جشنواره ای همراه با مهربانی، صداقت و شادی در کنار کودکان اوتیسم

به گزارش خبرنگار ایلنا، کودکی که باید با هم سن و سالهای خود مشغول بازی باشد در گوشه خانه نشسته است و لحظات خوش کودکی را با دردها و رنج‌های طاقت فرسا تحمل می‌کند اما ناامید نیست و امید را به خوبی می‌توان در چشم‌های او دید.

اوتیسم و یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌ سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است.

این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سکب زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند.

این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد، رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود.

در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر و نیز ممکن است در حواس پنجگانه نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود.

هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است و از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان، زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند.

رنج های این کودکان تمامی ندارد و آنان به خوبی معنای واژه‌هایی چون درد، سختی در تکلم و ارتباط و ایستادن را درک کرده‌اند، اما نگاه های صمیمی این کودکان از مهربانی و صداقت و سادگی خبر می‌دهد.

نزدیک‌شان می‌شوم و دارند با خرگوش بازی می‌کنند و صدای‌شان کل محوطه سرزمین حیوانات را گرفته است و یکی به کتفم می‌زند و میچرخم؛ دستانش را برگردنم حلقه می‌کند و می‌گوید ممنونم که بخاطر ما آمدی!

کودکان دنیای عجیبی دارند و شاید آرزوهایی متفاوت با دنیای ما بزرگ‌ترها داشته باشند، با گوش کردن آرزوی‌های این عزیزان می‌توان دید که خیلی آرزوی متفاوت‌تری نسبت به همه دارند. آنان آرزو می‌کنند هر هفته به خوبی امروز توان راه رفتن داشته‌ باشند تا زندگی کنند.

خبر گزاری ایلنا نیز برای حمایت معنوی از کودکان مبتلا به اوتیسم در برنامه تفریحی انجمن اوتیسم آذربایجان حاضر شد تا برای ساعاتی هم که شده بتواند غنچه لبخند را بر لبان این کودکان عزیز شکوفا کند.