انتقاد کارگردان جوان شیرازی از یک جشنواره:
طی 4 سال تمام متون‌هایم را رد کرده اند/ ما را با بزرگان تئاتر و سینما مقایسه نکنید
بازیگر، نمایشنامه نویس و کارگردان شیرازی با انتقاد از بازبینی‌های جشنواره جوانان سنتی و آیینی تهران گفت: طی چند سال اخیر همه متن هایی که به این جشنواره ارسال کرده ام به مذاق پیشکسوتان خوش نیامده و به نحوی هیچ کدام از آنها به جشنواره راه پیدا نکرده اند.
به گزارش ایلنا، محمد صادق اسدی با طرح این سئوال که آیا کسی حق ورود به حوزه آیینی دارد یا خیر؟ ، افزود: اگر با عنوان پژوهش فراخوان می زنید پس چرا اثرها دیده نمی شوند و اگر به نام جوان ها فراخوان می زنید پس چرا بالغ بر ۳۰ نفر از اساتید رده سنی بالای چهل و چند سال حضور دارند!؟
وی ادامه داد: از سال ۹۶ که شیراز را ترک کرده و برای پیشرفت در عرصه تئاتر، رنجِ غربت کشیده و راهی پایتخت شده ام ، طی سه دوره اخیر و به مدت چهار سال تمام متن هایی که به جشنواره آیینی جوانان ارائه داده ام، که شاملِ نوشته هایی از ( بهرام بیضایی و نمایشنامه ای از خودم و... ) با رویکردی پژوهش محور، برهه ای از تاریخی را به روایت تئاتر درآوردم که شاید در سالیان اخیر به آن هیچ اشاره ای نشده یا کمتر اشاره شده است، نمایشنامه هایی که به روی کاغذ آمد و البته نادیده گرفته شده اند.
این کارگردان شیرازی با طرح این پرسش ها که تا چه زمان باید صبر کرد و منتظر ماند تا امثال ما بتوانند به حوزه های آیینی دسترسی پیدا کنند؟ از دیدگاه شما از چه سنی تا چه سنی جوان محسوب می شود؟ آیا استعداد مهم تر است یا پیشکسوت؟ اگر به پیشکسوتی است پشت عنوانِ جشنواره جوان پنهان شدن دیگر چیست؟، ادامه داد: به شخصه شاهد بوده ام هرساله جوان های متعددی که همه آنها فارغ التحصیل رشته های نمایشی هستند، باید پشت سالن های انتظار بایستند تا شاید پیشکسوتان آن ها را مورد قبول قرار دهند.
این نمایشنامه نویسِ با بیان اینکه اگر بودجه ای به جشنواره تزریق می شود نباید فقط مختص و در انحصارِ همیشگیِ عده‌ای خاص باشد، یادآور شد: مگر می شود متن های من جوان را با نوشته های بزرگانی چون استاد بهرام بیضایی ، چرمشیر و داود فتحعلی بیگی و ... مقایسه کرد چه از نظرِ نگارش و چه از نظرِ تجربه؟ این قیاس مع الفارق و دور از انصاف است.
این کارگردان جوان شیرازی گفت: امید است اندک جوان های که به بخش نهایی جشنواره راه پیدا کرده اند مورد تضییع حق واقع نشده و در بستری عادلانه مورد ارزیابی قرار گیرند ؛ ما جرمی جز هنر نداشته ایم و در شرایطِ بغرنج معیشتی در دیار غربت، از راهِ ورود به جشنواره ها امرار معاش و ارتزاق می کنیم .
