پایگاه عربی ۲۱ بررسی کرد:
روز نکبت به یک جریان در تاریخ فلسطین تبدیل شده است/ از اعلامیه بالفور تا معامله قرن، روایت مشترکی از توطئه علیه فلسطینیان وجود دارد
روز نکبت واقعه‌ای نیست که رخ داده و به پایان رسیده باشد، بلکه نکبت مسیری از شکست‌ها، مصیبت‌ها و ضعف‌ها و زمینه از بین رفتن حقوق، یهودی‌سازی سرزمین و آوارگی ساکنان فلسطین است.
به گزارش ایلنا به نقل از عربی ۲۱، «عریب الرنتاوی» نوشت:
مردم فلسطین این روزها هفتاد و دومین سالروز نکبت را از سر می‌گذرانند و تا شش هفته دیگر زمان آغاز آزمایشی اجرای معامله قرن خواهد بود که با الحاق دره اردن و شمال «دریای مرده» و شهرک‌های شمالی در لابلای گوشت زنده قدس و کل کرانه باختری آغاز می‌شود.
بنابراین روز نکبت واقعه‌ای نیست که رخ داده و به پایان رسیده باشد، بلکه نکبت مسیری از شکست‌ها، مصیبت‌ها و ضعف‌ها و زمینه از بین رفتن حقوق، یهودی‌سازی زمین و آوارگی ساکنان فلسطین است.
روز نکبت، فاجعه‌ای که در سال ۱۹۴۸ آغاز نشده بلکه بیش از نیم قرن پیش از این تاریخ رخ داده و فصول آن تا امروز پایان نیافته است. نسل اجداد فلسطینیان شاهد تقسیم سرزمین تاریخی خود بودند و اعلامیه بالفور حقی را به کسانی داد که صاحب آن نبودند اما نسل فرزندان و نوادگان امروز شاهد اعلامیه «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا هستند و همان موضوع اعطای حق به غیر صاحبان حق تکرار می‌شود اما این بار تقسیم و به اشتراک گذاری زمین حول محور کرانه باختری و بالاتر از آن یعنی آنچه برای فلسطینیان از واقعه نکبت باقی مانده مطرح است.
تصمیم تقسیمی که توسط اسرائیل به صورت یک‌جانبه اجرا شده و در اجرای آن تا حدی زیاده‌طلبی کرده که مساحاتی خارج از مناطق تخصیص یافته به یهودیان طبق قطعنامه ۱۸۱ تا بخش‌های اضافی از اراضی فلسطین و عربی در زمان آتش‌بس را فرو بلعید، توسط همین رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۶۷ به طور کامل با اشغال فلسطین تاریخی و اضافه شدن صحرای سینا، جولان اشغالی و بخش‌هایی از اراضی اردن لغو شد.
امروز جولان به طور رسمی به اسرائیل الحاق شده و به طور رسمی توسط دولت ترامپ به رسمیت شناخته شده و مزارع شعبا هنوز هم تحت حاکمیت اسرائیل هستند، در حالی که اردن موفق شده است مناطق «الغمر» و «الباقوره» را بازپس گیرد. اما آنچه که از فلسطین باقی مانده (کمتر از ۲۰ درصد پس از الحاق قدس) در معرض تقسیم بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌هاست؛ سرزمینی که یک بار به موجب توطئه قرن و یک بار با پیشنهاداتی چون نشستن بر سر میز مذاکره و تقدیم این بقایا به اسرائیلی‌ها در حالی که حتی هیچ جایگزینی برای آن ارائه نشده و مدام دور از قوانین بین‌المللی و مراجع عملیات صلح، قطعنامه‌های شورای امنیت، مجمع عمومی سازمان ملل متحد و کمیته چهار جانبه بین‌المللی علیه آن توطئه می‌شود.
امروز ، همزمان با بزرگداشت هفتاد و دومین سالروز نکبت در آستانه وقوع نکبتی دیگر تحت عنوان «معامله قرن» هستیم . در هر دو فاجعه، اسرائیل و قدرت‌های استعماری نقش تعیین‌کننده در ریشه‌کن کردن مردم و اشغال این سرزمین داشته‌اند.
ترامپ و «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با اعلام یک‌جانبه روایت مشترک از تاریخ درگیری فلسطین و اسرائیل و چشم‌انداز یکپارچه برای حل آن، ظلم بر ملت فلسطین و کل ملت عرب را اعلام کردند و ۱۰۰ سال جنگ دیگر را با فریادهای مزورانه پیروزی رقم زدند.
نکبت واقعیت زنده فلسطینی‌هاست که تنها با یک دید جدید و بر اساس روایت تاریخی فلسطین قابل شکست است؛ دیدگاهی مبتنی بر مقامت طولانی‌مدت و مبارزه برای تشکیل دولت، بازگشت و تعیین سرنوشت.
