ساقدوش کلوپ به جنگش آمد!
امشب دو مربی آلمانی لیگ برتر رودرروی یکدیگر قرار می‌گیرند؛ دیوید واگنر مربی هادرزفیلد و یورگن کلوپ مربی لیورپول که نقاط اشتراکشان خیلی بیشتر از ملیت است.
سابقه دوستی این دو به روزهای بازی‌اشان در ماینتس در دسته دوم آلمان برمی‌گردد و در واقع کلوپ در مراسم ازدواج خود واگنر را به‌عنوان ساقدوش خود انتخاب کرد.
جای تعجب نیست که در اواخر سال 2015 وقتی واگنر فرصت جدایی از مربیگری تیم دوم بوروسیادورتموند را به دست آورد، با کلوپ تماس گرفت که چند هفته قبل به لیورپول رفته بود و از او مشورت خواست. پاسخ کلوپ این بود: «معطلش نکن!» واگنر حرف او را گوش کرد و سال قبل تیم منطقه یورکشایر را به لیگ برتر آورد؛ تیم او در نخستین حضور در دسته اول فوتبال انگلیس بعد از سال 1972 در رده چهاردهم قرار دارد.
او در اتاق کوچک و معمولی خود نشسته بود؛ در حالی که صدای ساخت و ساز مرکز تمرین هادرزفیلد می‌آمد و در پاسخ به این سوال که آیا کلوپ هیچ چشم اندازی نسبت به باشگاه برایش ترسیم کرده، خندید و گفت: «نه! خودش هم درباره هادرزفیلد هیچ نمی‌دانست و حتی اطلاعات زیادی درباره چمپیونشیپ نداشت.»
کلوپ احساس می‌کرد بعد از چهار سال مربیگری در تیم ذخیره‌های دورتموند در دسته سوم آلمان، واگنر به یک مبارزه جدید نیاز داشته و انگلیس برای او ایده‌آل است: «او کم و بیش شرایط من در دورتموند را می‌دانست. مطمئنا همان یک ماهی که قبل از من آمده بود از هیجان فوتبال در انگلیس مطلع شده بود. برای همین گفت اگر فرصت داری انجامش بده. حالا می‌توانم بعد از نزدیک به دو سال و نیم حضور در این کار بگویم که این یکی از بهترین تصمیمات شغلی تمام زندگی‌ام بود.»
این مربی 46 ساله به شدت در هادرزفیلد تحسین می‌شود. او نه تنها یکی از کم بودجه ترین تیم‌های دسته دوم فوتبال انگلیس موسوم به چمپیونشیپ را به رویای غیرقابل تصورش برای بازی در لیگ برتر رساند، بلکه با نگرش مثبت همه‌گیر به این موفقیت بزرگ دست یافت.
شاید به اندازه کلوپ برونگرا نباشد اما مثل او می‌تواند اشتیاق و انگیزه هوشمندانه را به بازیکنان و حتی هواداران انتقال دهد.
امکانات تمرینی باشگاه در زمین یک کارخانه احداث شده که مدتی است تعطیل شده؛ اما باشگاه به گرمی از کارکنان کارخانه استقبال می‌کند، رستوران کارخانه را حفظ کرده و هواداران می‌توانند به همراه اعضای باشگاه و بازیکنان گاهی ناهار بخورند.
واگنر می‌گوید این شفافیت و ارتباط نزدیک برای بازیکنانش مفید است: «فکر می‌کنم ما بخشی از اجتماع هستیم و می‌توانیم احساس اجتماع را در مورد خودمان بدانیم البته اگر بخواهیم. از کار باشگاه خوشم می‌آید چون خیلی وقت نمی‌کنم به مرکز شهر بروم و موقع خوردن ناهار می‌توانم از نظرات مثبت و منفی مردم باخبر شوم. فکر می‌کنم کمک بزرگی است برای اینکه بفهمیم بیرون از چرخه درونی فوتبال چه می‌گذرد.»
او بیرون از «حباب» فوتبال به شدت درگیر است و بر خلاف گرایش مدرن که مربی‌ها تنها روی کار خود تمرکز می‌کنند، در مسائل مختلف باشگاه از جمله توسعه مرکز تمرین و چندین پروژه دیگر نقش دارد: «من تقریبا در هر اتفاقی که در این باشگاه رخ می‌دهد، هستم. با معمار و مهندس و طراح ساختمان‌ها حرف می‌زنم و نظرم را می‌خواهند و اینکه مرحله بعدی کار چیست و اینطور سوال‌ها. واقعا خوشحالم که ما هنوز یک باشگاه منسجم و متحد هستیم و با مردم ارتباط داریم، این فوق‌العاده است.»
تمرکز اصلی او روی تیم است که با حفظ بازیکنان خوب فصل قبل چند نفر را گرفته و امیدوار است به اندازه کافی شگفتی خلق کنند مثل پیروزی ماه اکتبر برابر منچستریونایتد تا در لیگ برتر بمانند: «ما باید در هر بازی بیش از حد خوب باشیم چون اگر فقط خوب باشیم و متوسط بازی کنیم، کافی نیست. همیشه به بازیکنانم می‌گویم عادی نباشند و سعی کنند خارق‌العاده باشند، برای خودشان حد قایل نشوند و مطمئن باشند که توانایی بیش از حد خوب بودن را دارند.»
او از برد 4 بر 3 لیورپول برابر منچسترسیتی و کار کلوپ با هیجان یاد می‌کند اما همچنان امیدوار است: «عملکرد او در این باشگاه فوق‌العاده بوده، او توانسته افکارش را به تیم منتقل کند اما وقتی با آنها بازی می‌کنیم کمتر به بازی‌شان با سیتی فکر می‌کنیم و بیشتر تمرکزمان روی مسابقه‌شان با سوانزی است چون اینطوری می‌توانیم امید داشته باشیم!»
منبع : ایران ورزشی
