منابع آموزشی و یادگیری پراکنده است/ مشکلِ آموزش دیجیتالی، نمایشی بودن آن است

به گزارش خبرنگار ایلنا، «حسین ابراهیم آبادی» عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات اجتماعی و ریاست مرکز نشر دانشگاهی در نخستین کنفرانس دو سالانه دبیران زیست شناسی ایران با اشاره به آموزش مجازی و مقوله یادگیری بیان کرد: وقتی درباره آموزش به طور عام و در مورد زیست‌شناسی به طور خاص صحبت می‌کنیم باید بدانیم که با یک موقعیت پیچیده در یادگیری مواجه شده‌ایم.

وی افزود: اساساً اندیشه دیجیتال و روش دیجیتال موقعیت جدیدی برای یادگیری ایجاد کرده است. این موقعیت یادگیری به تدریج در اثر گذر زمان به خصوص از نیمه دوم قرن بیست پیچیده و دشوار شده است. این پیچیدگی و دشواری به تحولات بیرون کلاس درس و هم به تحولات دانشی و روش آموزشی در کلاس‌ها برمی‌گردد.

ابراهیم آبادی بیان کرد: اندیشه دیجیتال؛ آسان سازی یادگیری، ورود به عرصه‌های غیر قابل مشاهده، اهمیت دادن به سبک‌های ویژه هر فرد را شامل می‌شود. بنابراین روش و اندیشه دیجیتال کمک می‌کند ما آموزش بیشتری داشته باشیم و بتوانیم میانجی‌های متعددی برای کمک به یاددهنده بیاوریم.

وی ادامه داد: آموزش دیجیتالی دو روش را دنبال می‌کند، اول آموزش مستقیم در روش دیجیتال است که کمیت و کیفیت یادگیری را به دنبال دارد و نکته دوم این است که ما با آموزش دیجیتال فرد را آماده می‌کنیم تا در جهان دیجیتال زندگی کند.

عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات اجتماعی گفت: البته یکی از مشکلات ما نوع ساختار و محتوای برنامه مدارس و دانشگاه‌ها است و معمولا از فناوری‌ها جا می‌مانیم که این شکاف دیجیتالی را تشدید می‌کند. مشکل حاد ما این است که منابع آموزشی و یادگیری ما پراکنده است و به راحتی نمی توان منابع متعدد را به اشتراک گذاشت.

رئیس مرکز نشر دانشگاهی گفت: تحولات فناوری در دو دهه اخیر نزدیک به انسان بوده است مثل نزدیکی ماشین به انسان و تناسب با نیازهای انسان که در این مدت خودش را خوب نشان داده است.  ادغام قابلیت‌های وب با قابلیت‌های پساوب، اینترنت و هوش مصنوعی یک موقعیت بسیار عالی برای زیست شناسی و علوم ایجاد کرده که می‌تواند فضای غیر متنی، غیر زبانی و غیر کلامی را به دانش‌آموزان و دانشجویان نشان دهد اما به شدت آموزش را نمایشی می‌کند. در واقع مشکل آموزش دیجیتال دقیقا همین است که آموزش را نمایشی می‌کند.

عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات اجتماعی گفت: هوش مصنوعی و وب باهم کمک می‌کنند تا یادگیری جذابتر شود. این امکانات می تواند به نمایش جزئیات در طبیعت کمک کند، مثل جزییاتی که دیده نمی شود ولی در فضای مجازی می‌توان آن را توسط هوش مصنوعی به نمایش گذاشت.