تلاش برای قهرمانی در شرایط سخت مالی/ پولی برای خرید یک قرص جوشان ‌هم ندارم

مسعود رستگار در گفت و گو با خبرنگار ایلنا، گفت: سابقه حضور در تیم ملی جودوی کم شنوایان و ناشنوایان ایران را دارم و همچنین دارنده مدال برنز المپیک در بخش تیمی بوده و چندی پیش در اوایل آبان در فرانسه به همراه تیم ملی افتخارآفرینی کردم.

رستگار که سابقه قهرمانی المپیک ناشنوایان را دارد درباره مشکلات ورزشی این شهر گفت: خیلی از قهرمانان این شهر از لحاظ دغدغه‌های مالی، اسکان تمرینی و موقعیت شغلی با مشکلات  زیادی مواجه هستند. برای ورود به خیلی باشگاه‌ها و محل های تمرینی باید هزینه پرداخت کنیم در صورتی که این کمترین حمایتی است که مسئولان می‌توانند از ما داشته باشند و ما حداقل این هزینه های اندک را پرداخت نکنیم.

وی اضافه کرد: مسئولان کاری نمی‌کنند و حتی جوابمان را هم نمی‌دهند. خیلی از رشته‌ها مورد توجه قرار نمی‌گیرند و رئیس اداره تربیت بدنی و معاون او زمانی که به دفترشان می‌رویم هم جوابی به ما نمی‌دهند .

این ورزشکار که برای گذران زندگی‌اش‌ روزها دستفروشی و شب‌ها تمرینات ورزشی خود را در رشته جودو دنبال می‌کند،  درباره شغل اش و بازتاب آن در ویدیویی که چندی پیش از  دستفروشی‌اش در فضای مجازی منتشر شد ، گفت: 7 سال است  عضو تیم ملی کم شنوایان و ناشنوایان جودو ایران هستم. از 1388 ورزش جودو را آغاز کردم و با تلاش زیاد و دعای پدر و مادرم پس از سال‌ها وارد تیم ملی شدم اما در همه این سال ها از کمترین حمایت مسئولان برخوردار بودم. 

وی با اشاره به اینکه اگر چه مدت زیادی از کسب مدال برنزمان در کشور فرانسه نگذشته است  ، افزود:  اما در این مدت  هیچ‌گونه قدردانی از ما نشد. انگار که  مسئولان ورزش کشور و استان ما را نمی‌بینند.

وی ادامه داد: در المپیک سامسون ترکیه هم مدال برنز راکسب کردیم اما متاسفانه سر کوچه خودمان در حال دستفروشی هستم، 5سال است به این شغل مشغولم ، بالاترین هدیه‌ایی که در این سال‌ها  دریافت کردم یک کارت هدیه 100 هزار تومانی بوده است. خدارا شاهد می‌گیرم برای دیدار و صحبت با رئیس اداره تربیت بدنی باید 2 ساعت انتظار و دوند‌گی کنم، متاسفانه زمانی هم که ایشان راملاقات  کردم برخوردشان خوب نبود. چندی پیش و قبل   از مسابقه فرانسه  برای دریافت یک‌دست لباس جودو دوباره پیش‌شان رفتم و مشکل‌ام را مطرح کردم اما اهمیتی نداد.

قهرمان جودو ایران در ادامه از مشکلاتش خانوادگیش گفت و افزود : مادرم مبتلا به دیابت  است و خواهرم سرطان دارد،  دو برادر معلول دارم و مستأجر هم هستیم ، زمانی هم که به تمرین می‌روم مجبورم برادرانم را کنار گاری میوه‌ فروشی‌ام بگذارم. نصف بیشتر درآمدم را خرج بیماری خواهرم می‌کنم به طوری که  برای ورزش و هدف خودم نمی‌توانم هزینه کنم زیرا  توان مالی‌ام اجازه نمی‌دهد.

ملی پوش جودو درباره واکنش وزیر ورزش و جوانان به نامه‌اش گفت: ماه گذشته نامه‌ای به حمید سجادی وزیر ورزش برای درخواست اشتغال به کار نوشتم و مشکلاتم را عنوان کردم اما او هم کاری برای من نکرد. باید بگویم در محله‌ای زندگی می‌کنم که اغلب معتاد هستند من در چنین جایی زندگی می‌کنم و به عناوین قهرمانی دست پیدا کرده‌ام. چند ماه دیگر مسابقات بین المللی‌ام را در پیش دارم. دوست دارم  برای مردم ایران مدال بیاورم و دل‌شان را شاد کنم اما متاسفانه در شرایط سخت تمرین می‌کنم . حتی پول خرید قرص جوشان  هم ندارم چه رسد به مکمل و پروتئین! امیدوارم مسئولان تلاشم  را ببینند و به وضعیت‌ام رسیدگی کنند.