استاد علوم سیاسی دانشگاه راجرز:
بحران پناهجویان فرصت خوبی برای پوپولیست‌های افراطی در اروپا رقم زد/ هلند، اتریش و آلمان همچنان پیش‌قراولان عرصه اقتصاد در اروپا خواهند بود
یکی از فاکتورهایی که می‌تواند رشد اقتصادی را در اروپا با دشواری روبه‌رو کند، نبود اصلاحات ساختاری در این قاره است، از جمله شکنندگی‌هایی که در زمینه‌های مالی و پولی با آن سروکار داریم.
«دنیل کلمن» استاد علوم سیاسی در دانشگاه راجرز است. حوزه کاری وی متمرکز بر سیاست در اتحادیه اروپا، قانون تطبیقی و اقتصاد سیاسی است. از آثاری که وی در این حوزه‌ها تالیف کرده می‌توان به «قوانین فدرالیسم» و «آژانس‌های استقلال اروپایی و قانون‌گذاری در اتحادیه اروپا» اشاره کرد.
دنیل کلمن با اشاره به وضعیت قاره سبز در سالی که گذشت و فراز و فرودهای آن گفت: اروپا این روزها شاهد رشد ناسیونالیسم و پوپولیسم در سراسر حوزه خود است. در آلمان، حزب آلترناتیو برای آلمان (آ‌اف‌د) توانست به موفقیتی چشمگیر دست یابد. این امر همه را نگران کرده است. در بسیاری از دیگر کشورها نیز چنین وضعیتی حاکم است. به گمانم باید بسیار به این نکته توجه کرد که در آلمان تصور پا گرفتن یک حزب راست افراطی، پس از جنگ جهانی دوم، تقریبا ناممکن بود. اما ناممکن سرانجام ممکن شد. موج حرکت پناهجویان به اروپا یکی از دلایلی است که می‌توان برای این وضعیت برشمرد. در پی حرکت پناهجویان به این قاره، بسیاری از رهبران پوپولیست دلیل بسیار خوبی پیدا کردند تا تمام معضلات کشورهایشان را بر شانه آن‌ها بیندازند. البته ورود پناهجویان به اروپا دردسرهایی حقیقی نیز به دنبال داشت. اما نهایتا این فرصت خوبی برای پوپولیست‌های افراطی بود.
وی افزود: مدتی است که روند حرکت پناهجویان به اروپا آرام شده، اما نهایتا این قضیه تاثیر خود را همچنان بر پیکره سیاسی اتحادیه اروپا گذاشته است. کسی چون «مارین لوپن»، رهبر حزب جبهه ملی، را در نظر بگیرید. تظاهرات جلیقه‌زردها در فرانسه فرصت خوبی برای لوپن شد تا خود را به نیروهای مترقی سیاسی متصل کند و بر محبوبیت خود بیفزاید. از یاد نباید برد که محبوبیت وی در انتخابات منطقه‌ای نیز باید زنگ خطری برای ما باشد. شخصا گمان نمی‌کنم اوضاع سیاسی در اتحادیه اروپا چندان خوب پیش برود.
کلمن با اشاره به تنش‌های میان اروپا و آمریکا بر سر تعرفه‌های گمرکی گفت: از زمانی که «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهوری آمریکا، بر سر کار آمده به‌خوبی نشان داده هدف اصلی‌اش ناسازگاری با تمام کشورهایی است که به زعم او آمریکا را در رتبه نخست قرار نمی‌دهند. قدرت گرفتن اروپا در زمینه‌های اقتصادی و سیاسی ایالات متحده را می‌ترساند. مورد آخر را به‌خوبی می‌توان در زمینه نقش مؤثری که اتحادیه اروپا در حل تنش‌های هسته‌ای با ایران داشت، دید. آمریکایی که ترامپ در سر دارد، هرگز اجازه نمی‌دهد اروپا چنین نقش پررنگی در منازعات بین‌المللی ایفا کند. بر حسب نظر ترامپ، اگر بنا باشد توافقی شکل گیرد، این توافق باید از سوی شخص او صورت گرفته باشد.
این تحلیل‌گر در ادامه افزود: همین منطق سبب شد آمریکا بر سر تعرفه‌های گمرکی با اروپا و چین درگیر شود. اما در نهایت این امر تاثیر چندانی بر روند اقتصاد حقیقی اروپا نخواهد داشت. رشد اقتصادی اروپا در سال ۲۰۱۸ مثبت بود و تحلیل‌گران معتقدند که این روند همچنان ادامه داشته باشد؛ گیرم با سرعت کمتر. تولید ناخالص داخلی اروپا در سال ۲۰۱۸ دو و یک دهم درصد بود و در سال ۲۰۱۹ این رقم، بنا به محاسبات، به یک و ۹ دهم درصد خواهد رسید. هلند، اتریش و آلمان همچنان پیش‌قراولان عرصه اقتصاد در اروپا خواهند بود.
وی ادامه داد: اساسی‌ترین دلیلی که باعث شد اروپا بتواند از بحران مالی ۲۰۰۸ جان سالم به در ببرد، مخارج مصرفی بود. هنوز نیز همین‌طور است و در سال ۲۰۱۹ نیز شاهد همچو روندی خواهیم بود. البته همانند مقوله تولید ناخالص داخلی سرعت این رشد آرام‌تر خواهد بود. در زمینه بیکاری نیز انتظار می‌رود میزان هفت درصدی که برای سال ۲۰۱۹ پیش‌بینی شده بود همچنان به قوت خود باقی بماند.
استاد علوم سیاسی دانشگاه راجرز ادامه داد: یکی از فاکتورهایی که می‌تواند رشد اقتصادی را در اروپا با دشواری روبه‌رو کند، نبود اصلاحات ساختاری در اروپا است، از جمله شکنندگی‌هایی که در زمینه‌های مالی و پولی با آن سروکار داریم. من شخصا معتقدم که «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهوری فرانسه، به‌درستی گفته بود که باید اروپا در بسیاری موارد ساز و کار خود را عوض کند و اتحاد بیشتری در زمینه‌های متفاوت از خود نشان دهد. این البته در حالی است که شماری از کشورهای عضو تلاش دارند از این بلوک خارج شوند.
دنیل کلمن سپس با اشاره به ماجراهای برگزیت گفت: نمونه این وضعیت را می‌توان در دردسرهایی دید که بروکسل و لندن بر سر برگزیت دچار آن شده‌اند. از یک طرف اروپا پذیرفته که بریتانیا از اتحادیه خارج شود، اما شکل و شمایل این خروج همچنان محل بحث است. این به نفع هیچ‌یک از دو طرف نیست و لندن باید دیر یا زود وضعیت را به سرانجام برساند.
