استاندار اصفهان در پنجمین هفته نکوداشت اصفهان تاکید کرد:
اصفهان یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران است
اصفهان یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران است که پیشینه آن به هزاره سوم پیش از میلاد می رسد. این شهربنا به موقعیت طبیعی و راهبردی خود در طول تاریخ مورد توجه فرمانروایان بسیاری بوده و نقش موثری نیز در تاریخ اجتماعی و فرهنگی ایران داشته است.
ایلنا: رسول زرگرپور، استاندار اصفهان که در پنجمین همایش نکوداشت اصفهان با حضور اساتید، پژوهشگران، اصفهان پژوهان و دانشجویان در سالن همایش‌های امیر کبیر دانشگاه آزاد خوراسگان برگزار شد، به سخنرانی پرداخت.
به گزارش ایلنا از اصفهان، متن سخنرانی بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
یک جهان جانی و هم جان جهان‌ای اصفهان
در جهان مانی هماره جاودان‌ای اصفهان
قرن‌ها باشد که تاریخ وطن را زیوری
بلکه باشی زیب تاریخ جهان‌ای اصفهان
اصفهان شهر گنبدهای فیروزه‌ای، شهر مناره‌های عطرآگین، مهد عارفان و شاعران و هنرمندان بی‌شمار، شهر علم و دانش و فرهنگ و چلچراغ درخشان هنر در زیر گنبد نیلگون آسمان است که به لحاظ جذابیت‌ها و آب و هوای چهار فصل و موقعیت کم نظیر بار‌ها به پایتختی برگزیده شده است.
شهر شیخ بهایی و معماران سحر انگیز سی و سه پل آفرین، شهر فیلسوفان نخبه و جاودانه، شهر خطاطانی چون علیرضا عباسی ثلثنویس نادرهٔ دهر و صد‌ها هنرمند چیره دست دیگر است که امروز در قلمرو قلم و خطهٔ سحر آفرین خط و خطاطی نام آورند و آثارشان بر تارک هنر می‌درخشد و چشمان بینندگان را مات و مبهوت می‌سازد…
شهر آفرینشگرانی است که در قلمرو تذهیب، تشعیر، سوخت معرق، کاشی کاری، معماری، صحافی، آینه بندی، حجاری، قطاربندی، منبت، قلمزنی و غیر آن‌ها هر کدام از نادرگان روزگارانند و شهره آفاق شهر شاعران نامداری چون صائب، جمال و کمال اصفهانی، صغیر و ده‌ها شاعر اعجاز آفرین دیگر است.
این شهربنا به موقعیت طبیعی و راهبردی خود در طول تاریخ مورد توجه فرمانروایان بسیاری بوده و نقش موثری نیز در تاریخ اجتماعی و فرهنگی داشته است. موقعیت طبیعی و جغرافیای مناسب، واقع شدن در مرکز فلات ایران، حاصلخیزی خاک و بویژه بهره‌مندی از هدیه الهی و هستی بخش زاینده رود از ویژگیهایی هستند که نام اصفهان را در ازمنه تاریخی مختلف با اهمیت نموده و کانون توجه را از درون مرز‌ها و حتی فرا‌تر از آن به خود معطوف ساخته است.
موقعیت ویژه اصفهان در جغرافیای سیاسی موجب شده که در دوران پس از اسلام، چهاربار در عصر آل زیار، آل بویه، سلجوقیان و صفویه به عنوان پایتخت انتخاب شود.
انتخاب اصفهان در عصر امپراطوری سلجوقی و صفوی، به عنوان مرکز سیاسی و اقتصادی ایران، موجب شهرت جهانی آن شده و با افزودن هنر اصیل ایرانی به سایر صفات و ویژگیهای آن به ویژه در عرصه معماری، لقب «نصف جهان» را به خود اختصاص داده است.
