رای دیوان عالی اسپانیا علیه مقام‌های کاتالونیا برآمده از فقدان عدالت و فقرِ بی‌طرفی است/ کشورهای اروپایی باید به دولت مرکزی فشار بیاورند

به گزارش ایلنا، کاتالونیا بار دیگر محل درگیری میان معترضان و پلیس است. اتحادیه‌های کارگری و دانشجویان دست به اعتصاب زده‌اند و خیابان‌های شهرهایی چون بارسلون صحنه مقابله پلیس با مردم است.

کلید این دور از اعتراض‌ها را دیوان عالی اسپانیا زد. این دیوان عالی روز‌ دوشنبه، ۹ نفر از رهبران جدایی‌طلب کاتالونیا را به‌خاطر نقش‌شان در همه‌پرسی سال ۲۰۱۷ میلادی، به ۹ تا ۱۳ سال زندان محکوم کرد. از سویی، سه نفر دیگر از رهبران جدایی‌طلب کاتالونیا به نافرمانی متهم شدند اما سر از زندان درنیاوردند. «اوریول ژانکرز»، معاون رئیس کاتالونیا، به‌خاطر نقشش در برگزاری همه‌پرسی استقلال به ۱۳ سال زندان محکوم شد. مجموع احکام زندان متهمان به ۱۰۰ سال می‌رسد.

پروفسور «توماس هرینگتون» استاد مطالعات اسپانیایی در کالج ترینیتی است. وی در زمینه تاریخ فرهنگی اسپانیا در قرن ۲۰ و ۲۱، جنبش‌های ناسیونالیستی، کاتالونیای معاصر و تاریخ مهاجرت در اسپانیا تحقیق و تدریس می‌کند. 

پروفسور توماس هرینگتون با اشاره به تنش‌های اخیر در کاتالونیا و تظاهرات گسترده علیه احکام صادر شده علیه رهبران این منطقه به خبرنگار ایلنا گفت: وضعیت فعلی بسیار حساس است. مدت‌هاست که اوضاع به این شکل است. رویکرد ما این است که مقام‌های کاتالونیا بارها تلاش کرده‌اند با دولت مرکزی اسپانیا به توافق برسند. اما از قرار معلوم دولت علاقه چندانی به این موضوع ندارد. اصولا موضع آن‌ها بر این است که چیزی برای مذاکره کردن وجود ندارد. همچنان شاهد اجرای احکام و وضعیت پرآشوبی هستیم که پیشتر در سال ۲۰۱۷ شاهد آن بودیم. بنابراین وضعیت چندان بسامانی نیست. 

وی در رابطه با احکام صادرشده از سوی دیوان عالی اسپانیا علیه رهبران جدایی‌طلب کاتالونیا گفت: براساس تجربه من، بسیار مایه تاسف است که دولت تا چه اندازه از منظر ایدئولوژیک نابالغ است و همچو گذشته باقی مانده است. پس از مرگ «ژنرال فرانکو»، دیکتاتور اسپانیایی، سیستم سنتی کمابیش در این کشور حفظ شد. در نهایت برای دولت آنچه بیش از هر چیز اهمیت داشته آن است که همچو کشوری واحد حفظ شود. مسئله این دادگاه و احکام مضحکی هم که شاهدش بودیم درست این موضوع است. در این دادگاه شاهد فقدان عدالت و فقرِ بی‌طرفی بودیم. این افرادی که چنین حکم‌های سنگینی گرفتند هیچ اقدام اشتباهی مرتکب نشده بودند و حتی دست به هیچ نوع خشونتی نیز نزده بودند. آن‌ها تنها جرم‌شان این بود که به دموکراسی بها داده بودند.

او همچنین گفت: دیوان عالی اسپانیا به این دلیل چنین احکام عجیبی را صادر کرد تا دیگر کسی حتی خیال اقدامات مشابه هم به مخیله‌اش خطور نکند. تعدادی از این مقام‌ها بالاترین سال‌های زندان را گرفتند، چراکه خواستار تظاهرات شده بودند اما تظاهراتی صلح‌آمیز، آن هم با هماهنگی کامل با پلیس. با این وجود، دادگاه آن‌ها را به تسری خشونت متهم کرد و چنین احکام تند و سنگینی را صادر کرد. 

