ایران تلنت رویداد «مواجهه با بحران نیروی انسانی » را برگزار کرد
چرا کارجو و کارفرما پاسخگوی نیازهای یکدیگر نیستند؟
جمعی از اهالی صنعت و شرکتهای معتبر ایران به همراه نمایندگانی از اتاقهای بازرگانی سراسر کشور در رویدادی با عنوان «مواجهه با بحران نیروی انسانی » که به میزبانی ایران تلنت برگزار شد، نظرات خود را درباره این موضوع در حضور نمایندگانی از دانشگاههای معتبر ایران مطرح کردند و به ارائه راهکارهایی برای تعامل هرچه بیشتر صنعت و دانشگاه پرداختند.
«معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری»، «وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی»، «وزارت علوم، تحقیقات و فناوری»، «انجمن بهرهوری ایران» و «اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی تهران و اصفهان» سیاستگذاران این رویداد بودند.
همچنین در این رویداد نمایندگانی از مراکز مهم آموزشی کشور چون دانشگاه تهران، دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه فردوسی و ... حضور داشتتند و در میان جمعی از اعضای اتاقهای بازرگانی اصفهان، قم، کرمان، کرمانشاه و خراسان جنوبی، همچنین مدیران شرکتها و کارخانههای معتبری همچون ایرانسل، دیجیکالا، علی بابا، کاله، بهروز، همراه اول، آپ، اسنپ، کافه بازار، هایوب، گلرنگ، سنایچ و ... به ارزیابی و بررسی «مواجهه با بحران نیروی انسانی» پرداختند. گزارش کامل این رویداد را میتوانید در بلاگ تلنتکوچ بخوانید.
کارجو و کارفرما پاسخگوی نیازهای یکدیگر نیستند
به باور بسیاری از کارشناسان و کارفرمایان نیروی انسانی ارزشمندترین دارایی هر سازمان و نهاد است. اما امروز جذب نیروی انسانی کارآمد و توانمند بنابر دلایل مختلف به یکی از چالشیترین معضلات سازمانها تبدیل شده است.
علی ارضپیما، مدیر سیستمها و نرمافزار شرکت قطعهسازی کروز، که در حال حاضر دوازده هزار نفر نیروی انسانی دارد، در این نشست مجازی گفت: «شرایط اقتصادی سیاسی و اجتماعی بر هیچکس پوشیده نیست. من میخواهم این موضوع را از منظر تجربهای که در شرکت کروز داشتیم تعریف کنم. ریشه این بحران از نظر ما این است که سطح انتظارات کارجویان و کارفرماها از یکدیگر با توجه به کاستیهایشان متناسب نیست. انتظارات کارفرما از کارجویان، مهارتهای تخصصی و فنی و مهارتهای رفتاری است.»
وی ادامه داد: «کارجویان هم با توجه به شرایط موجود، خواهان نظام جبران خدمت بهروز و مبتنی بر شرایط واقعی اقتصادی کشور هستند و یک برنامه توسعه فردی از جانب شرکت یا کارفرما میخواهند. از سوی دیگر با بررسی کاستیها متوجه میشویم که کارفرماها نظام بهروز جبران خدمت و برنامه توسعه فردی مشخص و شفافی که بتواند کاستیهای هرم سازمانی را پوشش دهد ندارند. کارجوها نیز مهارتهای تخصصی و فنی کافی را ندارند و مهارتهای رفتاری آنها هم در وضع مناسبی نیست. بنابراین نه کارجو و نه کارفرما نمیتوانند پاسخگوی نیازهای یکدیگر پاسخگو باشند.»
انتظار صنایع از دانشگاهها چیست؟
در ادامه آسیه حاتمی، موسس و مدیر عامل ایران تلنت، که مدیریت این رویداد را برعهده داشت از علی ارضپیما خواست تا به عنوان نماینده یک شرکت، انتظاراتش از دانشگاه برای بهینهسازی وضعیت نیروی کار را مطرح کند و در این مورد سخن بگوید که آیا مسئول اشتغالناپذیر بودن و ضعیف بودن کارجویان در مهارتهای نرم و تخصصی دانشگاه است؟
علی ارضپیما در پاسخ به این سوال با اشاره به اهمیت آموزش مهارتهای نرم گفت: «با توجه به وضعیت کنونی جامعه، دانشگاهها میتوانند برای بهبود وضعیت اشتغال، فهرستی کاربردی از مهارتهای نرم مورد نیاز شرکتها مانند حل مساله، مدیریت زمان، انتقادپذیری و … را تهیه کنند و آنها را در مدت زمان تحصیل دانشجو به او بیاموزند.»
