کفشچیان‌مقدم:
جشنواره تجسمی فجر به نقشه راه نیاز دارد
در نگاه کلی جشنواره پنجم از لحاظ جذب نیروهای جوان که به نگاه کمی جشنواره باز می‌گردد موفق عمل کرده؛ اما از این جنبه که هنرمندانی که باید در این رویداد هنری حضور می‌یافتند، شاهد کاهش حضور آن‌ها هستیم.
ایلنا: اصغر کفشچیان‌مقدم؛ استاد هنر؛ معتقد است با توجه به کمبودهای جشنواره تجسمی فجر این رویداد تاثیر فراوانی بر روی هنر کشور دارد و برای برگزاری هر چه بهتر آن باید نقشه راهی با توجه به مسائل پژوهشی و مبانی نظری هنر ترسیم کرد.
به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی پنجمین جشنواره بین‌المللی تجسمی فجر، این هنرمند که از داوران این دوره از جشنواره بود در ارزیابی خود از جشنواره تجسمی فجر گفت: در نگاه کلی جشنواره پنجم از لحاظ جذب نیروهای جوان که به نگاه کمی جشنواره باز می‌گردد موفق عمل کرده؛ اما از این جنبه که هنرمندانی که باید در این رویداد هنری حضور می‌یافتند، شاهد کاهش حضور آن‌ها هستیم. اما در شکل جزئی‌تر نیز به طور مثال در بخش نقاشی که من به عنوان داور حضور داشتم آثار ارائه شده نشان دهنده ظرفیت هنر نقاشی کشور نبودند و باید گفت انتظارات برآورده نشده است.
وی درباره نقاط ضعف جشنواره نیز تصریح کرد: هدف‌گذاری برای طراحی و برنامه‌ریزی جشنواره نکته مهمی است که از آن غافل هستیم. به طور مثال برای برگزاری کردن جشنواره به شکل موضوعی اول باید می‌دیدیم که آیا ظرفیت‌سازی برای ارائه موضوع در زمینه هنر وجود و زیرساخت‌های فکری و نظری آن تبیین شده و در جامعه هنری مست‌تر است یا خیر؟ سپس می‌توانستیم طرح کلی را در قالب یک جشنواره ببینیم و برای آن برنامه‌ریزی کنیم. موضوعی برگزار شدن جشنواره نیاز به یک طرح عملیاتی درازمدت و روشنگری دارد و نمی‌توان در یک مدت زمان سه ماه خواست که در یک مشارکت جمعی به نتیجه برسد. این موضوعات که در جشنواره مطرح شد اگرچه بسیار خوب است اما باید ابتدا در مراکز علمی و دانشگاهی مطرح شود و هنرمندان با آن‌ها خو بگیرند و سپس در قالب جشنواره نتایج آن قابل مشاهده است. نقطه ضعف ما در جشنواره تجسمی فجر با تمامی محاسنی که می‌تواند برای هنر داشته باشد، این موضوع است که برای جشنواره نقشه راه نداریم.
کفشچیان مقدم افزود: ما باید نقشه‌ای ترسیم کنیم که بدانیم در ۱۰ سال آینده در کجا می‌خواهیم باشیم و تا آخر بر اساس پارامترهای تعیین شده از لحاظ نظری و زیبایی‌شناسی حرکت کنیم. از سوی دیگر زمینه‌های اطلاعاتی را برای هنرمندان فراهم کنیم و در اختیار آن‌ها قرار دهیم. در این صورت است که هنرمند بر اساس یک راه مشخص به ارائه اثر می‌پردازد و همین طور داور جشنواره نیز بر اساس پارامترهای نقشه راه، داوری می‌کند و دیگر از ادراک شخصی و سلیقه‌ای خود برای داوری استفاده نمی‌کند.
این استاد دانشگاه با مد نظر قرار دادن نبود مسائل تئوریک و نظری هنر در کشور و تعمیم آن به جشنواره گفت: بخش‌های نظری و پژوهشی هیچ‌گاه در کشور ما جدی گرفته نشده‌اند و اتفاقا همواره در برنامه‌هایی که با شکست مواجهه می‌شوند از این نقطه لطمه می‌بینم. البته نباید این موضوع را فقط به جشنواره تجسمی فجر و وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی تعمیم داد، زیرا در مدیریت کلان نیز به موضوع پژوهش اهمیت جدی داده نمی‌شود. اگر در شکل کوچک آنکه یک پژوهشگر جوهره عمر خود را در قالب ۱۰۰ صفحه ارائه می‌کند و در مقابل آن بهای ناچیزی داده می‌شود، در نظر بگیریم؛ در خواهیم یافت چقدر در زمینه مسائل تئوریک و نظری کم کاری کرده‌ایم. ما باید دریابیم که با ایجاد زمینه‌های پژوهشی می‌توانیم الگوهای تربیتی و نقشه راه نسل آینده را به دست آوریم. این در حالی است که بخش‌های پژوهشی در جشنواره‌ها به شکل نمادین برگزار می‌شوند و حتی بعضا جوایزی نیز که برای آن در نظر گرفته می‌شود از سایر بخش‌ها کمتر است. در حالی که حکما و عقلا باید جوایر این بخش ۱۰ برابر بخش‌های دیگر باشد، زیرا در زمینه فرهنگ و تولید هنر، زیرساخت‌ها مبانی فکری و نظری است که باید بررسی شوند.
وی در پایان گفت: برپایی جشنواره تجسمی فجر ایده بسیار خوبی است، اما نیازمند داشتن نقشه راه است. نباید از این موضوع غافل ماند که مشخص بودن مسیر حرکت می‌تواند ما را به اهداف برساند و برای رسیدن نیازمند نقشه خواهیم بود. برای دست یافتن به این نقشه باید زمینه شرایط پژوهشی را فراهم و از لحاظ نظری جامعه هنری را با این مقوله آشنا کرد تا زمینه‌های عملی خود را در جشنواره نشان دهند. از سویی دیگر می‌بایست هنرمندان پیشکسوت و حرفه‌ای را ترغیب کرد تا با مشارکت در جشنواره به کمک فکری آن در جهت تاثیرگذاری بر جامعه هنری بپردازند.