استاد مطالعات اسپانیایی در کالج ترینیتی در ادامه با اشاره به اظهارنظر اخیر «کیم تورا»، رئیس این منطقه، درباره برگزاری همه‌پرسی مجدد استقلال و این‌که تا چه اندازه چنین اقدامی عملی است گفت: چندان نمی‌دانم که آیا می‌شود روی این حرف‌ها حساب باز کرد یا نه. کیم تورا البته در این زمینه آدمی است کله‌شق. اما این‌که می‌تواند این خواسته را به کرسی بنشاند یا نه چندان مشخص نیست. نکته مهمی که می‌خواهم روی آن تاکید کنم این است که از سال ۲۰۱۷ به این سو، کاتالونیا کنترل خود بر نیروهای پلیس را از دست داده است. نیروهای امنیتی در این منطقه بیش از گذشته به خواسته‌های مادرید تن می‌دهند. 

وی در ادامه افزود: کیم تورا می‌خواهم همه‌پرسی استقلال را برگزار کند، اما نیروهای امنیتی چیزی جز این می‌خواهند. گمان نکنم دولت مرکزی نگاهی مثبت به این قضیه داشته باشد. باید دید آن‌ها چه واکنشی نشان می‌دهند. نهایتا، دو راه پیش روی مردم کاتالونیا است: یکی حضور در خیابان و ادامه تظاهرات به‌صورت مسالمت‌آمیز است و دیگری هم فشار جامعه جهانی به دولت مرکزی اسپانیا. نکته اینجاست که درخواست همه‌پرسی استقلال در اروپا مسئله‌ای است بسیار عادی. نمونه‌اش را می‌توان در اسکاتلند دید. اما این قضیه در اسپانیا بدل به بحرانی امنیتی می‌شود!

تحلیل‌گر مسائل کاتالونیای معاصر در پاسخ به این‌که آیا ادامه تظاهرات مردم این منطقه می‌تواند به دولت مرکزی فشار آورده تا در احکام صادرشده علیه رهبران تجدیدنظر کند، گفت: نه، گمان نمی‌کنم دولت چنین کند. نکته اینجاست که دولت این تظاهرات را خشونت‌بار نشان می‌دهد و آن را بهانه‌ای می‌کند برای سرکوبش. نکته مهم اما اینجاست که چه کسی پشت خشونت‌ها قرار دارد؟ تظاهرات مردم کاتالونیا عموما صلح‌آمیز است. خشونت‌های دیده‌شده بیشتر برآمده از پلیس است تا معترضان. هیچ معلوم نیست که پلیس دست به آتش زدن اموال و سطل‌های زباله نزده باشد باشد تا بلکه بتواند آن را بهانه‌ای کند برای سرکوب و حمله به جدایی‌طلبان کاتالان. 

استاد کالج ترینیتی با اشاره به آینده پیش روی منطقه کاتالونیا گفت: راستش من پیش‌بینی خاصی از آینده ندارم. البته می‌دانم که از من انتظار می‌رود تحلیلی در این رابطه ارائه کنم، اما واقعا پیش‌بینی خاصی ندارم. در نهایت اما به گمانم، همان‌طور که پیشتر گفتم، دو راه حل بیشتر وجود ندارد: یک، دولت رسانه‌ها را کنترل و بر پوشش آن‌ها نظارت می‌کند و می‌کوشد معترضان کاتالان را خشن نشان دهد تا آن را بهانه‌ای کند برای سرکوب معترضان. احتمال دوم هم آن است که دولت‌ها و کشورهای اروپایی خشونت دولت و احکام مضحک دیوان عالی اسپانیا را محکوم کنند و تلاش کنند به خشونت‌ها پایان داده و دست به میانجی‌گری بزنند. 

گفت‌وگو از: کامران برادران