علی‌اکبر صالحی:
مرحوم سرحدی‌زاده پس از انقلاب به فضاهای دلگشای روح بازگشتند
رئیس سازمان انرژی اتمی گفت: «مرحوم سرحدی‌زاده پس از انقلاب، به فضاهای دلگشای روح بازگشتند و به قید و بندهای دنیوی پشت کردند و دنیا را طلاق دادند. شخصیت ایشان به گونه‌ای بود که با فروتنی با مردم مواجه می‌شدند. سرحدی‌زاده در پی خدمت به مخلوق بود. زندگی او مصداق عبادت و خدمت به خلق بود.»
به گزارش خبرنگار ایلنا، «علی‌اکبر صالحی» در مراسم یادبود چهلمین روز از درگذشت «ابوالقاسم سرحدی‌زاده» که شب گذشته (سه‌شنبه/۴ شهریور) در محل مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی برگزار شد، با اشاره به سفر جمعی از انقلابیون به کشور لیبی در سال ۱۳۵۸، برای دیدار با «معمر قذافی»، رهبر این کشور، گفت: «زمانی که برای سفر به لیبی به فرودگاه رسیدم، فهمیدم که همسفران بسیاری دارم؛ ازجمله آقایان سرحدی‌زاده، ربیعی، احمدی کاشانی، خسرو تهرانی و تاجگردون. در یکی از جلساتی که داشتیم، آقای قذافی از من خواستند که همراهان خود را معرفی کنم.»
وی افزود: «زمانی که آقای سرحدی‌زاده را معرفی کردم و به تشریح سال‌ها مبارزه ایشان با حکومت و دوران زندانشان پرداختم و گفتم که ایشان به همراه با جمعی از یارانشان از نوجوانی به زندان رفتند، آقای قذافی از من خواستند که پرسشی را برای آقای سرحدی‌زاده ترجمه کنم. پرسش آقای قذافی از آقای سرحدی‌زاده این بود: «زمانی که در زندان بودید، اولین آرزویتان چه بود؟»
رئیس سازمان انرژی اتمی ادامه داد: «آقای سرحدی‌زاده پاسخ دادند: دیدن طلوع خورشید. منظور ایشان تنها دیدن طلوع خورشید نبود؛ بلکه می‌خواستند بگویند که در دوران زندان، دیدن خورشید انقلاب و آزادی و خورشید معرفت را طلب می‌کردند.»
صالحی افزود: «مرحوم سرحدی‌زاده پس از انقلاب، به فضاهای دلگشای روح بازگشتند و به قید و بندهای دنیوی پشت کردند و دنیا را طلاق دادند. شخصیت ایشان به گونه‌ای بود که با فروتنی با مردم مواجه می‌شدند. سرحدی‌زاده در پی خدمت به مخلوق بود. زندگی او مصداق عبادت و خدمت به خلق بود.»
وی با بیان اینکه در سال‌های آخر عمر، توفیق دیدار با ایشان را نداشتم، گفت: «ای کاش این توفیق را از خود سلب نمی‌کردم؛ اما خوشحالم که چنین دوستانی داشتم. در سفری که همراه با مرحوم سرحدی‌زاده به کشور لیبی داشتیم، بسیار از ایشان آموختم.»
