درد دل کسبه شهریار از سفره‌های خالی

به گزارش خبرنگار ایلنا، بیش از یک ماه از اعتراضات آبان ماه پس از گران شدن یکباره قیمت بنزین می‌گذرد، اعتراضاتی که گرانی بنزین در حقیقت باعث شعله‌وری آن شده بود، اعتراضات اواخر آبان‌ماه برخلاف اعتراضاتی که در سال‌های گذشته در کشور شاهد آن بودیم به معیشت جامعه گره خورده بود. در این اعتراضات به گفته جامعه‌شناسان، بیشتر ساکنان حاشیه شهرها حضور داشتند. افرادی که با افزون شدن نوسانات اقتصادی و تحریم‌ها روز به روز سفره آنها کوچکتر شده و با مشکلات بیشتری مواجه هستند. 

شهریار یکی از همان مناطقی است که پس از اعلام قیمت جدید بنزین به مدت ۴ روز شاهد اعتراضات بود. برای شنیدن روایت مردم از این حوادث، به شهریار و یکی از اصلی‌ترین خیابان آن یعنی خیابان ولیعصر رفتم. هنوز هم در میدان فرمانداری و خیابان ولیعصر آثار بانک‌های سوخته و تخریب‌ها مشاهده می‌شود؛ خیابان ولیعصر شلوغ است، بچه‌‌های مدرسه‌ای به همراه مادرانشان در حال بازگشت از مدرسه هستند، چندین پاساژ و مغازه در طول خیابان ولیعصر که اکثر مغازه‌داران در مقابل مغازه‌هایشان ایستاده‌اند، توجه هر عابری را جلب می‌کند. مردمی که در طول این خیابان تردد می‌کنند، گهگاهی وارد مغازه شده و اجناس را قیمت می‌کنند، اما کسی خرید نمی‌کند.

روبروی ساختمان نیمه سوخته‌ای که به دلیل مجاورتش با بانک در اعتراضات، بعد از گران شدن بنزین دچار آتش‌سوزی شده و حالا مالکان آن در حال بازسازی آن هستند، زن دستفروشی که به گفته خودش ۱۸ سال است که در نصیرآباد ساکن است و روزها برای دستفروشی به شهریار می‌آید، نشسته است. از او درباره آنچه در این روزها گذشت سوال می‌کنم. می‌گوید: «من به اعتراض کاری ندارم، آن روزها هم باران می‌آمد و هم من سرما خورده بودم به سرکار نمی‌آمدم. کلا یک هفته‌ای نیامدم تا همه جا آرام شود. من می‌خواهم کار کنم و تا خرج خانه‌ام را در بیاورم به اعتراض چه کار دارم. بروید هر چه می‌خواهید درباره آن روزها بدانید از این مغازه‌داران بپرسید»

دولتمردان وقتی جایشان محکم می‌شود، مردم را فراموش می‌کنند

وارد یکی از مغازه‌ها می‌شوم. تا می‌گویم خبرنگارم سفره دلش را باز می‌کند: «بنزین را گران کردند بعد به ما می‌گویند جنست را گران نکن؛ خب ما اگر نخواهیم هم جنس گران می‌شود. من یک اجاق خوراک‌پزی را ۱۲ هزار تومان گران‌تر از قبل خریده‌ام، چطور می‌توانم آن را به همان قیمت بفروشم. پراید ۶۰ میلیون در حال خرید و فروش است؛ همه چیز را خودشان گران می‌کنند بعد به مغازه‌دار می‌گویند، جنست را گران نکن.» «من اگر رای می‌دهم که فلان نماینده وارد مجلس شود، برای این است که برای من کاری انجام دهد، اما دولتمردان ما وقتی جایشان محکم می‌شود، مردم را فراموش می‌کنند. شهریار از آن مناطقی است که به شدت به مترو نیاز دارند، اما ما مترو نداریم. شهریار ۴۰۰ روستا دارد و اکثر مردم بومی شهریار باغدار هستند، مشتریان ما هم بیشتر کارگرانی هستند که در اطراف شهریار ساکن شده‌اند و اهالی بومی شهریار برای خرید به تهران می‌روند.

وی به حوادث و اتفاقات آن روزها اشاره می‌کند و می‌گوید: «۴ روز مردم در خیابان ولیعصر و میدان فرمانداری اعتراض کردند. من در تمام آن مدت در مغازه‌ام بودم و نمی‌توانستم بیرون بیایم و فقط شب‌ها دیر وقت از مغازه خارج شده و به خانه‌ام می‌رفتم. تمام بانک‌ها را در اینجا آتش زده‌اند. چند روز پیش که برای انجام برخی کارهای بیمه‌ام رفته بودم، چون بانک آتش گرفته و نمی‌توانستم کارهایم را از طریق دستگاه ATM انجام دهم، مجبور شدم به کافی‌نت بروم و ۱۰ هزار تومان فقط برای انجام چند دقیقه کار پرداخت کردم و این به ضرر من که از اقشار ضعیف هستم، شده است.»

هیچ بانکی اینجا سالم نیست و مردم برای ۱۰ الی ۲۰ هزار تومان پول مانده‌اند.

