پیدا شدن منبر و عصای ثقه الاسلام در یک روستا

به گزارش ایلنا ، 110  سال از شهادت افتخار آمیز روحانی مبارز و آزادی خواه دوران مشروطه، شهید میرزا علی‌آقا تبریزی ملقب به ثقه‌الاسلام ، می‌گذرد و هنوز هم منبر و عصای آن زنده یاد و نیز مهر‌های خاندان آن شهید افتخار آفرین در انزوا نگه‌داری می‌شود.

این آثار معنوی مقدس را یک خانواده فرهنگ دوست ارسبارانی در یکی از روستاهای کوهستانی و صعب‌العبور هوراند به مدت 110 سال همچون جواهر گرانبها به عنوان زینت منزل تاریخی نگهداری کرده‌اند.

امید است با استفاده از فرصت فرهنگی تبریز 2018 این آثار تاریخی معنوی با اقدامات مسئولان فرهنگدوست به محل اصلی آن، «خانه ثقه‌الاسلام»، در حاشیه پل قاری تبریز منتقل یا در اختیار بازماندگان آن شهید والامقام قرار گیرد تا در تبریز محافظت و نگهداری شود.

این خانواده آمادگی خود را جهت تحویل میراث شهید ثقه الاسلام به مراکز فرهنگی اعلام کردند.

یکصد و ده سال پیش، شهید میرزاعلی‌‌آقا تبریزی ، مشهور به ثقة الاسلام ، به جرم مخالفت با حضور قوای اشغالگر روس در تبریز به دار آویخته‌ شد.

روز اعدام او و هفت‌تن دیگر از مشروطه‌‌خواهان، با عاشورای 1330 قمری مصادف بود.

میرزا علی‌آقا تبریزی (زاده 29 دی 1239 - شهادت 9 دی 1290 خورشیدی) مشهور به ثقةالاسلام تبریزی یا ثقةالاسلام دوم، از علمای آذربایجان و یکی از شهدای جنبش مشروطیت ایران بود.

او از مشروطه‌طلبان و آزادی‌خواهانی بود که در عاشورای 1330 هجری قمری در تبریز به دست روس‌ها به دار آویخته شد.

در آن روزها بسیاری از آزادی خواهان آذربایجانی در تبریز فجیعانه توسط روس‌ها به شهادت رسیدند. پس از اشغال تبریز به دست قشون روس ، روس‌ها از ثقةالاسلام خواستند که به کنسولگری روسیه در تبریز بیاید.با آن‌که کنسول عثمانی به او هشدار داده بود، لیکن ثقةالاسلام به کنسول گری روسیه رفت.در آن جا از او خواستند که بنویسد آغاز کننده جنگ مجاهدان تبریز بوده اند، ولی ثقةالاسلام از این کار خودداری کرد و گفت: روس‌ها جنگ را شروع کرده‌اند.

سرانجام روس‌ها او را همراه هفت تن دیگر از مشروطه‌خواهان آذربایجان متشکل از «قدیر و حسن پسران جوان علی مسیو ، ضیاء العلما ، محمد قلی خان ، صادق الملک ، محمد ابراهیم قفقازی و شیخ سلیم»، در بعد از ظهر روز عاشورای سال 1330 قمری برابر با 9 دی‌ماه 1290 خورشیدی در سرمای سوزناک زمستان و تنها با پیراهن و زیرشلواری، در میدان مشق آن زمان (دانشسرای امروزی) به دار آویختند.

مردم شهر با عزاداری پیکر پاک او را در محلی که اکنون مقبرةالشعرای تبریز است، دفن کردند.