نیاز بخش کشاورزی گسترش علم و دانش است

با توجه به اینکه بخش کشاورزی در راستای تامین امنیت غذایی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند؛ افزایش ظرفیت تولید محصولات که افزایش اشتغالزایی را در پی خواهد داشت؛ بسیار حائز اهمیت است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، بسط و گسترش شیوه های مناسب کشاورزی در جهت بالابردن تولید محصولات سالم برای تامین امنیت غذای در کشور حائز اهمیت است که این امر بدون بررسی و اجرای روش های نوین و صحیح در تولید محصولات کشاورزی میسر نخواهد بود.

نبود دانش و اطلاعات کافی؛ موجب تولید محصولاتی آب بر با حجم بالا از قبیل هندوانه شده است که تا سالهای پیش مسئولان وقت با افتخار از صادرات بالای آن خبر می دادند؛ با توجه به تنوع اقلیمی ( 11 اقلیم از 14اقلیم آب و هوایی)، بخش کشاورزی ایران علی رغم محدودیت های آبی از مزیت های فراوانی برخوردار است که بی توجهی به این امر هدر رفت منابع و امکانات در سطح وسیع را در پی خواهد داشت.

یک کارشناس کشاورزی دراین رابطه می گوید: وجود 11 اقلیم از 14اقلیم آب و هوایی دنیا و ذخایر ارزشمند و راهبردی گونه های جانوری و گیاهی و همچنین عرصه های متنوع آبی  نشان می دهد که به راحتی می توانیم ظرفیت تولیدات محصولات کشاورزی را به عنوان مواداولیه گسترش دهیم.

بر این اساس اولین نیاز بخش کشاورزی گسترش علم و دانش در فعالیت های کشاورزی است که بی شک موجب افزایش بهره وری در تولید محصولات خواهد شد.

دکتر فریدون گل افرا در این خصوص می گوید:" بخش کشاورزی مستلزم نهاده ارزشمند دانش و علم  در فعالیت های کشاورزی است که با توجه به منابع آبی محدود موجب افزایش بهره وری در بخش کشاورزی می شود.

این متخصص علوم کشاورزی تاکید می کند:" این امر مستلزم تقویت پیمانکاری مکانیزاسیون در  اراضی کشاورزی و ساماندهی تردد ماشین آلات در مزارع است.

بر اساس این گزارش؛ تقویت بخش کشاورزی مستلزم مدیریت بازارهای صادراتی و ساماندهی علمی تولید و  اقتصادی کردن شبکه توزیع است که اگر مورد توجه قرار گیرد می توان رشد و بقای بخش کشاورزی در روستاها را شاهد بود؛ اما متاسفانه در سالهای اخیر کشور با بحران کاهش تولید محصولات و مهاجرت از روستا به شهر توسط کشاورزان جویای کار مواجه است که به خودی خود موجب برهم خوردن نظام تولید محصولات کشاورزی شده است.

گفتنی ست که بر اساس  ارزیابی فائو حدود 969 میلیون نفر در جهان با هزینه ای کمتر از یک دلار در روز زندگی می کنند و با توجه به اینکه حدود سه چهارم از این افراد برای بقای زنگی خود به کشاورزی وابسته هستند؛  نبود دانش فنی و اطلاعات کافی در کشورهای در حال توسعه از طرفی موجب هدررفت انرژی و امکانات و مهمتر از آن موجب کاهش تولیدات محصولات اساسی در این کشورها از جمله ایران که بسیاری از مردمان آن با کشاورزی امرار معاش می کنند؛ خواهد شد.