محدودیت هرم سازمانی در شرکتهای بزرگ
وی با بیان اینکه محدودیت هرم سازمانی در شرکتها به ویژه شرکتهای بزرگ معضل دیگری در بحث بحران نیروی انسانی است، عنوان کرد: این محدودیتها و صبر کم نسل جدید، باعث میشود تا افراد مسیری برای پیشرفت شغلی پیش روی خود نبینند؛ چرا که جایگاههای بالاتر اشغال شدهاند و فرد، رسیدن به آن جایگاهها را دور از ذهن میداند. بنابراین، نیاز به مدلهای کاربردی و عملی برای ارتقای افقی داریم که دانشگاه میتواند برای ارائه این مدلها بر اساس واقعیتهای بومیجامعه ایران وارد عمل شود. با ارائه این مدلها به شرکتها، بخشی از دغدغههای کارجوها و ماندگاری آنها در شرکتها حل خواهد شد.
خروجی دانشگاهها مناسب بازار کار نیستند
دکتر محسن لوح موسوی، عضو شورای راهبردی سرای نوآوری اتاق بازرگانی و دانشگاه اصفهان، در این نشست هماندیشی گفت: «در نتیجه بحران منابع انسانی، به فکر راههایی برای تعامل اتاق بازرگانی و دانشگاه افتادیم. در هر جلسهای که اتاق بازرگانی بین فعالان صنعت و مسئولان دانشگاهی تشکیل میشد، این اتفاق نظر به وجود میآمد که خروجی دانشگاهها برای بازار کار مناسب نیستند.»
وی افزود: «رئیس دانشگاه آزاد اصفهان با 100 هزار دانشجو و 21 واحد دانشگاهی، اظهار کرد که حاضریم از طریق اتاق بازرگانی با صنایع در این زمینه همکاری کنیم. اما این سوال توسط او مطرح شد که آیا اگر ما قبول کنیم تا یک خروجی را برای کاری خاص در صنعت پرورش دهیم، صنعت، اشتغال به کار نیرو را تضمین میکند؟»
لزوم همکاری شرکتها و صنایع برای بهبود مهارت دانشجویان
آسیه حاتمی در ادامه به لزوم بهبود مهارتهای نیروهای دانشگاهی پرداخت و گفت: «بر اساس تجربه ما، وقتی افراد تحت عنوان کارآموز یا در قالب پروژه وارد همکاری تیمی میشوند، خود را در محیطی مییابند که باید مهارتهای خود را بهبود دهند. حال سوال قابل طرح این است که اگر دانشگاه برای بهبود مهارتهای دانشجویان حاضر به همکاری با شرکتها باشد، آیا کسی حاضر به درگیر کردن دانشجوها در پروژههای شرکتها هست و به آنها در بهبود و ارتقای مهارتها کمک میکند؟»
علی ارضپیما در پاسخ به این سوال از اشتیاق صنعت برای جذب نیرو از دانشگاه و پرورش آنها به عنوان نیروی کار سخن گفت و برای جذب دانشجویان و تازه فارغالتحصیلان، اعلام آمادگی کرد.
گام عملیاتی دانشگاهها شرکتها و ایرانتلنت برای حل معضل بحران نیروی انسانی
ایران تلنت در این رویداد برای حل «بحران نیروی انسانی در ایران»، در گفتوگو با اهالی دانشگاه، صنعت و اتاقهای بازرگانی سعی در ارائه راهکارهایی عملگرایانه برای حل این معضل کرد. در این رویداد بسیاری از نمایندگان شرکتهای مطرح در بازار کار، برای اولین بار مستقیما با اهالی دانشگاه به گفتوگو پرداختند و هریک دغدغههای خود را درباره این چالش مهم به اشتراک گذاشتند تا به فهمی مشترک رسیده و در ادامه برای حل این بحران در تعامل پیوسته با یکدیگر باشند و از ظرفیتهای یکدیگر استفاده کنند. در این رویداد همچنین مجموعه تلنت کوچ به عنوان بستری که میتواند برای ارتباط و تعامل بهتر پلی میان صنعت و دانشگاه بزند معرفی شد. «تلنت کوچ» راهاندازی شده تا به سهم خود بتواند صنعت و دانشگاه را هر چه بیشتر به یکدیگر نزدیک کند. این مجموعه با ایجاد سامانههای اشتغال برای دانشگاههای کشور، ضمن راهنمایی مدیران دانشگاهها برای جذب فرصتهای شغلی از شرکتها، برای دانشجویان نیز بستری ایجاد کرده تا درپایان دوران تحصیلی خود به سرعت جذب بازار کار شوند و مسیر حرفهای خود را آغاز کنند.
در انتهای رویداد «بحران نیروی انسانی در ایران» که به همت مجموعه ایران تلنت برگزار شد، به منظور ایجاد ارتباط هر چه بیشتر میان مسئولان و مدیران در دانشگاهها، صنایع و نهادهای دولتی و اتاقهای بازرگانی، فضایی برای تعامل آنها در اتاقهای گفتگوی آنلاین ایجاد شد تا هر یک از افراد حاضر، تجربیات خود را در زمینه حل بحران نیروی کار و آموزش نیرو با یکدیگر به اشتراک بگذارند.