«پایگاه عربی ۲۱» گزارش داد:
تهدیدهای السیسی به دخالت نظامی در لیبی، مصرف داخلی دارد/ مصر برای حل بحران‌های خود باید به قدرت نرم متوسل شود
مصر هیچ اقدامی برای جنگ در خارج از خاک خود نخواهد کرد و تهدیدهای رئیس کودتای اخیر در این کشور درباره لیبی و اشاره برخی شخصیت‌های مصر به احتمال جنگ در اتیوپی صرف پیام‌هایی برای مصرف داخلی یا خارجی است.
به گزارش ایلنا، پایگاه عربی ۲۱ در مقاله‌ای به قلم «فراس ابوهلال» نوشت:
پس از اظهارات «عبدالفتاح السیسی»، رئیس‌جمهوری مصر درباره دخالت نظامی در لیبی این پرسش در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مطرح است که چرا لیبی به جای اتیوپی؟
پس از پایان جنگ جهانی دوم دیگر جنگ به عنوان گزینه و راهکار کارآمد برای حل بحران‌ها نیست، چرا که آمریکا که خود را قوی‌ترین کشور در جهان می‌داند، نتوانسته اهداف خود را از طریق جنگ چه در افغانستان، ویتنام، کوبا و عراق محقق کند. حتی سقوط شوروی سابق، دشمن نخست آمریکا نیز از طریق جنگ صورت نگرفت بلکه بیشتر به دلایل داخلی بود تا عوامل خارجی .
حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا مصر باید از جنگ پرهیز کند؟
دلایل فراوانی وجود دارد که مصر باید از فکر کردن به گزینه نظامی چه در لیبی و یا اتیوپی اجتناب کند.
نخستین دلیل اینکه جنگ‌ها چنانکه گفتیم، نمی‌توانند راهکاری برای حل بحران‌های مصر باشند. هیچ سناریویی مبتنی بر معادلات سیاسی و نظامی وجود ندارد که پیش بینی کند ورود مصر به جنگ در لییی یا اتیوپی تفریحی است که از خلال آن اهداف و منافع خود را محقق کرده و به همین سادگی نیز به آن پایان دهد. گویی طرف‌های دیگر جنگ دست‌بسته نشسته و قادر به پاسخ نیستند.
دلیل دوم مرتبط با هزینه اقتصادی هنگفت جنگ به ویژه در سایه پیشرفت جنگ افزارها در جهان و افزایش هزینه تولید و خرید آن است بنابراین مصر وارد هر جنگی که شود، هزینه سنگینی به اقتصاد این کشور وارد کرده و مانع امکان اصلاح اقتصاد ورشکسته آن و ناامیدی از توسعه می‌شود.
سوم اینکه جنگ هزینه انسانی سنگینی برای مصر خواهد داشت. در سایه تحول گسترده و قدرت تخریبگر سلاح‌های مدرن خسارت‌های جانی زیادی به همه طرف‌های جنگ وارد می‌شود و هیچ کس نمی‌تواند تضمین کند که جنگ در خاک لیبی یا اتیوپی باقی مانده و به اراضی مصر کشیده نشود. این جنگی فراگیر خواهد بود و همه تاوان آن را پرداخت خواهند کرد و چه بسا اگر هزینه جنگ بسیر بالا رود، موجب سقوط خود نظام شود.
علاوه بر این، یک دلیل خارجی بسیار مهم برای اجتناب مصر از جنگ وجود دارد و آن اینکه آمریکا مانع هر نوع جنگی بین متحدان خود خواهد شد. بدیهی است که مصر و اتیوپی و ترکیه کشورهای متحد واشنگتن هستند. صرف نظر از اختلافاتی که گاهی بین آنها پیش می‌آید، اما این کشورها در نهایت متحد یکدیگر هستند و جنگ آنها با یکدیگر به نفع واشنگتن است.
به همین دلایل ما معتقد هستیم که مصر هیچ اقدامی برای جنگ در خارج از خاک خود نخواهد کرد و تهدیدهای رئیس کودتای اخیر در این کشور درباره لیبی و اشاره برخی شخصیت‌های مصر به احتمال جنگ در اتیوپی صرف پیام‌هایی برای مصرف داخلی و یا خارجی است.
چگونه مصر از جنگ دوری کند؟
حال که پرسش جنگ منتفی است، پرسش مهمتر اینکه مصر چگونه باید از جنگ اجتناب کرده و منافع خود را همزمان محقق کند؟
کشورها منافع خود را از یک سو از طریق قدرت بازدارندگی و از سوی دیگر قدرت نرم در برابر دشمنان و متحدانشان محقق می‌کنند. اما مصر چنین قدرتی را در زمان «حسنی مبارک»، دیکتاتور پیشین این کشور از دست داد و دیگر نفوذ و تاثیر در کشورهای آفریقایی و غیر آفریقایی ندارد و تنها نقشی که در منطقه بازی می‌کند، مسئله فلسطین به دلیل مرز حغرافیایی با نوار غزه است.
مصر هیچ گزینه‌ای غیر از فعال سازی روابط آفریقایی خود در تلاش برای ایجاد راهکار صلح آمیز با اتیوپی نداشته و این موضوع به یک سیاست کارآمد و دیپلماسی فعال در قبال کشورهای عربی و غیر عربی نیاز دارد و باید در زمینه سد النهضه هماهنگی درست و مناسبی با سودان داشته باشد و اتیوپی را به سازش اقناع کند.
در زمینه حل بحران لیبی نیز مصر که از سوی اکثریت مردم لین کشور متهم به جنایت جنگی است، نمی‌تواند اعمال نفوذ کند و بنابراین ابتکار عمل موسوم به بیانیه قاهره نمی‌تواند راهکاری برای بحران و بزرگنمایی نقش مصر باشد.
اگر مصر می‌خواهد از منافع خود حمایت کند، هیچ گزینه‌ای غیر از هماهنگی با الجزایر و مراکش برای آغاز گفت‌وگوی جدی که به دستاوردهای کنفرانس برلین و توافق الصخیرات احترام گذارد و نیز برقراری روابط با دولت وفاق و اقناع آن به عدم دشمنی قاهره پیش رو ندارد.