 «در آن روزها به نظر من افرادی که برای اعتراض به این خیابان آمده بودند از اهالی این منطقه نبودند و انگار از جای دیگری به اینجا آمده بودند و اعتراض می‌کردند. بعد هم دیدم که وسایل بانک را از آن خارج کردند و به آتش کشیدند. شنیدم که می‌گفتند؛ می‌خواهند به شهرداری بروند و بعد شنیدیم که فروشگاه زنجیره‌ایی که در کنار شهرداری بود را غارت کرده و آتش زده‌اند.» خودتان می‌بینید که هیچ بانکی اینجا سالم نیست و مردم برای ۱۰ الی ۲۰ هزار تومان پول مانده‌اند می‌آیند و از ما می‌خواهند برایشان کارت بکشیم و به آنها پول بدهیم ما هم که نمی‌توانیم این کار را مدام انجام دهیم، خودمان هم به پول احتیاج داریم و اینجا هم که بانک نیست خودمان هم گیر می‌کنیم. مردم، ما مردم نجیبی هستند انصاف نیست که مسئولان اینگونه رفتار می‌کنند.»

مغازه‌داران برای اینکه آسیبی به مغازه‌هایشان نرسد، در مغازه‌هایشان می‌ماندند

اکثر مردم اطراف شهریار در تهران شاغل هستند، بسیاری از آنها در گذشته در تهران ساکن بودند، اما به دلیل گرانی مسکن در یک‌سال اخیر نتوانستند دیگر در تهران بمانند و الان بیشتر آنها در اطراف شهریار مانند امیریه و ویره و ... ساکن شده‌اند، این‌ها را یکی دیگر از مغازه‌داران می‌گوید و ادامه می‌دهد: «آن چند روز اکثر مغازه‌داران برای اینکه آسیبی به مغازه‌هایشان نرسد در مغازه‌هایشان مانده بودند. به نظر من تمام معترضان مردم عادی بودند. وقتی مجبوری برای یک وام اندک ۱۸ تا ۲۰ درصد سود بدهی چرا نباید اعتراض کنی؟! مسلما وقتی یک شبه بنزین را گران می‌کنند، در چنین موقعیتی مردم معترض می‌شوند و بانک را هم آتش می‌زنند. در اینجا هم تمام بانک‌ها را آتش زدند و متاسفانه ساختمان ایران تک هم آتش گرفت.»

 ای‌کاش حداقل حالا که بنزین را گران کرده‌اند، این جا خط مترو می‌کشیدند.

«من گاهی اوقات به بالای ساختمان می‌رفتم و از همان جا دیدم که چند نفری در همین خیابان تیر خوردند، اما نمی‌دانم چه کسی تیراندازی می‌کرد. البته مردم تیراندازی نمی‌کردند و فقط با سنگ می‌زدند. روز اول هم هیچ ماموری اینجا نبود، اما در روزهای بعد آمدند و گاهی اوقات هم گاز اشک‌آور می‌زدند.»

بعد از گرانی بنزین خودروهای شخصی هم مسافرکش شده‌اند

تاکسی‌های خط تهران_ شهریار در ایستگاه‌شان صف کشیده‌اند و رانندگان این تاکسی‌های بی‌مسافر هم در حال گپ زدن با هم هستند. یکی از رانندگان تاکسی می‌گوید: «بعد از گران شدن بنزین اگرچه مسافران‌مان کمتر شده است، اما تعداد خودروهای شخصی که مسافرکشی می‌کنند هم زیاد شده است، این خودروها می‌خواهند پول بنزین‌شان را در بیاورند، ما هم قرانی روی کرایه‌مان نکشیده‌ام، اما مسافری هم برای جابجا کردن نداریم.مردم در این منطقه بیشتر کارگر هستند و بعضی‌ها در تهران کار می‌کنند. صبح‌ها مسیر تهران- شهریار خیلی شلوغ است، شاید دو ساعت یا بیشتر در ترافیک هستیم، ای‌کاش حداقل حالا که بنزین را گران کرده‌اند، این جا خط مترو می‌کشیدند درست است که مسافر من کمتر می‌شود، اما مردم چه گناهی دارند.»

به گزارش ایلنا، اغلب ساکنان شهریار و شهرک‌های اطراف آن مانند امیریه برای کار روزانه مسیری حدود ۳۵ کیلومتر را طی کرده و به تهران سفر می‌کنند. وضعیت اقتصادی اهالی بومی شهریار با توجه به اینکه اکثرا باغدار هستند، نسبت به شرایط اقتصادی کارگرانی که در حومه آن زندگی می‌کنند، مناسب‌تر است و به گفته مغازه‌دارن و کسبه خیابان ولیعصر مردم بومی شهریار اغلب از تهران خرید کرده و مشتریان آنها همان کارگران و طبقه متوسط رو به ضعیف جامعه هستند که در شهرک‌های اطراف شهریار ساکن‌ شده‌اند.

با این حال ترافیک سنگین در محور شهریار_تهران، نبود خط مترو تا تهران، نبود اشتغال مناسب در این منطقه و آلودگی هوا که این‌ روزها به شهریار نیز رسیده از مهم‌ترین دغدغه‌های اهالی شهریار و شهرک‌های حومه آن است که توجه ویژه مسئولان را می‌طلبد.

گزارش از نجمه رحمتی