توافقنامه اصولی توسعه فناوری پلی پروپیلن با شرکت نورنر نروژ امضا شد

به گزارش ایلنا، توافقنامه اصولی توسعه و بهبود فناوری پلی پروپیلن و کاتالیست مرتبط با آن میان اسماعیل قنبری، مدیرعامل شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی و لارس اونسن، مدیر توسعه بازرگانی شرکت نورنر نروژ در حاشیه سیزدهمین همایش بین المللی صنعت پتروشیمی ایران امضا شد.

وی با اشاره به این که برای ارتقای صنایع پایین دستی و تکمیلی پتروشیمی در ایران و جبران کمبود پروپیلن در ١٠ سال آینده، عملکرد شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران پروپیلن محور خواهد بود، ادامه داد: این شرکت نیز به منظور توسعه این صنایع، همکاری راهبردی با شرکت نورنر نروژ را در دستور کار قرار داد.

مدیرعامل شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی با بیان این که واحد نیمه صنعتی پلی پروپیلن با ظرفیت سالانه ٢٤٠٠ تن پارسال با اتکا به توان داخلی در مرکز اراک شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی راه اندازی شد، افزود: کاتالیست پلی پروپیلن برای نخستین بار در کشور با دانش فنی بومی و با موفقیت تست شد.

به گفته قنبری، اجرای طرح‌های پژوهشی با هدف بومی سازی دانش فنی مرتبط، توسعه محصولات و بهینه سازی فرآیندها، بومی سازی تجهیزات خاص، تست کاتالیست و مواد افزودنی، افزایش راندمان تولید و سودآوری، نوآوری و بهبود در فناوری، کمک به تربیت نیروی انسانی پژوهشگر و بهره بردار و ... را از اهداف و برنامه‎ریزی‎های مورد نظر برای واحد نیمه صنعتی در نظر گرفته شده است.

قنبری با بیان این که نتایج آنالیزهای صورت گرفته بر پلیمر تولیدی، بیانگر رفتار مناسب این کاتالیست و قابلیت های رقابتی آن با نمونه های وارداتی است، اظهار کرد: کاتالیست مذکور دارای فعالیت و هیدرورژن پذیری مناسب بوده و قابلیت تولید پلیمر با مشخصات مطلوب، مورفولوژی کاملا کروی و توزیع اندازه ذرات به مراتب بهتر از پلیمر تولیدی واحدهای صنعتی را داراست.

وی ظرفیت اسمی تولید پلی پروپیلن در کشور را حدود ٩٦٥ هزار تن تا سال ٩٢  عنوان کرد و گفت: افزایش ظرفیت ٤ میلیون تنی این محصول در برنامه ششم توسعه و ٨ میلیون تنی تا پایان برنامه هفتم توسعه ضرورت کسب دانش فنی بومی تولید پلی پروپیلن را برای طرح های آینده بیش از پیش نمایان می کند.

قنبری مدت توافقنامه امضا شده با شرکت نروژی را ١٠ ساله عنوان و تصریح کرد: این توافقنامه از امروز قابل اجراست.

سرمایه گذاری کم، اشتغال‌زایی بالا و ارزش افزوده زیاد مهمترین ویژگی‌هایی هستند که صنایع پایین دستی یا تکمیلی پتروشیمی را در کانون توجه سرمایه داران و سیاست گذاران صنعتی قرار داده است.