ایلنا گزارش می‌دهد؛
نفس‌های به شماره افتاده و حل مشکل آلودگی هوا؛ شاید وقتی دیگر
کشور ما هر چند تولید گاز بالایی دارد اما چه بخواهیم چه نخواهیم مصرف نیز به همان اندازه بالاست و فعلا نمی‌توان برای اینکه نیروگاه‌ها با کمبود مواجه نشوند گاز خانگی را قطع کرد، بنابراین ناگزیر باید نیروگاه‌ها و همچنین صنایع را به استفاده از سوخت دوم رجوع داد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، هر ساله و با نزدیک شدن به فصل سرما، مصرف گاز خانگی و تجاری به چالشی تبدیل می‌شود که همواره مسئولین امر را برای تامین سوخت وسایل گرمایشی مردم دچار نگرانی می‌کند و هر سال نیز از مردم خواسته می‌شود که میزان مصرف گاز را کاهش دهند تا نه نیروگاه‌ها و نه صنایع برای تامین این سوخت پاک دچار مشکل نشوند. آنچه مسلم است سوخت گاز به همان اندازه سوخت مایع از بنزین و گازوئیل گرفته تا مازوت و نفت کوره باارزش است و باید قدر دانسته شوند تا صادر شده و ارزآوری داشته باشند، بنابراین بهتر آن است که به جای مصرف بی‌رویه درداخل، صادرات و گسترش بازارهای خارجی را منجر شویم.
سکانس اول: ماجرای مصرف گاز امسال متفاوت از قبل است. هم به دلیل افزایش گازرسانی به روستاها افزایش یافته و از سویی دیگر مصرف خانگی به دلیل شیوع کرونا و افزایش استفاده از آب گرم برای شست‌وشوی دست و همچنین به دلیل اینکه مردم با بازگذشتن درب و پنجره‌ها درجه حرارت وسایل گرمایشی خود را بالا می‌برند، رشد چشمگیری داشته است.
سکانس دوم: نیروگاه‌های کشور مرز فرسودگی را گذرانده‌اند، حتی اگر سوخت پاک هم مصرف کنند همچنان آلاینده‌اند، مثلا یک نیروگاه جدید اگر 100 میلیون متر مکعب گاز دریافت می‌کند 60 کیلووات ساعت تولید برق دارد، اما یک نیروگاه فرسوده و از رده گذشته با همین میزان گاز دریافتی 20 کیلووات ساعت تولید برق دارد. شاید هم جریان از این قرار باشد که نیروگاه‌ها سوخت گاز و یا گازوئیل را دریافت کنند اما به دلیل اینکه مخازن‌شان از قبل با مازوت پر شده ترجیح داده‌اند که از این سوخت مصرف کنند.
سکانس سوم: کشور ما هر چند تولید گاز بالایی دارد اما چه بخواهیم چه نخواهیم مصرف نیز به همان اندازه بالاست و فعلا نمی‌توان برای اینکه نیروگاه‌ها با کمبود مواجه نشوند گاز خانگی را قطع کرد، بنابراین ناگزیر باید نیروگاه‌ها و همچنین صنایع را به استفاده از سوخت دوم رجوع داد.
سکانس چهارم: ما اکنون با برخی کشورها قرارداد صادرات گاز داریم، که در ازای پولی که دریافت می‌کنیم گاز ارسال می‌کنیم، اما اکنون کشوری مثل عراق پول گاز دریافتی ایران را پرداخت نکرده و این در حالی است که طبق قرارداد در صورت عدم پرداخت ما امکان قطع گاز این کشور را داریم، هر چند طبق استراتژی‌های گازی و برقی حفظ بازارهای صادراتی در دنیای رقابتی امروز باید در صدر اولویت قرار گیرد، اما واقع امر اینکه شاید این اصرار به تداوم صادرات به کشوری که پول گازی را که قرار است صرف خرید دارو شود پرداخت نمی‌کند، چندنا بجا نباشد.
سکانس پنجم: بهرحال اکنون کشور بنوعی با بحران مصرف گاز مواجه است، آنگونه که شرایط آلایندگی و هوا به ما گوشزد می‌کند مصرف فرآورده مایع و شاید مازوت نیروگاه‌ها و صنایع برای پوشش نیاز بخش خانگی بالا رفته است.
سوال این است که اگر مازوت موجب آلایندگی است، چرا همچنان بر ارسال آن پافشاری می‌کنیم؟ اگر کمبود گاز داریم چرا باید گاز را به کشوری صادر کنیم که پول آن را پرداخت نمی‌کند؟ اگر جان مردم هم اهمیت دارد چرا وقتی گفته می‌شود هوا آلاینده و ناسالم و در حدی است که گفته می‌شود امکان سرایت بیماری کرونا را افزایش می‌دهد تصمیمات خلق‌الساعه می‌گیریم؟ به تعطیلی اکتفا می‌کنیم و می‌گوییم شاید فردا روز بهتری باشد و همواره اتخاذ راه‌حل‌های عملی را به وقتی دیگر موکول می‌کنیم؟
