سمیع‌آذر در مراسم تشییع پیکر فریده لاشایی:
لاشایی زندگی خود را صرف مبارزه برای آرمان‌های انسانی کرد
لاشایی روشنفکری مبارز بود که بخش بزرگی از زندگی خود صرف مبارزه برای نیل به آرمان‌های انسانی صرف کرد و در این راه هزینه سنگینی پرداخت کرد.
ایلنا: مراسم تشییع پیکر فریده لاشایی هنرمند نقاش، صبح امروز چهارشنبه ۹ اسفندماه از مقابل خانه‌ی هنرمندان ایران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، همایون ثابتی(رئیس هیات مدیره‌ی انجمن هنرمندان نقاش)، در سخنانی با اشاره به از دست دادن چند هنرمند نقاش ضرف کمتر از یک سال اخیر گفت: ما در این سال هنرمندانی چون بیژن نعمتی شریف، منصوره حسینی و امروز فریده لاشایی را از دست دادیم.
او در مورد سابقه‌ی آشنایی خود با لاشایی گفت: من از زمان دانشجویی با آثار او آشنا بودم؛ آثاری که سرشار از شور هنر بود و خطوط ناخوانا، اما سراسر معنا را دربرداشت. نام او مایه مباهات در تارک انجمن ما خواهد ماند.
ثابتی در پایان صحبت‌های خود گفت: تلاش داریم در هفته‌ی آینده مراسم بزرگداشتی را برای او برگزار کنیم.
سخنران بعدی این مراسم رعنا فرنود بود. او گفت: در سال ۱۳۷۱ در یک نمایشگاه گروهی از آثار زنان نقاش با فریده لاشایی آشنا شدم و ازآن پس فصلی از کتاب میانسالی ما با هم نوشته شد.
او افزود: اکنون می‌کوشم آن خاطره‌ی رنگین را در ذهن خود مرور کنم. می‌خواهم از منظر طبیعت(که منظر مطبوع خود او بود) به فریده نگاه کنم. وقتی به زندگی و آثار او می‌نگرم، او را از جنس آتش می‌دانم؛ زیرا سر جنگ داشت، کمتر با زندگی و بیشتر با مرگ. این مبارزه او را به جنگجویی تمام عیار تبدیل کرد و به مدت ۲۰ سال با بیماری و مرگ جنگید.
فرنود در ادامه گفت: او مثل آب جاری، سیال و انعطاف‌پذیر بود. در آثار او حرکت مرموز باد را بین گیاهان درهم تنیده می‌بینیم و می‌شنویم. آثار او بر خلاف خودش که به شدت اجتماع‌گرا بود، به طبیعت می‌پرداخت. او ترجیح می‌داد بیشتر نویسنده باشد تا نقاش.
این هنرمند در پایان گفت: فریده هنرمندی انسان‌دوست بود. او چهار عنصر حیات رایک‌جا در خود داشت. باشد که جان پرتلاطم او در خاک آرام گیرد.
علیرضا سمیع‌آذر نیز در سخنانی ضمن ابراز تأسف به دلیل از دست دادن دوستی بزرگ، یاوری صمیمی و هنرمند افتخارآمیز گفت: متأسفم که امروز ناظر شکست مبارزه‌ی طولانی او با بیماری و مرگ هستیم. فریده لاشایی نقاشی بزرگ و فرا‌تر از مرزهای ایران بود و چهره‌ای سر‌شناس در عرصه‌ی بین‌الملل داشت.
او افزود: لاشایی همچنین روشنفکری مبارز بود که بخش بزرگی از زندگی خود صرف مبارزه برای نیل به آرمان‌های انسانی صرف کرد و در این راه هزینه سنگینی پرداخت کرد.
سمیع آذر ادامه داد: او در تمام این سال‌ها از هنر برای نیرو گرفتن و مبارزه با تمام ناملایمات استفاده می‌کرد. او بیش از یک دهه با مرگ دست به گریبان بود، اما هیچ‌گاه تبسم از لبش نمی‌رفت. جسم او روز به روز تحلیل می‌رفت، اما کار‌هایش هر روز بهتر می‌شد. فریده لاشایی نمادی است از رنجی که همه ما می‌بریم به خصوص به عنوان یک زن این رنج او مضاعف بود.
او ادامه داد: این رنج برای همه‌ی ما آشناست، رنجی که در زیر تمام لایه‌های موفقیت، ما را رها نمی‌کند. او امروز نمادی است از رنجی که همه ما می‌بریم. هنر او آکنده از عشق به زندگی بود و وقتی به طبیعت نگاه می‌کرد آن را سرشار از زندگی می‌دید.
سمیع آذر تأکید کرد: هنر او مرثیه‌ای اندوهناک برای زندگی نبود، بلکه آکنده از شور نشاط به زندگی بود.
او در پایان درباره دختر مرحوم لاشایی نیز گفت: جا دارد یاد کنیم از مانلی که بخش مهمی از جوانی‌اش را صرف پرستاری از مادر کرد. ما امیدوار هستیم آثار لاشایی در آینده یاد او را بین ما زنده نگاه دارد.
در انتهای این مراسم نیز مانلی، دختر فریده لاشایی در سخنانی کوتاه گفت: امروز خیلی‌ها حال من را می‌پرسند و من باید بگویم حال من چندان بد نیست چون روزهای اول آنقدر غرق محبت دوستان است که چیزی حس نمی‌کنم.
او سپس بخشی از یکی از آخرین یادداشت‌های مادرش را برای حاضران خواند.
بعد از اتمام این مراسم، پیکر مرحوم فریده لاشایی برای تدفین به سمت دربندسر منتقل شد.