اصفهان به جهات گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، یکی از شهرهای محوری و مهم ایران است که تاریخش در مقاطع مختلف با تاریخ ایران زمین پیوند خورده و این پیوند تا به امروز استمرار یافته است. از نظر جغرافیای طبیعی و سیاسی، قرار گرفتن آن در مرکز کشور، باعثامنیت و ثبات آن شده و حکومت‌های مختلف را برآن داشته که این شهر را برای مرکزیت سیاسی و پایتخت خود انتخاب کنند. یکی دیگر از پیامدهای ثبات و امنیت آن مصون ماندنش از تجاوزات و تهاجم دشمنان فرامرزی ایران و فراهم بودن زمینه‌های استمرار حیات اجتماعی و فرهنگی و دور ماندن آن از گسست‌های تمدنی بوده است. تاریخ نگاران و ایران‌شناسان، اصفهان را در ردیف برخی از شهرهای مهم و محوری و تاریخی جهان همچون پکن، رم، فلورانس معرفی کرده‌اند و جایگاه آن را در تاریخ ایران اسلامی با عنوان «ستاره جهان اسلام» مشخص نموده‌اند. افزون بر این آثار علمی، ادبی و تاریخی دانشمندان، فلاسفه و عرفای بزرگی که نامشان با اصفهان پیوند خورده، بر مرکزیت علمی و فرهنگی آن صحه می‌گذارد. ژان شاردن از اصفهان به عنوان «دارالعلم شرق» یاد کرده است. علاوه بر شاردن جهانگردان، مستشرقین و مورخین نیز با عبارات جالب توجهی از اصفهان یاد کرده‌اند. پس از ظهور دین مبین اسلام، نام اصفهان با نام سلمان فارسی که اهل اصفهان بوده پیوند خورده و پیامبر اسلام(ص) بار‌ها ازسلمان و قوم او یاد کرده است. اصفهان در همه ادوار و اعصار تاریخ، مهدتمدن و خاستگاه و زادگاه مردان بزرگ دین، هنر و دانش بوده و از دیر زمان بسیاری از نوابغ و معاریف را در دل خود جای داده است. این شهر موزه تاریخ ایران اسلامی هماره کانون گرم و تابنده فرهنگ، معنویت و تمدن اسلامی بوده و در طول حیات چندین هزارساله خویش جهانی را غرق در نور ایمان ساخته است. پس بدون اغراق و مبالغه باید اذعان داشت که جانمایه حیات اصفهان، معنویت و هنر متعالی است و این هنر چونان رودی همیشه خروشان در دل تاریخ این شهر جاری است.
قرون و اعصار متمادی سپری شد و آنچه برجاست، بنای رفیع تمدن و دست مایه ثمین بزرگمردان فرمند این دیار است. گویی هویت فرهنگی مردمان حق بین و خوش ذوق اصفهان از هم درآمیزی اندیشه، هنر متعالی، ابتکار، نوآوری و باورمندی به اصول و ارزشهای ماندگار شکل گرفته است. رفعت و منزلت اصفهان تا بدان جاست که این شهر با برخورداری از ذخایر عظیم فرهنگی، دینی، معنوی و هنری در زمره پایتختهای فرهنگی جهان اسلام آمده و هم اکنون نیز به عنوان پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی نیز شهره عالم گشته است این گواه مجد و عظمت این‌ام القری اسلامی است. البته فراپویی تاریخی اصفهان پویشی ساده وهمواره آرام نبوده و در طول حیات خود فراز و نشیب‌های فراوانی داشته است. اما هیچ‌گاه موانع بازدارنده و حوادثتلخ تاریخی مانع از رشد و تعالی فرهنگ و شکوفایی علم و حکمت در این دیار نشده است. اصفهان در همه علوم، فنون و اندیشه‌های فلسفی صاحب سبک بوده و خاستگاه دانشمندان، حکیمان و فلاسفهٔ بزرگ جهان اسلام بوده است.
