نگاهی به مناقشات فلسطین و رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۴

با پایان یافتن دوران قیمومت انگلستان بر فلسطین در سال ۱۹۴۸ میلادی، ‌این منطقه برای تشکیل کشور جعلی اسرائیل در اختیار «آژانس یهود» قرار گرفت. از زمان ورود مهاجران از نقاط مختلف جهان به سرزمین‌های اشغالی، مناقشه میان اعراب و اسرائیل وجود داشته و امروز که بیش ۶۰ سال از آن زمان می‌گذرد، این مناقشات همچنان ادامه دارد.

در سال ۲۰۱۴ میلادی شاهد تلاش فلسطین برای حضور بیشتر در صحنه بین‌المللی بودیم. این کشور خواستار حضوری بیشتر از یک «دولت عضو غیرناظر» در سازمان ملل است. تلاش برای پیوستن به ۱۵ معاهده و قرارداد بین‌المللی مانند دادگاه لاهه در مسیر همین تلاش‌ها قرار دارد.

مذاکرات سازش

با توجه به تبلیغات گسترده رسانه‌ای مبنی بر تلاش آمریکا برای حل منازعه فلسطینیان و رژیم صهیونیستی و سفر وزیر خارجه این کشور در ابتدای سال گذشته میلادی به فلسطین اشغالی، انتظار می‌رفت تا گشایشی در روند این مذاکرات حاصل شود. در سال گذشته میلادی شاهد تلاش ظاهری آمریکا برای حل مناقشه بودیم اما در عمل شاهد تقویت پشتوانه نظامی صهیونیست‌ها و سکوت در برابر جنایات غزه بودیم. بنابراین نه تنها قدمی در راه برقراری صلح برداشته نشد، بلکه بازگشت به عقب صورت گرفت.

در فلسطین دو گروه عمده وجود دارد که دو موضع متفاوت نسبت به روند صلح اتخاذ می‌کنند. سازمان ‌آزادی‌بخش فلسطین به رهبری «محمود عباس» که کنترل کرانه باختری رود اردن را در اختیار داشته و در مذاکرات سازش با رژیم صهیونیستی شرکت می‌کند. در مقابل تشکیلات خودگردان، ‌حماس و گروه‌های مقاومت اسلامی در غزه هستند که مخالف روند مذاکرات بوده و خواستار مبارزه مسلحانه با اسرائیل برای بازپس‌گیری تمام سرزمین‌های اشغالی هستند.

بازگشت به مرزهای پیش از سال ۱۹۶۷ خواستهٔ اصلی تشکیلات خودگردان در مذاکرات سازش است. پس از پایان جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۹ میلادی، اداره غزه به مصر و کرانه باختری به اردن سپرده شد. این آتش‌بس تا سال ۱۹۶۷ میلادی پابرجا بود اما در جریان جنگ شش روزه با لغو این معاهده، غزه و کرانه باختری دوباره به اشغال درآمده و بلندی‌های جولان سوریه و صحرای سینا در مصر تصرف شد.

همانطور که پیش‌تر گفته شد، یکی از خواسته‌های فلسطینیان در مذاکرات، بازگشت اشغالگران به مرزهای قبل از سال ۱۹۶۷ میلادی است. به نظر نمی‌رسد این خواسته هیچ‌گاه مورد قبول رژیم صهیونیستی قرار بگیرد. اشغالگران بر این امر تاکید دارند که قدس باید به عنوان پایتخت و به طور کامل در اختیارشان باشد. در حال حاضر که قدس شرقی در اختیار تشکیلات خودگردان قرار دارد، شاهد درگیری میان شهرک‌نشینان و ساکنان این شهر با پشتیبانی کابینه اسرائیل هستیم تا در ‌‌نهایت، این بخش نیز در اختیار آن‌ها قرار بگیرد.

شهرک‌سازی

ایالات متحده و اتحادیه اروپا اعلام کرده‌اند که تداوم شهرک‌سازی‌های اسرائیل در اراضی اشغالی، یکی از عوامل اصلی به بن‌بست رسیدن مذاکرات سازش است. راهبرد یهودی‌سازی کرانه باختری توسط شهرک‌سازی همواره مورد انتقاد گروه‌های مقاومت، تشکیلات خودگردان، کشورهای دیگر و نهادهای بین‌المللی قرار گرفته است. پشتوانه فکری صهیونیست‌ها اجازه نمی‌دهد که قدس در اختیار فلسطینیان باقی بماند.

در واقع پس از خروج نظامیان صهیونیست از غزه و برچیدن شهرک‌های صهیونیستی از این منطقه در سال ۲۰۰۵ میلادی، انتقال شهرک‌نشینان به کرانه باختری گسترش یافت. با وجود این‌که کشورهای مختلفی از جمله ایالات متحده و انگلیس و نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل نسبت به روند رو به گسترش شهرک‌سازی اسرائیل اعلام نگرانی کرده‌ و آن را مغایر با کنوانسیون ژنو می‌دانند، اما اقدام عملی ضد صهیونیست‌ها انجام نداده و نخواهند داد.

