نامه یك كارگر مناطق ویژه‌اقتصادی به رئیس جمهوری:
شرایط كار در مناطق آزاد به اردوگاه كار اجباری می‌ماند
چکیده: «وقتی کارگر شاغل در پروژههای عمرانی مناطق ویژه اقتصادی به مرخصی می‌آید در عمل یک جسد خسته است که تنها برای خواب خود را به خانه رسانده است./ کارگران مناطق آزاد و ویژه اقتصادی با مشکل آلودگی‌هوا، کار سخت و طاقت فرسا، محرومیت از حق مرخصی و استراحت، عدم دسترسی به امکانات رفاهی و ایمنی و بهداشتی مناسب و درآمد مواجه‌اند.»
یک فعال مستقل کارگری در منطقه ویژه اقتصادی عسلویه با ارسال نامه‌ای به رئیس جمهوری نسبت به شرایط نامناسب کارگران شاغل در پروژههای عمرانی مناطق ویژه و آزاد اقتصادی اطلاع رسانی کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، «ناصر آغاجری» در نامه خود خطاب به دکتر روحانی، رئیس جمهور منتخب آورده است: طی سالهای متمادی اجرای سیاست‌های مورد توصیه بانک جهانی در خصوص تعدیل ساختاری و خصوصی سازی بر کار و زندگی نیروی کار شاغل در ساخت پروژههای مادر تاثیرات نامطلوبی گذاشته است.
این فعال صنفی کارگری با بیان اینکه بکار گیری این توصیه‌ها در نهایت باعث نابودی صنایع و کشاورزی داخلی و وابستگی اقتصادی می‌شود، در نامه خود افزوده است: بطور طبیعی برای کارگرانی که در ساخت پروژههای عمرانی و صنعتی مادر مشارکت دارند شرایط کار و زندگی سخت و طاقت فرساست.
این كارگر در توصیف شرایط سخت كاری در این منطقه به دور بودن محل پروژههای صنعتی مادر از مناطق شهری و شرایط فشرده و طولانی کار (۱۲ ساعت کار روزانه) اشاره كرد و گفت: پس از تشکیل مناطق ویژه و آزاد تجاری و اقتصادی بدلیل محدودیت قوانین حمایتی از کارگران در این مناطق، شرایط برای زندگی و فعالیت کارگران شاغل در مناطق آزاد به مراتب سخت‌تر از گذشته شده است.
وی با بیان اینکه در حال حاضر شرایط برای زندگی و کار کارگران شاغل در چنین مناطقی به اندازه حضور در اردوگاه کار اجباری سخت و طاقت فرساست، در دنباله نامه خود می‌نویسد: یک نیروی کار پروژه‌ای باید بطور معمول ماهیانه ۲۴ شبانه روز را در محل احداث پروژه و در بد‌ترین شرایط بهداشتی و رفاهی کار و زندگی کند.
در ادامه نامه آغاجری به رئیس جمهوری آمده است: تحمیل این وضعیت نامناسب کار و زندگی به کارگران شاغل در پروژههای عمرانی مناطق آزاد در حالی ادامه دارد که بررسی‌های علمی سازمان بهداشت جهانی کار نشان می‌دهد که انجام کار روزانه بیش از ۸ ساعت در دراز مدت اثرات روانی و جسمی غیر قابل جبرانی بر نیروی کار به جا می‌گذارد.
وی می‌نویسد: بر این اساس در حالی که حداکثر ساعت کاری در یک روز باید ۸ ساعت باشد و تنها در صورت لزوم ۲ ساعت آنهم با توافق کارگر بر مدت کار روزانه اضافه شود، مشاهده می‌کنیم که در مناطق ویژه اقتصادی یک کارگر پروژه‌ای باید روزانه ۱۲ تا ۱۶ ساعت متوالی و آنهم بدون بهره‌مندی از مزایای قانون کار فعالیت کند.
به باور آغاجری، نتیجه برقراری چنین شرایط کاری، گسترش اعتیاد شدید، از هم پاشیدن کانون خانوادگی و آمار بالای طلاق در میان کارگرانی است که در پروژههای عمرانی واقع شده در مناطق ویژه و آزاد تجاری – اقتصادی فعالیت می‌کنند.
این فعال کارگری همچنین در ادامه نامه خود از آلودگی هوا و پایین بودن ضریب شرایط ایمنی کار به عنوان یکی دیگر از مشکلات کارگران شاغل در پروژههای عمرانی مناطق آزاد یادکرده و می‌نویسد: از یکسو به دلیل در حال ساخت بودن پروژه امکانات ایمنی برای حفظ جان نیروی کار بسیار محدود است و از سوی دیگر کارگران در اینجا با مشکل آلودگی شدید صوتی و آلودگی شدید هوا مواجه هستند، چنانچه مشکل اخیر روزهایی که وارونگی هوا وجود دارد بیشتر از هر زمان دیگری باعث سوزش چشم، بینی و دهان کارگران می‌شود.
آغاجری با بیان اینکه صرف نظر از تمامی این مصائب، مشکل دیگر این کارگران نبود فرصت کافی برای استراحت و مرخصی است در دنباله نامه خود به رئیس جمهور می‌نویسد: حالا چنین نیروی کاری می‌خواهد در هر ماه برای ۶ روز به مرخصی برود، یک روز آن در راه رفت و یک روز آن در راه برگشت هدر می‌رود و در نهایت کارگر در هر ماه تنها ۴ روز برای تربیت فرزندان، همسر داری و در یک کلام بودن در کنار خانواده فرصت دارد.
وی با بیان اینکه وقتی کارگر شاغل در پروژههای عمرانی مناطق ویژه اقتصادی به مرخصی می‌آید در عمل یک جسد خسته است که تنها برای خواب خود را به خانه رسانده است؛ می‌نویسد: بی‌حالی، افسردگی و فقدان روحیه شادی و نشاط از یکسو و مشکلات مالی خانواده و خالی بودن جیب کارگر از سوی دیگر باعث می‌شود تا به مرور دوره مرخصی چند روزه این کارگران به دوره تنش و درگیری میان اعضای خانواده تبدیل شود.
این فعال کارگری با بیان اینکه در آمد یک نیروی کار باید به گونه‌ای محاسبه و پرداخت شود که او بتواند از مسکن، بهداشت، آموزش و پرورش، تامین اجتماعی و بازنشستگی بهره‌مند شود، در دنباله نامه خود می‌نویسد: در غیر اینصورت کارگر قادر به تحمل بار سنگین زندگی اجتماعی، بازیابی قدرت تحلیل رفته و تربیت فرزندان خود نخواهد بود.
وی بابیان اینکه کارگران شاغل در پروژههای عمرانی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی در عمل بیشتر از سایر مزد بگیران کار کرده و کمتر از آن‌ها مزد می‌گیرند، در خاتمه نامه خود از رئیس جمهور منتخب خواسته است تا با تامین امکانات رفاهی لازم در محیط‌های کار و اقامت کارگران، ساماندهی شرایط کار و مرخصی به نحوی که هیچ حقی از حقوق قانونی کارگران پایمال نشود (طرح کار و اقامت دو هفته‌ای اقماری)، نظارت بر روابط کار به وضعیت موجود خاتمه داده و خواسته بیش از سه هزار کارگر را محقق کند.
