به بهانه سالگرد تظاهرات یورومیدان:
شنبه خونین اوکراین
پلیس آنانی را که تلاش داشتند فرار کنند، دستگیر کرده و با باتوم به جان‌شان افتاد. گروهی از دانشجویان، مردان و زنان، در کوچه‌ای بن‌بست گرفتار شدند و شروع کردند به خواندن سرود ملی اوکراین. پلیس آنان را می‌زد و به‌زور به ون‌هایی که منتظرشان بود می‌راند و مردم همچنان سرود را می‌خواندند.
شامگاه ۲۱ نوامبر ۲۰۱۳، کی‌یف شاهد تظاهرات گسترده مردم در میدان استقلال کی‌یف بود. تصمیم دولت وقت اوکراین مبنی بر تعلیق توافق همکاری با اتحادیه اروپا و برقراری روابط نزدیک‌تر با روسیه به خشم گسترده مردم انجامید و هزاران نفر به خیابان‌ها آمدند. فساد گسترده، سوءاستفاده سیاستمداران از قدرت و نقض حقوق بشر در این کشور به اعتراض‌های فراگیر در میدان انجامید. تظاهرات تا ۲۳ فوریه ۲۰۱۴ و استقرار دولتی جدید در این کشور ادامه یافت. در این میان، «آندری کورکوف»، نویسنده نام‌آشنای اوکراینی، از آپارتمان خانه‌اش مشرف به میدان استقلال شاهد این رویدادها بود. حاصل این مشاهدات مجموعه یادداشت‌هایی بود که در کتاب با نام «روزشمار میدان» منتشر شد. آنچه در پی می‌آید بخشی از این کتاب و مربوط به وقایع روز ۳۰ نوامبر ۲۰۱۳ است.
شنبه، ۳۰ نوامبر
در زمان‌های پیشین، بچه‌مدرسه‌ای‌های شوروی در کلاس تاریخ درباره یکشنبه خونین [اشاره دارد به کشتار مردم روسیه در روز ۲۲ ژانویه. در این روز، صدها نفر از مردم غیر مسلح روسیه به‌دست سربازان نیکلای دوم، کشته یا زخمی شدند] می‌خواندند. حالا، شنبه خونین نیز به تاریخ اوکراین اضافه شده است. اوایل امروز، حدود ساعت چهار صبح، نیروهای ویژه پلیس دست به کشتار در میدان زدند. شبکه‌های تلفن قطع شد، آن هم زمانی که صدها نفر در میدان بودند. آنان خواب‌آلود بودند و هیچ نمی‌دانستند که چه در شرف وقوع است. همه‌شان با باتوم کتک خورده بودند: دانش‌آموزان، افراد مسن، همه و همه. پلیس آنهایی را که تلاش داشتند فرار کنند، دستگیر کرده و با باتوم به جان‌شان افتاد. گروهی از دانشجویان، مردان و زنان، در کوچه‌ای بن‌بست گرفتار شدند و شروع کردند به خواندن سرود ملی اوکراین. پلیس آنها را می‌زد و به‌زور به ون‌هایی که منتظرشان بود می‌راند و مردم همچنان سرود را می‌خواندند. برخی معترضان به‌سوی میدان سنت صوفیا و سنت میکائیل گریختند. نیروهای یگان برکوت [نیروهای ویژه پلیس اوکراین] که زره‌های شوالیه‌مانندشان جلوی سرعت‌شان را گرفته بود، نمی‌توانستند مانند آنها تند بدوند، اما همچنان در پی‌شان بودند.
وقتی معترضان به میدان سنت ماکائیل رسیدند، کشیشی کوچک‌اندام به سمت‌شان دوید و ازشان دعوت کرد تا در صومعه پناه بگیرند. به آنها گفت که در این صومعه به روی‌شان باز است و راهب اعظم صومعه با پناه گرفتن آنها مشکلی ندارد. بیش از ۱۰۰ نفر که بیشترشان هم جوان بودند در صومعه گنبدطلای سنت میکائیل پنهان شدند. در را از داخل سنگربندی کردند. صبح که شد، مردم کی‌یف برای آنان چای، غذا و لباس‌های گرم آوردند. پلیس تلاش کرد وارد صومعه شود، اما مردم اجازه این کار را به آنها ندادند. رئیس پلیس کی‌یف اعلام کرد که به این دلیل دستور حمله به معترضان را صادر کرده که آنها جلوی آذین‌بندی درخت کریسمس در میدان را گرفته بودند.
نتیجه شنبه خونین: ۳۷ بازداشت، ۳۵ مجروح که به بیمارستان‌های کی‌یف منتقل شدند. اما این آمار احتمالا قطعی نیست. فهرست افرادی که ناپدید شده‌اند مدام بیشتر می‌شود. شایعاتی دهان به دهان می‌چرخد که پلیس شماری از مردم را کشته و جسدشان را به نقطه‌ای نامعلوم منتقل کرده است. اندوه و ترس بر شهر مستولی شده است. چهره‌ها در خیابان دلگیر و اندوهناک است. اخبار در تلویزیون اعلام کرد که در نهمین روز تظاهرات، پلیس جنبش اعتراضی را سرکوب کرده است. جوانانی که در صومعه پناه گرفته‌اند، می‌گویند نمی‌خواهند به خانه‌هایشان بازگردند و بعد از وقایع امروز صبح دیگر از چیزی نمی‌ترسند.
در طول روز، «ایهور میروشینیچنکو»، یکی از معاونان حزب سووبودا [حزب ملی‌گرای اوکراینی]، اعلام کرد که پلیس به این خاطر توانست معترضان را از میدان متفرق کند که هیچ سیاستمداری در میان‌شان نبود. بله، ۹ روز تظاهرات بدون حضور هیچ یک از احزاب سیاسی، حتی احزاب مخالف: رکوردی بی‌سابقه!
از میان شبکه‌های تلویزیونی، تنها شبکه ۱+۱ بود که تصویری واقعی از آنچه روی داده بود، ارائه کرد. این شبکه گزارشی کوتاه درباره دیدار چندین عضو احزاب مخالف از دانشجویان سنگرگرفته در صومعه سنت میکائیل منتشر کرد. دانشجویان از این دیدار چندان سر ذوق نیامده بودند. یکی‌شان از این سیاستمداران پرسید: «شماها چطور؟ چرا دیشب در میدان نبودید؟»
اتحادیه اروپا و آمریکا خشونت پلیس علیه معترضان را محکوم کرد. تهدید و ارعاب فضا را آکنده است.