اصفهان در انواع هنرهای ظریفه اعم از نگارگری، خوشنویسی، می‌ناکاری، معرق کاری، منبت کاری، کاشی کاری، سوخت، چرم قلمزنی و هنرهای بی‌بدیل دیگر صاحب سبک و مکتب بوده و جهانی را مسخر اقتدار بی‌چون و چرای خود در این هنر‌ها کرده و از دیر باز آثار و ابنیه تاریخی و معماری‌های حیرت انگیز و شگفت آور آن با برخورداری از اندیشه والای اسلامی مورد ستایش اندیشمندان، سیاحان، مورخین و هنرمندان بزرگ اقصی نقاط جهان بوده است. ۱۰۲ اثر از آثار صنایع دستی و هنرهای سنتی اصفهان هم اکنون ممهور به مهر اصالت یونسکو بوده و دارای اصالت بین المللی است.
در عصر صفوی که عصر کمال و شکوفایی نبوغ معماری و شهرسازی ایران است، زیبا‌ترین و باشکوه‌ترین معماری با برخورداری از هندسه مقدس توسط استادکاران و معماران خلاق و با ایمانی چون استادعلی اکبر اصفهانی و استاد محمدرضا اصفهانی خلق شد.
عجیب‌ترین سازه آجری دنیا یعنی ساختمان معروف منارجنبان که از آن به عنوان کتابی جاودانه از دینامیک سازه‌ها می‌توان نام برد، با فشار دست انسان به حرکت و جنبش در می‌آید که ۷۰۰ سال قبل توسط معماران و استادکاران بی‌ادعای اصفهانی ساخته شد.
مخلص کلام اینکه جانمایه حیات اصفهان هنر است و برخاسته از فرهنگ و روح معناگر است.
روحی که مناره‌های مساجدش را به آسمان سوق می‌دهد و گنبدهای فیروزه‌ای آن را در آبی آسمان غرق ومحو می‌کند. در خاتمه عرایض چهارباغ معنوی اصفهان را در قالب گلواژه محضر بزرگواران حاضر تقدیم می‌کنم.
باغ اول دینداری: اصفهان در طول تاریخ مرکز دینداری، حرکت، بیداری و مرکز خودجوش مکاتب مختلف بوده است. وجود معاریف تابانی همچون بوعلی سینا، شیخ بهایی، میرداماد، می‌رفندرسکی و در راس آن‌ها ملاصدرا، آخوند ملا محمد کاشی، علامه محمد باقر و محمد تقی مجلسی، حاج آقا رحیم ارباب، آیت اله ابوالحسن اصفهانی و سایر علما، وجود تخت فولاد مرقد بیش از یکصدتن از علمای بزرگ دین به عنوان دومین آرامستان جهان اسلام بعد از وادی السلام، وجود صد‌ها حسینیه، تکیه و هزاران مسجد، اصفهان را همچون نگینی در حلقه زیبای دین مبین اسلام تجلی می‌دهد، کانون همزیستی مسالمت آمیز بین ادیان توحیدی مختلف.
باغ دوم هنروری و هنرپروری: اصفهان هنر معنوی و کمال یافته خود را که نشان از ایمان والای سازندگان آن است را در جای جای آثار و ابنیه تاریخی به منصه ظهور می‌گذارد. مسجد جامع عباسی یا مسجد امام که مظهر پیوند و هنر با دیانت و عبادت است.
کاخ عالی قاپو نماد پیوند هنر با سیاست، مسجد شیخ لطف الله مظهر پیوند هنر با فرهنگ، بازار قیصریه مظهر پیوند هنر با اقتصاد.
باغ سوم ایثارگری: اصفهان در دوران‌های مختلف پیشگام حرکتهای استقلال طلبانه، ایمان، جهاد و شهادت بوده است. بویژه در دوران پیروزی شکوه‌مند انقلاب اسلامی و در مدت هشت سال دفاع مقدس و تقدیم۲۳ هزار شهید و ۴۵ هزار جانباز و ۴۵۰۰ آزاده.
باغ چهارم فناوری: جمع سه باغ فوق الذکر باعثشد تا جوانان اصفهانی با بهره‌مندی از تعالیم ارزشمند اسلامی در حوزه علم و فناوری و تحقیقاتی و انرژی هسته‌ای به پیشرفت‌های چشمگیری دست یابند.
