منابع ناپایدار، طلب تأمین اجتماعی را افزایش می‌دهد؛
بدحسابی ۲۰۰ ملیاردی دولت بابت بیمه ۶۰ هزار هنرمند و روزنامهنگار
چکیده: «هرچند روزنامه نگاران و هنرمندان بیمه شده تاکنون حق بیمه خود را به موقع پرداخت کرده‌اند اما به دلیل بد حسابی دولت تحمل بارمالی این خدمات بیمه‌ای برای یک سازمان‌های بیمه‌گر غیر دولتی که با پس‌انداز دستمزد کارگران اداره می‌شود ممکن نیست. / دولت باید علاوه بر پرداخت بدهی معوقه منابع پایداری را برای بیمه هنرمندان در نظر بگیرد.»
یک کار‌شناس تامین اجتماعی اعلام کرد: دولت بابت یارانه حق بیمه ۶۰ هزار هنرمند و روزنامهنگار بالغ بر ۲۰۰ ملیارد تومان به سازمان تامین اجتاعی بدهکار است.
«عباس اورنگ» در این باره به ایلنا گفت: طبق آمار اعلام شده هم اکنون حدود ۶۰ هزار نفر به عنوان روزنامه نگار و هنرمند از تمامی خدمات بیمه‌ای و درمانی سازمان تامین اجتماعی به غیر از دریافت بیمه بیکاری استفاده می‌کنند.
وی بابیان اینکه افراد مورد اشاره طبق قانون با استفاده از یارانه دولتی از خدمات بیمه‌های مشاغل آزاد سازمان تامین اجتماعی استفاده می‌کنند، گفت: بر این اساس هنرمندان و روزنامه‌نگاران تنها ۷ درصد از حق بیمه خود را به صندوق تامین اجتماعی پرداخت می‌کنند و مابقی حق بیمه باید از طریق یارانه دولتی توسط صندوق بیمه هنزمندان و روزنامه نگاران به سازمان تامین اجتماعی پرداخت شود.
وی افزود: باوجود آنکه بیمه شدگان این صندوق تا به امروز حق بیمه ۷ درصدی خود را پرداخت کرده‌اند اما سازمان تامین اجتماعی مدعی است که بابت ۲۳ درصد حق بیمه باقیمانده از دولت طلبکار است.
وی بابیان اینکه این مبلغ بالغ بر ۲۰۰ میلیارد تومان برآورد می‌شود، گفت: به نظر می‌رسد دلیل این بدهی بدحسابی دولت بوده باشد.
اورنگ با یادآوری اینکه سازمان تامین اجتماعی ارئه خدمات بیمه‌ای به هنرمندان و روزنامه‌نگاران را نخستین بار از اواسط دهه ۸۰ آغاز کرد، گفت: از همان زمان در قانون مربوطه هیچ منبع مشخصی برای تامین هزینه‌ها تعیین نشده بود.
وی در ادامه یادآور شد: در تمامی این سال‌ها دولت با بودجه‌های سنواتی مبالغ مربوط به بیمه هنرمندان را بصورت کوتاه مدت تامین کرده است.
این کار‌شناس تامین اجتماعی تصریح کرد: این رویه درحالی همچنان جاری است که قانونگذار باید برای ارائه خدمات بیمه‌های اجتماعی منابع پایداری را تعیین کند.
افزایش بدهی دولت به تبع اختصاص منابع ناپایدار
اورنگ در ادامه یادآور شد: به عنوان مثال قانونگذار در قانون بیمه قالیبافان بر خلاف هنرمندان با اختصاص ۱/۵ درصد از درآمد حاصل از صادرات فرش، منبع پایداری را برای تامین هزینه بیمه قالیبافان تامین کرده است.
وی با بیان اینکه درصورتی که منابع بیمه‌های اجتماعی از طریق بودجه‌های سنواتی و منابع کوتاه مدت و ناپایدار تامین شود، طبعاً ارائه این خدمات با کاهش یا پایان یافتن منابع مختل خواهد شد.
وی گفت: بر همین اساس از آنجا که در خصوص بیمه هنرمندان هیچ منبع مالی پایداری پیش بینی نشده است، ارائه خدمات به این گروه از بیمه‌شدگان تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
وی افزود: هرچند روزنامه نگاران و هنرمندان بیمه شده تاکنون حق بیمه خود را به موقع پرداخت کرده‌اند اما به دلیل بد حسابی دولت تحمل بارمالی این خدمات بیمه‌ای برای یک سازمان‌های بیمه‌گر غیر دولتی که با پس‌انداز دستمزد کارگران اداره می‌شود ممکن نیست.
به گفته اورنگ اگر سازمان بخواهد با همین وضع به تمامی تعهدات خود عمل کند بدون شک به زودی ورشکسته می‌شود و آنگاه میلیون‌ها بیمه شده سرگردان خواهند شد.
این کار‌شناس تامین اجتماعی در پایان تاکید کرد: دولت باید هرچه زود‌تر علاوه بر پرداخت بدهی‌های خود، منابع مالی پایداری را برای بیمه هنرمندان و روزنامه نگاران مشخص کند.
