شباهت در کلیات ، تفاوت در جزئیات

سبک و استایل فوتبال ایرانِ و عراق تشابهات زیادی در کلیات فنی ، جسمانی و ذهنی دارد. هر دو ،  درگیرانه و فیزیکی هستند ، میانگین قدی و وزنی بالایی دارند و از لحاظ ذهنی کاملا تحت تاثیر عوامل بیرونی قرار میگیرند . اینها اشتراکات فوتبالی ایران و عراق در کلیات است ولی وقتی پای جزییات به میان می آید ، تفاوت ها بیشتر میشود.

فوتبال ملی ایران در ساختار تدافعی ، منظم تر و فشرده تر از فوتبال ملی عراق است . البته فراموش نکنیم که این سازماندهی دفاعی منظم در دوران انتقال از سبک بازی انتقال گرای کیروش به سبک بای مالکانه ویلموتس قرار دارد ولی با وجود اشکالات تصمیمی و حرکتی در بازی های گذشته ، هنوز ساختار تدافعی ایران را میتوان منظم تر از عراق دانست . ولی یک اشکال بزرگ ، این تفاوت را کم رنگ میکند : اشتباهات فردی مدافعین میانی ایران . دو پنالتی روی اشتباهات فردی .

در ساختار تهاجمی ، ایران مهره های تاثیر گذار تری نسبت به عراق دارد که در سبک حملات درونگرای ایران می توانند هر ساختار تدافعی رو به زحمت بیندازند ولی برای اجرای این سبک حملات ، ایران باید مالک توپ باشد . در صورتیکه مالکیت با عراق باشد، سبک حملات ایران باید  تغییر کند و ضد حمله و حمله سریع و مهره های مورد نیاز این سبک مورد استفاده قرار گیرد .

پس چند سوال مهم در مورد دیدار برابر عراق میتوان مطرح کرد :

١- ایران میتواند مالکیت بالاتر داشته باشد تا حملات درونگرای خوب را اجرا کند یا مجبور میشود مانند دوران کیروش ، انتقال گرایانه عمل کند؟

٢- بازپس گیری توپ یا دفاع فشرده در تیمه زمین خودی ؟ هر دو تاکتیک تدافعی مورد اشاره وابسته به جواب سوال اول است ولی سوال مهمتر این است که مدافعین میانی ایران میتوانند روز بدون اشتباهی داشته باشند؟

٣- کدام تیم کنترل ذهنی خود را زودتر از دست میدهد؟ شرایط سیاسی و اجتماعی عراق ، بازی در زمین بیطرف ، شکست ایران در بازی قبل ، جدال های همیشگی دو کشور در عرصه های مختلف و چند عامل دیگر ، اثرگذار بر عملکرد ذهنی بازیکنان دو تیم هستند و باید دید کدام تیم توان بالاتری برای کنترل ذهنی و طبیعتا بالا بردن شانس پیروزی در این دیدار حساس را دارد ؟