جدید‌ترین نمونه آن را می‌توان در جنگ اخیر غزه و رد شدن پیش‌نویس قطعنامه پایان اشغالگری اسرائیل در شورای امنیت دانست.

جنگ ۵۱ روزه غزه و درگیری‌های قدس

آخرین تجاوز صهیونیست‌ها به غزه در ماه جولای سال گذشته میلادی آغاز شد. در نتیجه این حمله دو هزار و ۴۰ نفر شهید و بیش از ۱۰هزار نفر نیز زخمی شدند که بنابر اعلام رسمی وزیر بهداشت غزه، بیش از ۸۰ درصد آن‌ها از غیرنظامیان بوده‌اند.

در این حمله تعداد زیادی از زنان و کودکان فلسطینی شهید شده و خرابی‌های زیادی به بار آمد. بیشترین واکنش کشورهای غربی و نهادهای بین‌المللی دعوت دو طرف درگیری به خویشتن‌داری و آرامش بود. تنها پس از بمباران مدرسه متعلق به سازمان ملل در غزه، برخی کشور‌ها از جمله آمریکا این عمل را محکوم کردند اما وزارت دفاع این کشور به طور رسمی اعلام کرد که محکوم کردن این حمله و حمایت از اسرائیل هیچ منافاتی با یکدیگر نداشته و این کشور به پشتیبانی خود از تل‌آویو ادامه می‌دهد.

در کرانه باختری رود اردن نیز شاهد درگیری میان شهرک‌نشینان صهیونیست و فلسطینیان ساکن قدس هستیم. همانطور که پیش از این نیز مطرح شد، راهبرد رژیم صهیونیستی افزایش شهرک‌ها در کرانه باختری و یهودی‌سازی این منطقه برای تحت کنترل گرفتن آن است. حملات اخیر شهرک‌نشینان به مسجدالاقصی با پشتیبانی نیروهای امنیتی باعثایجاد درگیری میان اشغالگران و فلسطینیان و کشته شدن چندین نفر شده است. کابینه رژیم صهیونیستی نیز با تسهیل صدور مجوز حمل سلاح گرم، بر این درگیر‌ها دامن زد تا آتش نبردی دیگر به زودی شعله‌ور شود.

تصویب نشدن پیش‌نویس قطعنامه پایان اشغالگری

آخرین اقدام حامیان رژیم صهیونیستی در راستای تحقق اهداف این رژیم، رایزنی برای تصویب نشدن پیش‌نویس قطعنامه پایان اشغالگری اسرائیل در شورای امنیت سازمان ملل بود. این قطعنامه با رایزنی پشت پرده آمریکا و انگلیس با اعضای غیردائم و نفوذ رژیم صهیونیستی در شورا به تصویب نرسید.

اعضای غیردائم شورای امنیت کشورهای ضعیفی هستند که نمی‌توانند بدون هماهنگی و اجازه اعضای دائم کاری در این شورا انجام بدهند. با اطمینان می‌توان گفت کشوری مانند چاد یا لیتوانی به خود این شهامت را نمی‌دهد که خلاف نظر ایالات متحده با پیش‌نویس قطعنامه‌ای موافقت کند که در صورت تصویب، الزام قانونی داشته و تحولی در صحنه بین‌الملل ایجاد می‌کند.

انگیزه اصلی از تهیه و ارائه این پیش‌نویس را می‌توان دورخیز فلسطین برای بازیگری بیشتر در صحنه بین‌المللی دانست. رژیم صهیونیستی برای اقدام‌های غیرقانونی و کشتار زنان و کودکان به هیچ نهاد بین‌المللی پاسخگو نیست و بی‌مهابا به جنایات خود ادامه می‌دهد. در سال ۲۰۱۴ میلادی که مانور رسانه‌ای درباره پیشرفت مذاکرات سازش و نقش برجسته آمریکا در گفت‌و‌گو‌ها انجام شد، نه تنها پیشرفت حاصل نشد، بلکه چند قدم به عقب برداشته شد.

جلوگیری از تصویب این پیش‌نویس، باعثحرکت فلسطین به سمت مبارزه مسلحانه گسترده خواهد شد. حماس و جهاد اسلامی برای ادامه فعالیت‌های مبارزاتی تقویت شده و اراضی اشغالی صحنه مبارزه گروه‌های مقاومت می‌شود. بر اثر اتفاق‌های آینده امکان دارد در انتخابات آتی کنست، احزاب افراطی رژیم صهیونیستی اکثریت را به دست آورده و به کشتار ادامه دهند. تصویب نشدن قطعنامه پیشنهادی پایان اشغالگری یکی از تلخ‌ترین وقایع سال ۲۰۱۴ میلادی بود.

گزارش: محسن صالحی‌خواه