در گفت‌وگو با ایلنا تشریح شد:
استراتژی انرژی ترکیه در دعوای ارمنی و آذری‌ها/ دلیل بی‌تفاوتی اروپا و بازار نفت به جنگ قره‌باغ چیست؟
یک کارشناس حوزه بین‌الملل گفت: بازار نفت و گاز تاکنون عکس العمل هیجانی نداشته است و قیمت‌ها دچار نوسان شدید نشده، همه حاکی از این است که برخورد نظامی دو کشور به نحوی در جایی مدیریت می‌شود.
محمود خاقانی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره امنیت انرژی اروپا در پی تنازعات بین آذربایجان و ارمنستان اظهار داشت: آنچه بین ارمنستان و آذربایجان می‌گذرد در برگیرنده سوالات متعددی است و آن اینکه بر چه اساسی آذربایجان با حمایت ترکیه این برخورد و درگیری را آغاز کرد، در حال حاضر در آذربایجان شرکت‌های چند ملیتی نفتی در کنسرسیوم های متعدد و قدرتمند حضور دارند و مهمترین آنها که نقش مهمی نیز دارد، بی پی است. 51 درصد سرمایه گذاری در آذرربایجان نیز توسط انگلیسی‌ها انجام شده اما شاهد سکوت کمپانی‌های نفتی و همچنین لندن هستیم و این در حالی است که باید نگران باشند.
وی افزود: در آنسوی جبهه نیز ارمنستان با روس‌ها معاهده حمایت نظامی دارد، روسیه در این کشور یک پایگاه دارد و تقریبا تمام صنعت، خطوط لوله گاز و نیروگاه‌ها با مشارکت و یا تحت مالکیت روسیه است. روس‌ها هم در ابتدا آرام با مسئله برخورد کردند اما اکنون سعی می‌کنند که نقش یک منجی و مشوق آتش‌بس را ایفا کنند. در کنار مسکو و لندن سازمان امنیت اروپا هم اظهار نگرانی‌هایی کرده و سعی می‌کند ماجرا را به آتش بس برساند به این معنا که با هر دو مدارا کند، اما امریکا شاید بخاطر مباحث انتخاباتی چندان وارد صحنه درگیری نشده است.
این کارشناس حوزه بین الملل گفت: بازار نفت و گاز هم تاکنون عکس العمل هیجانی نداشته است و قیمت‌ها دچار نوسان شدید نشده، همه حاکی از این است که برخورد نظامی دو کشور به نحوی در جایی مدیریت می‌شود. اینکه چرا ترکیه مستقیما از آذربایجان حمایت می‌کند به این دلیل است که بخش اعظم گاز جمهوری آذربایجان از مسیر گرجستان و ترکیه صادر می‌شود، نفت این کشور هم از شرق مدیترانه در جیحان صادر می‌شود. بنابرین ترکیه از خود یک سیاست مستقل از ناتو به نمایش می‌گذارد چون هم در لیبی حضور نظامی پیدا کرده و هم در بخش‌هایی از عراق و سوریه حضور دارد، پس این موضوع قابل درک است که ترکیه برای تامین امنیت انرژی خود هوشمندانه عمل و در واقع خود را به عنوان صادرکننده انرژی به اروپا و حتی بازار شرق آسیا معرفی می‌کند. در واقع اینگونه القا می‌کند هر کشوری که در حوزه انرژی برای خود منافع تعریف می‌کند باید با آنکارا مشارکت داشته باشد.
وی تاکید کرد: آنچه مسلم است چه اروپا و امریکا و چه روسیه و چین که در منطقه حضور اقتصادی دارند و در صنعت نفت و گاز سرمایه گذاری کرده‌اند، مایل نیستند جنگ ارمنستان و آذربایجان برنده‌ای داشته باشد، اکنون هر دو کشور با مشکلات ناشی از کرونا، بیکاری، بالا رفتن نرخ تورم و کاهش ارزش پول ملی دست به گریبانند.
این کارشناس انرژی افزود: دولت آذربایجان بدنبال بهره برداری داخلی از این موضوع و ترکیه هم در پی تثبیت مسیر صادرات نفت و گاز از کشور خود است، شرکت‌های بزرگ نفتی و گازی سرمایه‌گذار در آذربایجان نیز برای دستیابی به سود بیشتر خواهان تداوم حکومت‌های غیردموکراتیک در آسیای مرکزی و قفقاز هستند، در ارمنستان هم شرایط اقتصادی به گونه‌ای است که دولت نمی‌تواند راه حل مناسب را بکار گیرد، بنابراین در واقع همه برای تداوم بقا و اهداف خود بدنبال جو پلیسی، امنیتی و جنگی در منطقه هستند.
