روایت بانوی مددجویی که با پرورش گل، همسرش را از زندان آزاد کرد

به گزارش ایلنا، بانوی مددجوی البرزی با اشاره به سختی‌های زندگی و تلاش‌ برای کسب موفقیت گفت: در سال ۷۳ و زمانی‌ که بیست ساله بودم ازدواج کردم. حاصل زندگی‌مان دو دختر بود. همسرم به نقاشی ساختمان اشتغال داشت و خدا روشکر مشکلی برای گذران زندگی نداشتیم. تا اینکه همسرم به دلیل بدهی به زندان افتاد و حدود هفت سال در زندان بود. با توجه به غیبت نان‌آور خانواده مشکلات من آغاز شد. در خانه‌های مردم کار می‌کردم و زندگی به سختی می‌گذشت. مدتی بعد من و فرزندانم از طرف مددکاری زندان به کمیته امداد معرفی شدیم و تحت حمایت این نهاد قرار گرفتیم. 

وی افزود: در کمیته امداد به کسانی که مددجو هستند پیشنهاد کار شد و اجرای طرح‌های خودکفایی را ارائه کردند و من نیز چون از دوران نوجوانی به گل و گیاه علاقه داشتم با مشورت کارشناس اشتغال کمیته امداد وارد حرفه پرورش گل و گیاه شدم. ابتدا یک وام پنج میلیون تومانی قرض‌الحسنه گرفتم و در حیاط خانه‌ام یک گلخانه کوچک درست کردم. کاکتوس پرورش می‌دادم و گلها را با دست فروشی و در کنار خیابان می‌فروختم. با همین کار بدهی‌های شوهرم را به صورت اقساط پرداخت کردم و توانستم تمام بدهی‌هایش را تسویه کنم.

بانوی کارآفرین البرزی ادامه داد: با افزایش تعداد مشتریان تصمیم گرفتم کارم را توسعه دهم بنابراین درخواست وام تکمیلی برای توسعه اشتغال دادم و مجددا پنجاه میلیون تومان وام دریافت کردم. سپس با اجاره یک مکان بزرگتر، گلخانه را به آنجا انتقال دادم و هم‌اکنون شش نفر دیگر در گلخانه‌ام مشغول به کار هستند. به لطف خدا با راه‌اندازی‌ این گلخانه توانسته‌ام همسرم را از زندان آزاد کنم، هزینه جهیزیه دخترم را تامین کردم و به‌ خانه بخت فرستادم.