منشا حیات پیدا شد!

تلسکوپ فضایی جیمز وب مولکول‌هایی را مشاهده کرده است که به درک چگونگی شکل‌گیری سیارات قابل سکونت کمک می‌کند.

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) مولکول‌های آلی پیچیده‌ای را مشاهده کرده‌اند که در اطراف دو ستاره تازه متولد شده می‌چرخند و نشان می‌دهند که عناصر سازنده سیارات قابل سکونت از کجا سرچشمه می‌گیرند.

به گفته محققان، مولکول‌های آلی پیچیده برای زندگی بسیار مهم هستند، اما منشأ آنها در فضا یک راز بوده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این مولکول‌های پیچیده در طی تصعید یخ از جامدات به گاز به وجود می‌آیند.

این یافته به یکی از سؤالات دیرینه در اخترشیمی کمک می‌کند؛ منشا مولکول‌های آلی پیچیده یا COMs در فضا چیست آیا آن‌ها در فاز گاز ساخته می‌شوند یا در یخ‌ها؟ تشخیص COMs در یخ‌ها نشان می‌دهد که واکنش‌های شیمیایی فاز جامد روی سطوح دانه‌های گرد و غبار سرد می‌تواند مولکول‌های پیچیده بسازد.

تیم محققان از ابزار فروسرخ میانی تلسکوپ فضایی جیمز وب برای بررسی مواد پیرامون دو پیش ستاره استفاده کردند: IRAS ۲A و IRAS ۲۳۳۸۵. البته که IRAS ۲A برای محققان جالب‌تر بود، زیرا ممکن است بسیار شبیه به اولین اجرام، مخصوصا اجرام منظومه شمسی خودمان هنگام شکل‌گیری باشد.

این گرافیک طیف یکی از دو پیش ستاره، IRAS 2A را نشان می‌دهد که شامل استالدئید، اتانول، متیل فرمات و احتمالاً اسید استیک در فاز جامد است.

در گرد و غبار سرد اطراف این ستارگان در مراحل شکل‌گیری اولیه، آنها ترکیبات یخی حاوی اتانول، اسید استیک، اسید فرمیک، متان، فرمالدئید و دی اکسید گوگرد پیدا کردند. برخی از مواد آلی پیچیده موجود در یخ قبلاً در گازهای گرم اطراف ستارگان در حال شکل‌گیری یافت شده بودند.

به گفته محققان، این یافته نشان می‌دهد که این ترکیبات نتیجه فرآیندی به نام تصعید یعنی انتقال مستقیم جامد به گاز بدون عبور از فاز مایع هستند.

یافتن مولکول‌های آلی پیچیده در یخ‌ها همچنین نشان می‌دهد که این مولکول‌ها ممکن است راحت‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد در اطراف کهکشان‌ها حرکت کنند.

یک مولکول یخی می‌تواند به راحتی وارد یک دنباله‌دار یا سیارک در حال شکل‌گیری شود، مسافت‌های طولانی را طی کند و سپس با سیارات برخورد کند و احتمالاً عناصرهای سازنده حیات را به مکانی برساند که بتوانند در آن شکوفا شوند. زمانی که مولکول‌ها در مسیر درستی قرار می‌گیرند می‌توانند بخشی از دنباله‌دارها و سیارک‌ها و در نهایت منظومه‌های سیاره‌ای جدید شوند.