باوند در گفت‌وگو با ایلنا:
یکجانبه‌گرایی آمریکا، شورای حقوق بشر را به تسخیر چین و روسیه درآورد/ عربستان بایکوت شد/ اعتراض واشنگتن مبنای حقوقی ندارد
تحلیلگر ارشد مسائل آمریکا گفت: جای‌گیری روسیه و چین در شورای حقوق بشر سازمان ملل، یک امر عادی است و آمریکایی‌ها تاوان خروجشان در سال ۲۰۱۸ را می‌دهند.
«داوود هرمیداس باوند» تحلیلگر ارشد مسائل آمریکا در تشریح دلایل اعتراض ایالات متحده به راهیابی چین و روسیه به شورای حقوق بشر سازمان ملل در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: روز سه‌شنبه بر اساس رای‌گیری مخفی که در مجمع عمومی سازمان ملل صورت گرفت، چین و روسیه به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد راه یافتند که واکنش‌های بسیاری را به همراه داشت. بر اساس آمارهای موجود، میزان حمایت از پکن در مقایسه با رای‌گیری ۲۰۱۶ بیش از ۲۰ درصد کاهش داشت که یکی از دلایل آن را می‌توان مساله فشار بر قومیت اویغورها توسط پکن دانست که ماه‌ها توسط ایالات متحده و نهادهای مدنی و بین‌المللی در دستور کارِ برجسته‌سازی رسانه‌ای قرار گرفت. از سوی دیگر، باید توجه داشه باشید که مجمع عمومی با ۱۹۳ عضو خود ساحل عاج، گابون، مالاوی، کوبا، بولیوی، ازبکستان، فرانسه و انگلیس را برای این شورای ۴۷ عضوی انتخاب کرد که این مسأله هم واکنش‌هایی را به دنبال داشت.
وی ادامه داد: در این رای‌گیری شاهد آن بودیم که سنگال، نپال، پاکستان، اوکراین و مکزیک هم برای دومین بار برای یک دوره سه ساله انتخاب شدند و باید توجه داشته باشید که اعضای شورا نمی‌توانند بیش از دو دوره متوالی در این نهاد حضور داشته باشند. اما نکته مهمی که در اینجا باید مورد نظر قرار بگیرد، اعتراض‌های مداوم ایالات متحده نسبت به راهیابی چین و روسیه به شورای حقوق بشر سازمان ملل است. از سخنگوی وزارت خارجه تا وزیر خارجه ایالات متحده، همه و همه نسبت به این مساله اعلام نارضایتی کردند و حتی این موضوع را تمسخر سازمان ملل و به طور کلی تمسخر نهادهای بین‌المللی قلمداد کردند. مایک پمپئو هم در اعتراض به این مسأله، صرفاً چین و روسیه را محکوم نکرد، بلکه او کوبا را به عنوان یکی دیگر از اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل خطاب قرار داد و این کشور را فاقد صلاحیت برای کسبِ چنین مرتبه‌ای دانست.
این دیپلمات پیشین کشورمان تصریح کرد: پمپئو به صورت کاملاً آشکار اعلام کرد که ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ میلادی و به طرفیت از اسرائیل، از ساختار شورای حقوق بشر سازمان ملل خارج شده است و باز هم به دنبال آن بود تا با هدف قرار دادن چین و روسیه پیام خود را برای ترغیب کشورهای جهان به اصلاح ساختار شورای حقوق بشر سازمان ملل، بر اساس منافع واشنگتن مخابره کند. نکته‌ای که از حیث سیاسی و حقوقی در مورد نارضایتی و انزوای آمریکا در قضیه شورای حقوق بشر سازمان ملل باید مورد توجه قرار بگیرد این است که جای‌گیری چین و روسیه در این شورا، اساساٌ یک مسأله و روند عادی به حساب می‌آید. این ماجرا صرفاً برای ایالات متحده نگران کننده است که دلیل اصلی آن هم رقابت میان واشنگتن با پکن و مسکو است. باید به این درک برسیم که کشورهایی که در این شورا عضو میشوند، خود به خود مشمول ارتقای جایگاه بین‌المللی میشوند که می‌تواند قدرت چانه‌زنی این کشورها را افزایش دهد.
باوند افزود: به عنوان مثال نماینده پاکستان در سازمان ملل بعد از ابقای مجدد کشورش در شورای حقوق بشر سازمان ملل صراحتاً اعلام کرد که اسلام‌آباد از حق تعیین سرنوشت ملت‌های تحت اشغال دفاع خواهد کرد که به نظرم این کشوور به دنبال آن است تا از این ابزار برای سر و شکل دادن به پرونده کشمیر به نفع خود استفاده کند. به این جهت مخالفت و اعتراض آمریکایی‌ها به عضویت چین، روسیه و کوبا که هر سه کشور گرایش چپی و کمونیستی و ضد سرمایه‌داری دارند، صرفاً «سیاست بزرگ‌نماییِ تهدید» است؛ چراکه این سه کشور از گذشته و از زمان جنگ سرد تاکنون با واشنگتن در حال تقابل آشکار و پنهان هستند و حالا هم تیم ترامپ در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری به دنبال آن است که بتواند اوضاع و جو روانی در داخل و خارج از آمریکا را به نفع خود جهت‌دهی کند. توجه داشته باشید که عضویت روسیه و چین می‌تواند از فشارهای حقوق بشری آمریکا علیه این سه کشور بکاهد و در مقابل واشنگتن هم سعی می‌کند سناریوی بزرگ‌نمایی را پیش ببرد. در مورد کوبا هم توجه داشته باشید که ۸۵ سازمانِ عضو جامعه مدنی بین‌المللی کشورهایی که با امضای خود باعث انتخاب دولت کوبا در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد شدند، از عضویت این کشور انتقاد کردند و این نشان‌دهنده تضاد منافع در شورای حقوق بشر است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اینکه ایالات متحده دائماً طی روزهای اخیر در حال حمله به شورای حقوق بشر است و اعضای جدید آن را به باد انتقاد گرفته، موضوعی است که نشان می‌دهد ترامپ و تیم او که در کاخ سفید، آخرین روزهای دولتشان را سپری می‌کنند، به دنبال آن هستند که به هر نحوی که می‌توانند به روند مذکور ضربه بزنند اما مسأله اینجاست که متضرر اصلی در شرایط کنونی، واشنگتن است. ترامپ و دولتش از شورای حقوق بشر خارج شدند و حالا هیچ اجازه‌ای برای انتقاد و اعتراض در مورد این نهاد ندارند. چین و روسیه از عدم حضور آمریکا استفاده کردند و با لابی‌هایی که داشتند توانستند وارد شورای حقوق بشر شوند و حالا خلأ ایالات متحده را پُر کردند. این دو کشور به همراه کوبا و غیره سعی می‌کنند که رفتار خود را درست کنند اما مسأله اینجاست که آمریکا حالا در حال پرداخت انزواگرایی و یکجانبه‌گرایی خود است. حتی ناکام ماندن عربستان از کسب کرسی شورای حقوق بشر هم موضوعی است که به یکجانبه‌گرایی و نقض‌های مکرر حقوق بشر برمی‌گردد و این به معنای روی گرداندن دنیا از این کشورها است.
