، فرصت طلبان همچنان به سوء استفاده از محکومیت همسرم ادامه می دهند که تازه ترین نمونه آن نامه فردی خطاب به جنابعالی است که عنوان ریاست شورای جعلی و خودخوانده ایرانیان را هم بدک می کشد و اینان که خود سمبل نقض حقوق بشرند و به نام دفاع از حقوق بشر و آزادی عقیده نامه پراکنی می کنند نه نمایندگی از ما و مردم ایران دارند نه وجاهتی در مردم دارند.

همسرم سهیل عربی در آخرین دیداری که با او داشتم برای چندین بار تاکید کرد که اگر امیدی داشته باشم اول به خداست و دوم اینکه قوانین ایران مانند ماده ۲۶۳ قانون مجازات اسلامی ظرفیت کافی برای مساعدت در حق خطاکارانی چون مرا دارند و ما را نه امیدی و نه نیازی به آن دسته از خارج نشینانی که بدنامی خودشان را می خواهند با بهره برداری از برخی احکام قضایی بپوشانند نداریم. از شما هم تقاضا داریم این قبیل نامه ها را بهایی نگذارید.

نسترن نعیمی همسر سهیل عربی