بیش از یک میلیون میت را غسل داده‌ام
او غریبه‌ای‌ست که آشناست. در میان مردم است اما مردم با او نیستند. او خیلی از لذت‌ها و کارهایی که مردم به دلخواه خود انجام می‌دهند را نمی‌تواند انجام دهد.
او یک مرده‌شور است یا به عبارتی بهتر غسال است. انگار که او محکوم عشق به شغل و یا... محکوم جبر زمانه است.
سید عباس هاشمیان متولد جویبار حالا بیش از یک دهه است که به کار غسالی مشغول است. او از رنجها و ناگفته‌های شغلش می‌گوید.
با این آشنای غریبه به گفت‌وگو نشستیم که در پی می‌آید.
چند سال سابقه کار دارید؟
15 سال سابقه کار دارم. سه سال در غسال خانه بهشت زهرا بوده‌ام و در حال حاضر هشت سالی‌ست که از طرف شهرداری در قائم شهر کار می‌کنم.
چه شد که این شغل را انتخاب کردید؟
غسالی در خانواده ما شغل موروثی بود. پدر، مادر بزرگ و مادرم غسال بودند.از بچگی با این کار بزرگ شدم و هروقت پدرم مرده‌ای را غسل می‌داد با وی همراه می‌شدم.
اولین میتی که غسل دادید و کفن کردید چه کسی بود؟
به وصیت پدرم اولین نفر که شستم پدرخودم بود.
این حرفه چه تاثیری روی زندگی و روحیه شما دارد؟
اگر بگوییم تاثیری ندارد اغراق کرده‌ایم. مرتبا تحت نظر پزشکان هستیم. آنها می‌گویند در مراسم عزا شرکت نکنید و شاد باشید. وقتی در این مراسم جیغ و شیون می‌کنند یاد اموات خودمان می‌افتیم.
وضعیت بیمه‌ای شما چگونه است؟
بیمه شرکتی هستیم. سازمان آرامستان‌های کشور به ما وعده داد با 20 سال سابقه کاری بازنشست می‌شویم.
تا به امروز چند مرده شستید؟
حدود یک میلیون مرده شستم
چه مشکلاتی دارید؟
مسئولان بیشتر به ساماندهی آرامستان‌ها و غسالخانه‌ها اهمیت دهند و نظم ببخشند. در اوایل کار به ما وعده دادند که تحت نظر شهرداری قرار می‌گیریم اما هنوز این اتفاق رخ نداده است.
چند فرزند دارید؟
خداوند دو پسر به ما داده است
رفتارشان با شما با توجه به شغلی که دارید چگونه است؟
بعضی وقتها بی‌احترامی می‌کنند
رفتار عامه مردم با شما چگونه است؟
نسبت به گذشته قوه تشخیص کمتر شده است. گاهی به خاطر ارادتی که امام حسین و اهل بیت دارم به در حسینیه پیشخدمتی می‌کردم. اما با اعتراض مردم مواجه شدم که می‌گفتند دستت نجس است.
ساعت کاری خاصی دارید؟
ساعت 6و نیم صبح تا دو نیم بعداظهر. گاهی تا ساعت 5 غروب هم هستیم
حرفتان با مردم؟
مردم هیچ وقت این دید را نسبت به غسال نداشته باشند که غسال حقیر و نجس است. کاری که غسال می‌کند دینی و از روی عشق و با اعتقاد به ممات است و اگر کسی با کنایه و خطابه با آنان رفتار کند ممکن است کار به جایی برسد که در آینده کسی نباشد این‌کار را انجام دهند. باید طوری فرهنگ‌سازی کنیم که مردم از این حرفه پرت و منزوی نشوند . جوانانی که قدرت و توانایی انجام این کار را دارند همکاری کنند.
گزارش از مهرسا جانعلی‌پور