اشتغالزایی، کار یک وزارتخانه نیست

شهباز حسن‌پور - عضو کمیسیون برنامه‌وبودجه مجلس می‌نویسد: به دلیل همین جایگاه، حوزه رفاه همیشه یکی از عرصه‌های حساس و سرنوشت‌ساز کشور محسوب می‌شود و دولت‌ها برای انتخاب مدیری کارآمد برای این حوزه حساسیت زیادی به خرج می‌دهند.

به‌رغم اهمیت رفاه اجتماعی در کشور، وضعیت شاخص‌های رفاهی در سال‌های گذشته دستخوش تغییرات زیادی بوده، به طوری که در مقاطعی از دولت‌های نهم و دهم بی‌ثباتی عجیبی را تجربه کرده و حتی به مرز فروپاشی نزدیک شده بود. با این تاریخ پرفرازونشیب، آنچه امروز باعث می‌شود به این حوزه امیدوار باشیم و فضای رفاهی جامعه را مثبت ارزیابی کنیم، بی‌شک عملکرد دولت یازدهم و وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی این دولت است که توانست ثباتی نسبی را در شاخص‌های رفاه اجتماعی ایجاد کند و گفتمان رفاهی قابل‌دفاعی را شکل دهد. شاید انتقادهایی در بخش اقتصادی به عملکرد دولت وجود داشته باشد، اما درمجموع دولت یازدهم با وجود تمامی مشکلات برجای‌مانده از دولت‌های قبل، خوب عمل کرد. وزیر این وزارتخانه نیز اگرچه حجم کار بالایی در قامت یک وزارتخانه عریض و طویل برایش تعریف شده و وظیفه خطیری در این بین بر عهده داشته، توانسته است به‌خوبی نقش‌آفرینی کند. شاهد هستیم که جامعه کارگری رضایتی نسبتی از عملکرد وزارتخانه دارد و بخشی از نارضایتی‌ها نیز به دلیل سوءمدیریت نیست بلکه ناشی از کمبود منابع و امکانات خصوصا در زمینه اشتغالزایی است.

منتقدان باید بدانند که اشتغالزایی امری فرادستگاهی است و اگر بخواهیم به خاطر مشکل بیکاری دستگاهی را موردانتقاد قرار بدهیم، باید تمامی مجموعه دولت و حتی دستگاه‌های دیگر را مسئول بدانیم. کسانی که برای وزرای دولت یازدهم حاشیه‌سازی می‌کنند، به دنبال آن هستند که دل رئیس‌جمهور از آنها سرد شود تا بتوانند در تیم دولت ناهماهنگی ایجاد کنند و از این طریق به اهداف و خواسته‌های خودشان برسند.

در حال حاضر اگر دنبال ادامه این روند مثبت در شاخص‌های رفاهی هستیم، بهترین گزینه برای وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، دکتر علی ربیعی، وزیر محترم کنونی است چراکه از متن جامعه کارگری برخاسته و با مشکلات آشنایی کامل دارد، بنابراین می‌تواند حرف آنان را درک کند. از سوی دیگربا مسائل سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان بیمه گراجتماعی کشور و نیز مسائل بهزیستی کاملا آشناست.‌وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی دستگاهی است که مخاطبان، مطالبه‌گران و ذی‌نفعانش از بین گروه‌های کم‌درآمد و به عبارتی نیازمند هستند، بنابراین مدیریتی کارآمد، منطقی و آشنا با این مسائل را می‌طلبد و اگر فردی ناآشنا با این سه بخش تعاون، کار و رفاه اجتماعی به کار گرفته شود، چه‌بسا شاهد آشفتگی خواهیم بود. بنابراین نباید بگذاریم آشفتگی به حوزه رفاه بازگردد.